En soms valt er te veel regen of is de hitte moordend waardoor de rozen de pijp aan Maarten geven. Moet u nagaan. Stank voor dank. Daar heb je al die stront dan voor moeten happen.
De Finse Adramelech kan hier een uitgebreide boek over opendoen. Vanaf 1991 timmert de band gestaag aan de weg, de nodige tegenslagen verwerkend en de nodige hoogtepunten oogstend. In 1999 brengt de band haar tweede full-length uit en daarna wordt het plots muisstil rondom dit doodmetalen voorkomen. En bijna had men gedacht dat de wortels der Adramelech-tuinen waren afgestorven. Bijna.
Want toen een ieder de hoop al opgaf, kwam Adramelech plots alsnog boven water met, jawel, een kersverse plaat in de binnenzak. Inmiddels is "Terror Of Thousand Faces" uit en vertelt de band haar verhaal. Dit album was in 2002 al zo goed al klaar maar toen liep de band wegens persoonlijke, interne en financiële problemen vast. Gelukkig werd de band anno 2005 door Xtreem Music op sleeptouw genomen en kon "Terror Of Thousand Faces" alsnog aan de man worden gebracht.
De moeite waard? Ja, wel degelijk. Nu is het wel zo dat Adramelech in feite niets nieuws onder de zon maakt en men niet noodzakelijk de slaapzaak voor de nog gesloten deuren van de platenboer hoeft uit te rollen uit angst dat de plaat uitverkocht raakt. Maar desalniettemin maakt deze Finse band een zeer degelijk potje death waar we zonder meer even bij stil moeten staan.
"Terror Of Thousand Faces" en eigenlijk een typisch Fins death metal album geworden. Want net zoas bijvoorbeeld USA, Mexico en Zweden heeft ook Finland een bepaalde, kenmerkende sound waar ook Adramelech niet aan ontsnapt. Finse death kenmerkt zich veelal door een ietwat droog geluid (hoewel Finland wel het land van de 1000 meren is) waardoor de suggestie van grote, massieve wielen die over een zandweg rijden wordt gewekt. Geen schelheid, geen blikdrums, geen uitbundige solo's voor Adramelech, alles blijft redelijk binnen de perken van een ietswat mat geluid. Daar Adramelech zich geluidstechnisch geen pieken en dalen verschaft moet de band de noten die benut worden uiteindelijk uit gaan diepen, wat naar mijn inziens alleraardigst lukt. De cd klinkt krachtig, intens en vrij divers, het gespeelde weet te overtuigen, de instrumenten doen hun ding bovengemmiddeld en de diepe strot dondert behaaglijk door de oren.
Wederom een kenmerk van Finse bodem is dat het tempo op de cd aardig variëert, maar nooit van het ene uiterste naar het andere vliegt. En hoewel blastbeats in de verste verte niet aan de orde zijn en de band verder ook geen moeite doet om een hoop collegae qua snelheid de kont te tonen, klinkt "Terror Of Thousand Faces" bij vlagen behoorlijk ongetemd en agressief. En vooral door het gebruik van de uitgevlakte, onbevochtigde sound en het vocale gegrom is de dreiging bijzonder goed aanwezig. Het nummer "Bleeding For Supremacy" is hier een goed voorbeeld van.
Nee, Adramelech mag al met al van een behoorlijke mazzel spreken. De band is terug en staat met beide benen weer even op vaste bodem, de riolen achter zich latend. En daar zijn wij als luisteraar niet bepaald rouwig om. Sterker nog, bepaald niet.
Tracklist
1. Intro
2. Halls Of Human Tragedy
3. Descend To Eternal Torment
4. Bleeding For Supremacy
5. Suicide, Terrorize
6. I Don't Care About Your Murder
7. Slain In The Grace Of Thy Name
8. Book Of Flesh
9. Terror Of Thousand Faces
10. Orphica Holodemiurgia
