Dit waar kunststukje begint rustig met de intro van ‘Battery’, maar dit is maar van korte duur aangezien het nummer een abrupte tempoverandering ondergaat. Dit nummer is een van de snelste nummers van Metallica, dit is ook heel goed te merken aan de zang die bijna niet bij de houden is.
Hierna volgt het legendarische nummer ‘Master Of Puppets’, als je dit nummer niet kent moet je je echt diep schamen als metalfan (of je moet helemaal niet van Metallica houden natuurlijk, maar dan nog). Dit is een van de nummers die tijdens een optreden fanatiek wordt meegezongen door het publiek. Dit nummers gaat over een soort van Big Brother (en niet die lame-ass tv show), hiermee wordt bedoeld dat je min of meer wordt bestuurd door de maatschappij.
Het volgende nummer vind ik het minste goede nummer van het album, maar dat wil zeker niet zeggen dat het een slecht nummer is. Ik heb het hier over ‘The Thing That Should Not Be’. Maar wat wel goed aan dit nummer is is dat het drumwerk van drummer Lars Ulrich goed naar voren komt.
Dan gaat Metallica met het volgende nummer wat gevoeliger en ook wat psychedelischer. ‘Welcome Home (Sanitarium)’ is een prachtig nummer dat gaat over het opgesloten zitten in een gekkenhuis waar je dus bent afgesloten van de buitenwereld.
‘Disposable Heroes’ is het nummer dat daarna volgt, dit nummer begint al met stampende riffs en drums, en het tempo wordt gedurende de meer dan 8min dat het nummer duurt goed volgehouden. Het nummer gaat over een soldaten die aan het front vechten, en er wordt geschreven door wat voor hel deze mannen moeten gaan. En uiteraard zit in dit nummer ook weer een lekkere solo.
Wat ik zo mooi vind aan ‘Leper Messiah’ die daarna komt is dat dit nummer een lekkere zware langzame riff heeft, en weer hele sterke lyrics bevat. Vanaf de solo wordt het tempo even omhoog gegooid, en daarna wordt dus ook de riff versneld, om vervolgens op het eind nog even de langzame riff te spelen tot het nummer eindigd.
Dat instrumentale nummers ook geniaal zijn bewijst Metallica met het nummer ‘Orion’. Dit nummer begint met een lange fade in, verder bevat het nummer veel afwisseling in gitaar- en drumwerk. Je moet het gewoon luisteren, want veel is er niet over te zeggen.
Als laatste krijgen we dan ‘Damage Inc.’ te horen, dit nummer begint heel mysterieus met wat geluiden die toenmalige bassist Clif Burton (RIP), en dan plotseling na een korte stilte volgt er een versnellende en stampende riff, ook zit is weer een heerlijk snel thrashy nummer.
Ik hoop dat ik met deze review de nieuwelingen aanleiding heb gegeven om dit album te gaan kopen, en dat ik voor iedereen die em al (door en door) kent zo nog wat extra benadrukking heb gegeven wat voor een geweldig album dit is.
Tracklist:
1. Battery
2. Master Of Puppets
3. The Thing That Should Not Be
4. Welcome Home (Sanitarium)
5. Disposable Heroes
6. Leper Messiah
7. Orion
8. Damage Inc.
