Poolse black metal viert hoogtij de laatste jaren. Dit land heeft in mijn optiek een aantal zeer interessante black metal bands voortgebracht, naast het feit dat gevestigde namen als Graveland en Thunderbolt er huizen.

Ook Non Opus Dei is een Poolse black metal band en evenals enkele landgenoten bedient men zich van ranzige complexe black metal met hier en daar wat vreemde folk invloeden. Tevens viert hier het groot heidendom hoogtij en dat uit zich vooral in een nummer als Wotan id est Furor. Een uiterst gaaf thema natuurlijk en als Satan vervolgens ook nog veelvuldig om de hoek gaat kijken, dan gaat het zwarte hart al helemaal sneller kloppen.

Eerste wat opvalt is de primitieve sound. De productie is prima, maar wel erg vies. Dit geeft absoluut een meerwaarde, want hierdoor klinkt zelfs de meest rauwe riff groots. De speelstijl van de heren wisselt van uiterst doomy traag naar zeer snelle passages en ook komen de nodige folk instrumenten voor in de muziek. Als resultaat is er een boeiende hypnotiserende black metal schijf uitgekomen die je wel even op je in moet laten werken. De sferen zijn ijzig koud, de zang is als van een stervende in besneeuwde wouden en de riffs snijden af en toe door hard en ziel. De meeste mainstream fans zullen dit soort muziek het liefst links laten liggen, maar ik denk dat fans van een band als Nokturnal Mortum best uit de voeten kunnen met de band, hoewel het er vaak wel een stuk extremer aan toe gaat.

Ga zelf maar eens luisteren en vel zelf je oordeel. Dit album is namelijk een angstaanjagende belevenis die elke black metal liefhebber wel eens mee zou moeten maken. Wederom brengt Polen weer een innovatieve rauwe black metal band voort en mijn zegen geef ik ze dan ook gerust. Een nieuwer album is inmiddels ook al weer uit en na het adelaartje met het pentagram op deze hoes is de swastika natuurlijk een logische keuze voor de volgende. Gaat dat checken!

Tracklist
1. About the battle
2. Wotan id est furor
3. Slava tchortu
4. Satan's bard
5. Satanik statement on good and evil
6. Vexilla regis prodeunt inferni
7. Ars Diavoli