De nummers op Elite doen in eerste instantie vrij veel aan het moderne werk van Satyricon denken. Een vergelijking waar de vrij steriele productie en het bij vlagen mechanische gitaarwerk verantwoordelijk voor zijn (hoewel de gitaarpartijen op Elite over het algemeen wel stukken melodieuzer klinken dan bij Satyricon het geval is). Hoewel Gorath dus niet klinkt als de zoveelste Darkthrone-kopie heeft de band ook nog niet echt een eigen gezicht binnen de black metalscène weten te ontwikkelen. Dat is natuurlijk niet persé een kritiekpunt, omdat het - vooral binnen de black metal - steeds moeilijker lijkt te worden om origineel uit de hoek te komen. Bovendien zitten de nummers op Elite over het algemeen zeer behoorlijk in elkaar. Met name op het overtuigende, afwisselende The Lizard Creature mag de band trots zijn.
Met Elite heeft Gorath zeker geen wereldalbum afgeleverd, maar wél een overtuigend black metal-album dat - zeker voor een debuut - goed in elkaar zit. Het enige echte kritiekpunt heb ik op de werkelijk potsierlijke Britney Spears-cover Toxic. Het zal vast als grap bedoeld zijn, maar het resultaat is bijzonder misplaatst. Zo laat het album jammerlijk genoeg een vieze nasmaak achter. Gelukkig betreft het hier slechts een bonustrack bij een verder vrij sterk album.
Tracklist:
1. A new age
2. The lizard creature
3. White deep an embrace
4. A pond without drops
5. Instrumental intermezzo
6. The fall of winter
7. Suppress my grief
8. We are the elite
9. Aeons glow in the sun
10. Toxic (Britney Spears Cover)
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=avatar}
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=small}
