Daar de ondergetekende zich tot de geletterden mag rekenen en dus ook weet dat ijzel onder de voeten grote kans op buikschuiven oplevert is het van groot belang dat de cd`s die hedendaags in de draagzak meeliften grote wortelschietpotentie bevatten. Verticale garantie dus!
De in janiari uitgebrachte mini-cd van Led Astray, "Denying the Inevitable" levert echter magere wortels op. Van tijd tot tijd willen ze nog wel eens vertakken en zich gripmeester maken in de bevroren grond, maar jammergenoeg blijven ze grotendeels toch in het ijsoppervlak steken.
Begrijp mij overigens niet verkeerd. "Denying the Inevitable" is de allereerste telg van deze Utrechtse band en voor een eerste release klinkt de MCD lang niet verkeerd. Het punt is alleen dat Nederland al zoveel retegave bands onderdak biedt dat je als nieuwe band hedendaags echt met iets origineels of onwijs bruuts op de proppen moet komen wil je goede kans op naamsbekendheid maken.
Nu heeft Led Astray een vrij aardige aanpak van zaken op de deur gespijkerd. De heren maken frisse deathmetal die tussen bruut en melodisch in balanceert en ook nog eens een thrashy inslag heeft. Deze aanpak staat dus garant voor fijn rollende tempo`s, variabele gitaarriffs en een crushing strotgeluid. En met dat strotgeluid komen we meteen bij het, naar mijn inziens, sterkste punt van deze band tot dusver. Want als brulboei Melvin zijn scheur op buikvolume zet rammen de wortels het ijs gelijk aan een mes dat dwars door zacht boter glijdt en zetten zich diep in de grond op de rem. De grunts op "Denying the Inevitable" staan als een betonnen huizenblok en ik ben er van overtuigd dat indien het gekrijs in de toekomst plaats zal maken voor alleen maar grunts, deze band al een heel stuk krachtiger roeit.
Want ontdanks de goede ingredienten en een alleraardigst formule klinkt "Denying the Inevitable" qua totaalplaat niet overtuigend genoeg. Het geluid (met name van de gitaren en de bas) is te iel waardoor de krachtige gruntvocalen bijna de enige verdikking aan de Led Astray-muren bieden. En dat is doodzonde. Want als het totaalgeluid voller, bruter en overweldigender had geklonken was "Denying the Inevitable" als een ijzerstek debuut als de bus gekomen.
Uit veiligheidsoverwegingen pak ik de komende dagen toch maar de bus. En ondertussen ben ik heel benieuwd hoe Led Astray zich verder gaat ontwikkelen. Want hoewel ik niet bijster onder de indruk ben van hun debuut is de hoop voor deze band nog lang niet verkeken.
Tracklist
1 .Exceed the Feeling of Nothing
2 .The Apocalypse Foretold
3 .Spiralling path
4 .Moral Perception
5. Digging Upwards
6. Shattered Incomplete
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=avatar}
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=small}
