Met de als paddenstoelen uit de grond springende folk metalbands van tegenwoordig zouden we haast één van de grondleggers van het genre vergeten. Dan heb ik het natuurlijk over niemand minder dan Finntroll, de band die met het in 1999 verschenen Midnattens Widunder een frisse wind blies door de metalscène door onstuimige, opzwepende folk-deuntjes te combineren met black metal-invloeden. Een schot in de roos, zo bleek. Ruim tien jaar verder kunnen we gerust stellen dat Finntroll een behoorlijk grote invloed heeft gehad. Inmiddels verschijnt met Nifelvind het vijfde volledige album van de band en wordt het tijd om te kijken of deze ‘oudjes’ de concurrentie met de jonge garde nog steeds aankunnen.

Daar waar de in 2007 verschenen voorganger Ur Jordens Djup nogal donker uitpakte, blijkt eigenlijk al vrij snel dat Nifelvind weer wat meer teruggrijpt op de klassieke feestsound van de band. Toch is dit zeker geen Jaktens Tid 2 geworden. Nifelvind staat weliswaar vol met onweerstaanbare, frivole deuntjes, maar nummers als Solsagan en Ett Norrskensdad worden beduidend beheerster en minder losbandig gespeeld dan op de oudere albums. Voor de liefhebbers van het oudere werk klinkt dat misschien in eerste instantie negatief, maar na meerdere luisterbeurten blijkt juist in dat meer ‘volwassen’ geluid de meerwaarde te zitten. Daar waar bands als Korpiklaani inmiddels behoorlijk in herhaling beginnen te vallen, overtuigt Finntroll door sterke composities, waarin de vrolijke melodielijntjes en jolige humppa-passages vooral in de details verstopt zitten.

Uiteindelijk blijkt Nifelvind dus een album te zijn dat pas na meerdere luisterbeurten zijn details prijs geeft. Door de uitstekende productie komt het rijkere geluid van Finntroll ook goed uit de verf. Hier en daar doen de groots klinkende orkestrale passages zelfs een beetje aan een folk-versie van Hollenthon denken (het krachtige Mot Skuggornas Värld is daar een mooi voorbeeld van). Het doet mij goed om te horen dat Finntroll niet voor de gemakkelijke weg kiest, maar duidelijk probeert om haar sound verder uit te bouwen. Tegelijkertijd blijft dit echter overduidelijk Finntroll, dus de identiteit van de band blijft gewaarborgd. Dat blijkt wel weer uit de onweerstaanbare nummers Under Bergets Rot en Fornfamnad, die mij beiden een dikke grijns bezorgen. Dit is Finntroll ten voeten uit. Met Nifelvind plaatst Finntroll zich dan ook wederom aan de top van de folk metalscène. Het is een verfrissend, maar tegelijkertijd herkenbaar album geworden dat genoeg interessante details bevat om ook op de langere termijn boeiend te blijven.

Tracklist:
1. Blodmarsch (Intro)
2. Solsagan
3. Den Frusna Munnen
4. Ett Norrskensdåd
5. I Trädens Sång
6. Tiden Utan Tid
7. Galgasång
8. Mot Skuggornas Värld
9. Under Bergets Rot
10. Fornfamnad
11. Dråp