Gitaarrechte melodieuze death metal is vaak saai omdat je voortdurend wilt dat er echt eens iets gebeurd. Maar die climax komt er nooit. En veel van die saaie kindermelodietjes aka melodieuze leads komen in elke song de boel vergallen. En hoewel Burden Of Grief nooit zal doorbreken, doen ze op hun alweer vierde album wel erg hun best om toch vijftig minuten te boeien.
En dat lukt ze vrij aardig. Er komen enkele sterke melodieën voorbij, de verschillende riffs volgen elkaar in snel tempo op en ze proberen in ieder geval met man en macht om de boel afwisselend te houden. Maar toch blijf je, ondanks de goede uitvoering en dito productie én het feit dat er veel slechtere bands zijn, toch telkens met het gevoel ‘deze band heeft het toch nét niet om mij wild te maken’ achter. Als je nog niet veel metal albums in je bezit hebt en/of nog nooit naar enige vorm van death metal hebt geluisterd, is dit best een aardig cd’tje. Maar voor alle andere metalfans geldt: ‘been there 1000 times, done that’. Dan kan je beter nog eens een klassieker als The Gallery uit de kast trekken.
Tracklist:
1. Death End Road
2. Vita Reducta
3. Swallow The Sun
4. The Game
5. Running Scared
6. The Killer In Me
7. Drown In Sorrow
8. Schizophrenic
9. Passion Of The Night
10. Road Of Visions
11. Smashed To Pieces (bonus song)
12. Immense Infinity (bonus song)
