I Hate Therefore I Am vormt een prachtige brug van jaren tachtig naar negentig. De muzikale stijl sluit perfect aan bij Metallica en Forbidden, maar wat betreft de zang heeft de band een melancholieke strot in huis die meer in het straatje Pearl Jam en Soundgarden past. Zanger Brian Troch maakt het ongetwijfeld niet iedereen naar de zin, maar zijn gepassioneerde voordracht klinkt op gezette tijden indringend en krachtig. Dat Troch zijn metalroots niet helemaal vergeet, blijkt overigens wel uit de ferme uithalen en gilletjes die hij er af en toe uitperst.
Hoe dan ook, een plaat valt of staat met de songs. Die zijn stuk voor stuk dik in orde. Vette thrash metal met de strakste riffs die ik ooit op een plaat hoorde. Luister naar Why en je begrijpt wat ik bedoel. Fulton is misschien niet de meest opzienbarende sologitarist, maar als ritmegitarist overtuigt hij dubbeldik. Hij stuitert van technisch naar groovy en van gevoelig naar knetteragressief. Altijd gepast en nooit overdreven. Zo start het melodieuze Words Are Just Words kalm tot een beresterke thrashriff geniaal invalt. Fulton schrijft en speelt niet alleen goede partijen, hij weet ze ook tot een vloeiend geheel te arrangeren. Songs vol spanningsbogen en strak uitgevoerde tempowisselingen zijn het resultaat.
Voor wie dacht dat slechts die grote vier (of vijf) de thrash metal domineerden, is I Hate Therefore I Am een aangename wake-up call. Strakker zul je dit soort metal niet snel vinden. Neem daarbij de moddervette productie en het prima spel van de overige bandleden en je hebt een plaat die af is. Een schijf die nu bovendien nog steeds relevant klinkt.
Tracklist:
1. Why
2. Sister (Until We Meet Again)
3. Words Are Just Words
4. Public Enemy
5. In God We Trust
6. I Hate Therefore I Am
7. March For Me, Die For Me
8. Born To Lose
9. Silence So Loud
