En hoe eerder je je talenten ontdekt, des te langer heb je er plezier van.
Neem de jongens van de Amerikaanse Animosity. Nauwelijks 14-15 jaar waren de knaapjes, toen ze de band in het leven riepen. Ondertussen zijn ze twee albums verder en touren ze zij aan zij met de meest solide en gevestigde namen uit de Amerikaanse death- en core-legioenen. En waarom? Omdat de knaapjes muziek kunnen maken, daar kan zelfs Slayer niet omheen.
Ongetwijfeld niet naar een ieder z'n smaak, want de combinatie van lompe death metal en in mindere mate de technische core-verwanten is geen voer voor puristen. Maar het feit dat de knaapjes verdomd goed kunnen spelen staat buiten alle smaken. Hun tweede cd Empires dateert uit vorig jaar en is voorzien van een muzikale hutspot waarin je bands als Origin, Cephalic Carnage, Skinless en Between The Buried And Me kan terughoren. Empires bulkt van gewichtige invloeden en toont een behoorlijke band die middels furieus spel en maatschappelijk-kritische teksten een onuitwisbare indruk maakt. Geen wonder dat aanzienrijke bands Animosity mee op tour nemen. Met zo'n voorprogramma sla je beslist geen pleefiguur.
Wat aan Animosity opvalt is dat zowel het totaalgeluid als het overgrote deel van de vocalen behoorlijk laag is. Meestal is zulke vlammende muziek voorzien van een venijnige strot (welke op Empires overigens ook wel een brul doet, maar in mindere mate dan de lompzware buurman) en een luchtiger geluid, maar Animosity kiest duidelijk voor een solide sound waardoor de muziek behoorlijk bot en doeltreffend is. Net een op hol geslagen heipaal. Klasse. Met name op het nummer Manhunt laat de band uitstekend horen hoe zo'n heipaal zich opeens kan ontpoppen tot een snelheidsduivel.
Techniek is een term die op Empires in voldoende mate aanwezig is, maar niet tot op de bodem wordt uitgebuit. Animosity heeft het goed bekeken. Voldoende technische hoogstandjes, maar een overkill wordt vermeden, zodat de muziek heel direct blijft en ondertussen uit zeer vernuftige riffs is opgebouwd.
Kritiek mijnerzijds is deze keer niet van toepassing. Enkel lovende woorden. Hoewel deze cd geen 100 punten krijgt, wat je in zo'n geval wellicht zou verwachten. Want enkel vlekkeloos spel en goede composities maken een cd niet geniaal. En Empires is niet baanbrekend of door de duivel himself bezeten. Wel is het een prima cd, gemaakt door jongens die duidelijk voor de metal zijn geboren. Wordt ongetwijfeld vervolgd.
Tracklist:
1. Thieves
2. Commoditism
3. Holy Shackles
4. Empires
5. The Black Page
6. Life Advocate
7. Manhunt
8. Plutocracy
9. Shut It Down
