De cd begint subliem met "The knell and the world", dat al snel de stijl van deze release onthult. Een ongeveer 8 minuten durende song opgebouwd uit snelle, heel melodieuze riffs die eigenlijk verscheidene variaties zijn op enkele muzikale thema's en de muziek een klassiek allure meegeven.
Het gitaarwerk is strak en sfeervol geproduceert, net als de afwisselende, snelle drums. De ijzige screams die op vaak een soort verhalende, heel melodieuze zanglijn volgen passen perfect bij de andere instrumenten en vormen een belangrijk onderdeel in de obscure, haatdragend agressieve sfeer van het album, die bij wijlen doet denken aan Dissection.
Dit album is weer maar eens het bewijs dat je ook zonder een overvloed aan synths een duister gevoel kunt scheppen. Persoonlijk vind ik "Slaughtersun - Crown of the Triarchy" één van de beste atmosferische black metal releases ooit.
Enkele teksten zijn geschreven door een gastschrijver Martin Hellkvist en zijn van een hoog niveau in dit genre:
Trust the black inside and suffocate the light in me
.
Throw the stones that kills the truth
Deception must be absolute
.
Rape the mind that will not die
Its sharpest throes must multiply
.
Dementia unresisted
Psycosis of the mind
Generation X termination
The blind leading the blind
Towards the end of the earth
.
Sweat cyanide seduction
Grown numb from the poison
That guides mankind beyond all
hopes of rebirth
.
Tear further into violence
And send forth the blade that
slaughter each cel
l
.
Stillbirth redemption
Sterility dances to the rapturous
sound of the knell
01. The Knell and the World
02. Falcula
03. To Achieve the Ancestral Powers
04. Ride the wings of Pestilence
05. The Aphelion Deserts
06. Stalker's Blessing
07. Malediction Murder
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=small}
