Permission To Land is dus het debuutalbum van deze in Engeland nogal populaire hardrock band. Hardrock? Ja, dat is wat de band speelt. Onvervalste jaren tachtig achtige hardrock, met een vleugje moderne rock. The Darkness doet me sterk aan bands als Skid Row, Whitesnake, L.A. Guns, oude Bon Jovi, Spinal Tap, en ga zo maar door. Easy listening hard rock dus, gemixt met hier en daar wat britpop invloeden. En met af en toe te hoge zang, wat zeker niet goed te verstaan is. Als zanger Justin Hawkins normaal zingt klinkt hij echter als een zanger van een standaard Engels rockbandje. De nummers liggen, afgezien van de zang, goed in het gehoor, en steken goed in elkaar.
Oplettende lezers zagen al Spinal Tap staan in het lijstje bands wat ik noemde. Dit is geen toeval, want door de net iets te hoge zang klinkt het eigenlijk wat absurd, en kan ik het niet zo serieus nemen. Goed, het straalt dan ook van de nummers af dat het een echte fun-band is, bedoelt om plezier te maken in plaats van hoogstaande nummers. Gelukkig duurt het album niet al te lang (een kleine veertig minuten), en gaat het niet snel vervelen. Permission To Land is dan ook gewoon een grappig album voor tussendoor.
Tracklist:
1. Black Shuck
2. Get Your Hands Off My Woman
3. Growing On Me
4. I Believe In A Thing Called Love
5. Love Is Only A Feeling
6. Givin Up
7. Stuck In A Rut
8. Friday Night
9. Love On The Rocks With No Ice
10. Holding My Own
.jpg){kind=small}
