Vijf nietsvermoedende jongens uit Glendale, Arizona zetten in 2005 onder de naam Job For A Cowboy hun EP Doom op Myspace. Het werd –wellicht mede door een komische Youtubevideo met Spongebob in de hoofdrol- een enorme hit. Doom bleek met zijn op lompe breakdowns gebaseerde sound zelfs bij te dragen aan het ontstaan van een nieuw en immens populair metalgenre: deathcore. Job For A Cowboy sleepte er twee miljoen bezoekers op Myspace en een platencontract bij Metal Blade mee in de wacht. Het succes en de bekendheid kwamen echter voordat hun geluid tot volle wasdom kon komen. Debuut Genesis (2007) klonk als een haastklus, zonder eigen gezicht of (veel belangrijker nog) memorabele songs. Op Ruination (2009) en Demonocracy (2012) vond Job For A Cowboy ook niet het wiel opnieuw uit, maar maakte de band wel grote stappen wat songwriting betreft. Deze albums boden inwisselbare doch genietbare technische death metal, die de status van Job For A Cowboy consolideerde en hen meermaals de wereld rond deed toeren.
En dan is er nu Sun Eater, een cd die van zijn voorgangers verschilt als de dag van de nacht. Zoek je een bak knallende death metal, dan ben je bij Job For A Cowboy anno 2014 aan het verkeerde adres. Sun Eater geeft mij het idee dat minstens een van de bandleden Colored Sands, het vorig jaar verschenen meesterwerk van de avant-gardistische deathmetalband Gorguts, grijsgedraaid heeft. Ik durf de Amerikanen niet van jatwerk te betichten, maar de stijlverandering is plots en extreem. Als kritische luisteraar kan je er niet omheen dat er op zeer opzichte wijze tegen Gorguts aangeschurkt wordt, zonder de genialiteit van die Canadese kunstenaars te evenaren.
Wanneer je als luisteraar eenmaal gewend bent aan de stijlwissel, is Sun Eater helemaal geen verkeerde cd. Doordat het album grotendeels midtempo is, wordt de indruk gewekt dat er naar een lang, albumbreed nummer geluisterd wordt. Dit helpt bij het verteren van alles wat er gebeurt en dat is geen overbodige luxe, want hoewel er aan snelheid is ingeboet, is de muziek van Job For A Cowboy nog steeds behoorlijk druk. Het zijn zeker kundige muzikanten die hier hun spel tentoonspreiden. Nick Schendzielos (ex-Cephalig Carnage) lijkt op een fretloze bas te spelen terwijl dat niet het geval is. Zijn bijdrage is het element waar ik het meest van geniet tijdens het beluisteren van Sun Eater. Ook nieuwe drummer Danny Walker past perfect in de nieuwe sound van Job For A Cowboy. Wellicht is hij, afkomstig uit de sludgeband Intronaut, zelfs verantwoordelijk voor de slepende koers die de band nu vaart? Complimenten aan Jason Suecof voor de kraakheldere mix waarin alle instrumenten evenveel plaats krijgen. Naast goed klinkt alles ook logisch. Ook wanneer er wordt geshred en geblast, zoals aan het begin van A Global Shift, klinkt het niet gehaast. Alles valt precies op z'n plek.
Van genrevormende deathcore naar technische death metal naar meer progressieve klanken. Sun Eater is een interessant album, met veel aardige melodieuze solo’s en knap basspel, maar ik word niet opgezogen in een soundscape zoals waarschijnlijk wel de bedoeling was. Daarbij ontbreekt het Job For A Cowboy ook in het derde stadium van hun evolutie aan een eigen smoelwerk. Dat is jammer. Dit zijn de hoofdredenen waarom ik niet verwacht deze cd in mijn jaarlijstje terug te zien.
Tracklist:
1. Eating The Visions of God
2. Sun Of Nihility
3. The Stone Cross
4. The Synthetic Sea
5. A Global Shift
6. The Celestial Antidote
7. Encircled By Mirrors
8. Buried Monuments
9. Worming Nightfall
