Trivmvirate is a monument of boredom and unimaginativeness…about as funny as a kick in the head. Lord, take me now.
Zomaar enkele (fictieve) reacties op het nieuwe album van The Monolith Deathcult die te vinden zijn op de zeer vermakelijke infosheet die mijn promo vergezelde. Maar natuurlijk zijn die reacties pure onzin, want iedereen die deze band een beetje heeft gevolgd, weet dat we te maken hebben met muziek van internationale klasse. Bovendien is de band het predikaat ‘Nile-kloon’ (ook al was daar nooit echt sprake van) al lang en breed ontgroeid. Dat bewezen de heren al in 2005 met het uitstekende The White Crematorium en ook met Trivmvirate, het derde album van de band, wordt weer een flinke stap vooruit gezet.
De gemiddelde death metal-fan zal echter even flink moeten slikken, want The Monolith Deathcult heeft haar sound uitgebreid met elektronica-elementen die zeker niet iedereen zal kunnen waarderen. Wat mij betreft zijn deze nieuwe elementen echter een voltreffer: de muziek wint hierdoor (nog) meer aan complexiteit, innovativiteit en gelaagdheid. De elektronische elementen zijn bovendien perfect verweven in de muziek, waardoor het geheel nergens gekunsteld overkomt.
Als de toch al bomvolle death metal van The Monolith Deathcult ook nog eens verder wordt volgestopt met elektronica, is een loepzuivere productie een eerste vereiste om het geheel niet te laten verzuipen. Gelukkig slaagt Trivmvirate ook op dit terrein met vlag en wimpel: de productie is transparant, zwaar en helder. Als na een korte intro het openingsnummer Deux Ex Machina écht losbarst, zal vrijwel iedere luisteraar overdonderd worden. Het beste nummer van het album is echter zonder enige twijfel het meesterlijke Kindertoteslied. Hier verrast The Monolith Deathcult met een snoeiharde drum ‘n’ noise intro om vervolgens naadloos over te schakelen naar een briljant death metal nummer met een catchy refrein dat zeker de nodige stof zal doen opwaaien bij mensen die geen voetnoten lezen.
Zoals gebruikelijk weet de band ook qua thematiek de obligate death metal-paden te mijden. “Is er dan werkelijk geen kritiek te verzinnen?”, hoor ik jullie denken. Moeten we deze – toch al op zelfverheerlijking geilende – band dan nog maar een extra veer in de kont steken? Er lijkt niets anders op te zitten. The Monolith Deathcult komt, ziet, en overwint met dit fantastische album. Complex, intrigerend, strak gespeeld en compositorisch geweldig in elkaar zittend: de band behoort inmiddels zonder enige twijfel tot de absolute extreme metaltop.
Tracklist:
1. Deus Ex Machina
2. Wrath of the Baath
3. Kindertodeslied
4. Master of the Bryansk Forest
5. M.M.F.D.
6. I Spew Thee Out of My Mouth
7. Demigod
8. Den Ensomme Nordens Dronning
.jpg){kind=small}
