Moorden, uitgerukte organen en martelingen; voici een samenvatting van de Cannibal Corpse-releases van de laatste jaren in een notendop. Nu de death metalscene in ongekende mate floreert, hebben de kannibaalveteranen behoorlijk wat zeilen bij moeten zetten om op de veroverde sokkel overeind te blijven, want na ruim twintig jaar trouwe death metaldienst is dat ook best een opgave. Evisceration Plague heeft de band mijns inziens maar een matige strijdbijl opgeleverd, maar drie jaar later herpakken Fisher & co zich heel aardig met Torture. Riemen vast, bijthoutje in en laat de ingewanden maar vliegen.

Tortureligt veel meer in het verlengde van Kill dan Evisceration Plague. Kill klonk voor Cannibal Corpse-begrippen behoorlijk catchy en de opvolger juist verre van. Nu is hier Torture en eigenlijk is dat best weer een pakkende plaat geworden. De opener Demented Agression zet in ieder geval meteen de toon met de typische Cannibal Corpse-sound en riffs, maar dan behoorlijk opgevoerd. Denk aan een nummer als Devoured By Vermin, maar dan veel sneller. Het nummer stopt overigens even abrupt als het begint, waarna de eveneens botversplinterende doch meespelende Sacrophagic Frenzy uit de startblokken schiet. Een soepel nummer met behoorlijk wat ruimte voor de gitaren en eveneens een guillotine-achtig einde.

Het recept van Cannibal Corpse zal waarschijnlijk nooit veranderen. Nog steeds schrijft men de muziek die de band groot gemaakt heeft en herken je de band feilloos aan de nummers, het geluid en natuurlijk de inmiddels onmisbare stem van here Fishgrinder. Na zoveel jaar in metalland moet de band het dus ook van de lucky shots hebben, want voor de rest zijn het weer dezelfde zombies die uit hun graven komen en dezelfde messen die dezelfde ledematen inkerven of amputeren. Zo is Followed Home Then Killed, om maar een zijstraat te noemen, bijna dansbaar, maar goed, dat is Hammer Smashed Face ook. De nummers moeten blijven aanspreken en dat is op Torture zeker het geval. Op deze cd is sowieso voldoende variatie aanwezig en ook dit is essentieel voor een band die al zo vaak van hetzelfde laken een pak heeft geleverd. De nummers op Torture zijn zowel snel als log, macaber, jolig, sarcastisch en bondig. Ook de solo’s doen het weer behoorlijk goed en ook de basgitaar komt (vooral op The Strangulation Chair) behoorlijk assertief naar voren.

Net als de vorige twee albums is ook deze martelkamer door Erik Rutan van alle mogelijke afwerking voorzien. Inmiddels is zijn stempel behoorlijk doorslaggevend, vanaf Kill zorgt hij voor het open en modern geluid, zodat Cannibal Corpse fris blijft klinken, zonder echt iets aan het concept te veranderen. Op Torture is dit niet anders. De cd klinkt behoorlijk gedefinieerd en een tikkie rauw. Zo heeft Cannibal Corpse weer een efficiënte strijdknots waar zowel band als fan de komende jaren aardig op kan teren.

Tracklist:
1. Demented Aggression
2. Sarcophagic Frenzy
3. Scourge Of Iron
4. Encased In Concrete
5. As Deep As The Knife Will Go
6. Intestinal Crank
7. Followed Home Then Killed
8. The Strangulation Chair
9. Caged…Contorted
10. Crucifier Avenged
11. Rabid
12. Torn Through