Het album opent middels een gesproken gedicht met veel echo, waarmee Crosby direct een ijzige sfeer creёert. Als even later de band losbarst, is dat voor de frontvrouw het signaal om alles uit de kast te trekken. De muziek is te kwalificeren als veelzijdige thrash metal, maar dan met een soort vrouwelijke, ruige King Diamond aan het roer, die met behulp van overdubs uit alle hoeken en gaten te voorschijn springt. Het resultaat is dat Fear Of God op dit album slaagt in de opzet waarin de meeste black metal bands ondanks alle duivelse bedoelingen falen: Ik word er serieus bang van. De rillingen lopen langs mijn rug en mijn haren staan recht overeind als ik deze cd in het donker met een hoofdtelefoon op beluister.
Zonder de mannelijke bandleden tekort te willen doen, is de zangeres mijns inziens toch echt de spil van dit album. Niet alleen door de vocale krachtpatserij, maar ook dankzij haar indringende teksten. Crosby schetst een reeks portretten van vrouwen en meisjes die in de schaduwkant van de maatschappij zijn beland, hun verdriet proberen weg te drinken, emotioneel of seksueel misbruikt worden, of anderszins pijn lijden en ongelukkig zijn. Bij het beluisteren van dit album bekruipt me onwillekeurig het idee dat de tekstschrijfster een getormenteerde geest is, die traumatische ervaringen uit het verleden beschrijft en het gevecht tegen de demonen in haar hoofd op papier heeft gezet. Al is het natuurlijk goed mogelijk dat Crosby zelf een paradijselijke jeugd heeft gekend en simpelweg als een getalenteerd actrice in de huid van denkbeeldige personages is gekropen.
Toch komt het niet als een complete verrassing wanneer Dawn Crosby op 15 december 1996, slechts 33 jaar oud, door een acute leverstoornis uit het leven wordt gerukt. Volgens de media zou haar overlijden het gevolg zijn van jarenlang drankmisbruik. Haar vroege dood ontnam haar de kans om door te breken naar het grote publiek. Met haar eerste bands First Attack en Allies kwam ze begin jaren tachtig niet verder dan wat optredens en een demo. Vervolgens verwierf ze een zekere cultstatus met de groep Détente en het album Recognize No Authority (1986). Toen die band uit elkaar viel, richtte Crosby eind jaren tachtig Fear Of God op, waarmee ze twee albums en een ep opnam. Het is een beperkte muzikale nalatenschap, maar dankzij meesterlijke songs als Emily en Betrayed ben ik haar op dit moment, twaalf jaar na haar overlijden, nog lang niet vergeten.
Tracklist:
1. All That Remains
2. Betrayed
3. Emily
4. Red To Grey
5. Diseased
6. Wasted Time
7. Love’s Death
8. White Door
9. Drift
