De roots van deze Duitse band (voorheen Pump) gaan terug naar het jaar 2002, wanneer een groep jonge enthousiaste knapen een veelbelovende demo opnemen die leidt tot een platendeal en tours met een aantal grote acts, waaronder UFO, House Of Lords en (op uitnodiging van de band zelf) Queensryche. Laatste echte wapenfeit is hun optreden tijdens het Rock Of Ages Festival in 2010 met alleen maar grote bands, en in dat jaar wordt ook de laatste cd Sonic Extacy uitgebracht, waarna zanger/medeoprichter Marcus Jürgens de pijp aan Maarten geeft.

De band geeft echter niet op, en weet in 2012 Oliver Weers als zanger binnen te halen. Weers had op dat moment al enige furore gemaakt met twee albums onder eigen naam en werd qua zangstem door menigeen (inclusief ondergetekende) vergeleken met David Coverdale. Dat heeft hem uiteindelijk geen windeieren gelegd, en Weers duikt de studio in om met zijn nieuwe muziekmakkers een nieuw Pump-album op te nemen. Maar uiteindelijk blijkt dat het songmateriaal deels herschreven moet gaan worden om representatief te zijn voor de band in de nieuwe samenstelling, en dat wijkt zodanig af dat men besluit om dan ook maar meteen een andere bandnaam aan te nemen, wat uiteindelijk Miracle Master wordt. De cd van de heren klinkt fris en energiek, en Weers drukt zijn stempel duidelijk op de muziek, met veel emotie en kracht. De melodie lijkt een grotere rol ingenomen te hebben dan voorheen onder de naam Pump het geval was, al is het Duitse teutoonse niet helemaal uitgebannen. Dat blijkt duidelijk in opener Come Alive.

Al naargelang het album vordert ga je onwillekeurig vergelijken. Zo komen namen naar boven van bands als Ozzy Osbourne, Accept en Jorn, maar de rode draad blijft een combinatie van kracht en melodie. Miracle Master is het stevigste nummer van deze cd en zou je kunnen omschrijven als "Ozzy meets UDO". Met Will To Survive laat de band de invloeden van de tachtiger jaren uit de vorige eeuw uit de speakers schallen, met een catchy refrein en een haast ouderwetse opbouw. Datzelfde geldt deels ook voor het vooruitgeschoven titelnummer Tattooed Woman (zie YouTube), dat haast geschreven lijkt voor de live shows van de band (met een passage in het midden waarbij het publiek nu alvast wordt uitgenodigd om mee te klappen).

Het afsluitende We All Touch Evil is (bedoeld of onbedoeld) een eerbetoon aan Ronnie James Dio, één van Weers' grote voorbeelden. Weers heeft live al bewezen, een frontman pur sang te zijn, en gezien de kwaliteit van dit album zouden er nog wel eens heel leuke dingen met deze band kunnen gaan gebeuren. Men overstijgt ruimschoots de doorsnee en dat mag je tegenwoordig toch best knap noemen in een genre waar het moeilijk is om boven het maaiveld uit te steken. Hopelijk doet men in de loop van dit jaar ook Nederland aan, want dit is een band die ik, na het beluisteren van deze cd, heel graag live aan het werk zou willen zien.

Tracklist:
1. Come Alive
2. Fly Away
3. Stay With Me
4. Forgive Yourself
5. Miracle Master
6. Will To Survive
7. Why Religion
8. Tattooed Woman
9. Highway To Heaven
10. Tear Down The Walls
11. We All Touch Evil