De Belgen van Shades Of Grey hebben lang de tijd gehad om hun stijl te ontwikkelen. Echt een labeltje valt er niet aan te hangen, maar ik zou het graag willen houden op een moderne mix van verschillende metalstijlen. De twaalf songs hebben genoeg te bieden. Variatie op zang en riffs is voldoende aanwezig. Het materiaal is pakkend, maar net iets te duidelijk volgens het boekje. De doorgewinterde metalfan zal het waarschijnlijk te bekend in de oren klinken.
Het grootste probleem is echter de lengte van zowel de songs als de plaat zelf. Ik snap wel dat als je na al die jaren eindelijk een album gaat uitbrengen, je ook goed wilt uitpakken. Ondanks dat Until The World Is Sick Of Me net niet de klok rond gaat, lijkt er geen einde aan te komen. Ieder nummer klokt rond de vijf minuten en dat is voor je gevoel echt lang. Qua opbouw moet de band meer gaan variëren. Het zou een prima keuze zijn geweest om de drie minste songs, zoals Freedom?, weg te laten.
Er zijn zeker mogelijkheden voor Shades Of Grey. Met hun moderne aanpak kunnen ze uitgroeien tot de band van een nieuwe generatie metalheads. Nummers als Strike, A Killer Within en Starve kunnen met de juiste strategie een behoorlijk groot publiek bereiken. Until The World Is Sick Of Me is over de gehele linie een aardig album geworden. Goed genoeg om de band in de gaten te houden.
Tracklist:
1. Fear My God
2. Strike
3. Critical
4. What's The Name Of The Game
5. A Killer Within
6. Starve
7. Taste Of Blood
8. Bastard Son
9. Freedom?
10. The Reaper
11. Victim Of Dispair
12. No One Left
