Dat mag dan allemaal heel stoer klinken, maar het niveau van Anal Vomit komt geen enkel moment boven het predikaat "mwoah" uit. Agressief klinkt het, erg true ook, maar ik word hier niet warm of koud van. De nummers die Anal Vomit heeft weten neer te pennen blijven voor geen meter hangen en het Desaster-syndroom, waarbij je nekspieren na de eerste luisterbeurt authomatisch in een spasme schieten, blijft ook uit. Vooral dat laatste is dodelijk voor dit soort muziek, die het in de eerste plaats moet hebben van zijn impact. Die impact is er dus niet, terwijl de band ook inhoud en diepgang ontbeert.
Nou is het ook weer niet zo slecht dat ik Demoniac Flagellations (ehm, wat bedoelen ze daar mee?) als onderzetter of frisbee ga gebruiken, want de cd kent nog best wel zijn momenten. De gillende tremolo-solo's van Noizer snijden lekker door de muziek heen, en de afwisselend Spaans- en Engelstalige teksten, hoewel cliché tot en met, hebben een lekker satanisch sfeertje in zich. Simpel doch doeltreffend. Aan de andere kant klinkt de productie dan ook weer niet om over naar huis te schrijven, en van het geblaat van de biografie ("songs of real sadism and destruction", "masterpiece") word ik ook niet erg vrolijk. Binnen Peru mag dit dan wel de enige band zijn die vaste voet aan de grond heeft gekregen in het buitenland, van mij had het niet zo gehoeven. Aan het muzikaal veel betere Desaster hebben we hier immers wel genoeg.
Tracklist:
1. Intro
2. Sendero Siniestro
3. Temptation And Pleasure
4. Total Sacrilegious
5. Seed Of Evil
6. Signo De La Bestia
7. Kingdom Of The Cruelty II
8. Bestial Masacre
9. Camara De Torturas (Mortuorio)
10. Tales Of Sorcery
11. Outtro
