Lange, donkerharige vrouwelijke rockmuzikanten met een stoere attitude en een lichte '70s-uitstraling doen mijn hart smelten en de inhoud van mijn onderbroek exponentieel aan volume toenemen. Het is als recensist dan ook wel eens moeilijk om je hoofd honderd procent bij de les te houden en je niet te laten verleiden door al te stimulerende foto's in het cd-boekje.

In het geval van het tweede album van deze Britse band is enig relativeringsvermogen echter wel aan de orde. Gorilla is een zogenaamd power-trio dat het op zich heeft genomen een veelheid aan rocksoorten gestalte te geven in één album. En met veelheid bedoel ik dan ook écht een grote verscheidenheid aan rockstijlen.

In Trampus klinken wat bluesy ondertonen door, en ook met een song als Double Neat geeft Gorilla blijk van de invloed van klassieke bands als Blue Cheer en Grand Funk Railroad. Rammelende rock 'n roll tracks als Just Wanna Rock en Rok Orl Night zullen liefhebbers van high energy rock en proto-punk als MC5 wel aanspreken, maar de schamele, power-loze productie en hakkelende zang van gitarist John Redfern doen de vette nummers weinig recht. Dit geldt helaas voor het meerendeel van de songs, waardoor ik ergens het idee krijg van een koude kermis thuis te komen. Het materiaal is in z'n algemeenheid sterk genoeg, en het is derhalve betreurenswaardig dat de uitvoering zoveel te wensen overlaat.

In het psychedelische Vesuvius vinden we echter een verrassende oase van klasse terug. Dit grootse nummer, geschreven door miss Sarah Jane herself, verwijst sterk naar ouderwetse progrock met een psychedelische inslag. Een lekker stoffig geluid dat aangevuld wordt met hammond, mellotron (!), fluit... Flarden Soft Machine, King Crimson en Pink Floyd zoals zij (bijna eenmalig) klonken in de absolute begindagen maken hun opwachting.
Ik ben zeer onder de indruk van dit nummer, dat samen met Oaken Mind het sterkste aspect van de plaat vormt. Het andere kwaliteitsnummer wordt getypeerd door lekkere 'far out' zang en een zware doomriff. Het schept een vrij schril contrast met de sferisch eenvoudige zuipnummers die de andere helft van de plaat beslaan. Dus... Voor het onwaarschijnlijke geval dat één van de bandleden dit punt in de recensie bereikt heeft: more songs like Vesuvius and Oaken Mind please!! Awesome fucking shit!

Gimme Some Gorilla is een album dat sterk te lijden heeft onder wisselingen in kwaliteit en een ontoerijkende productie. Met de veelzijdige karakter van het materiaal scoort het trio echter gouden punten en de aanwezigheid van een aantal killer tracks garandeert dat de plaat toch een aardige voldoende krijgt. En dat allemaal zonder de looks van miss Sarah Jane erbij te betrekken...

Tracklist:
1. Just Wanna Rock
2. Trampus
3. Rok Orl Night
4. Vesuvius
5. Double Neat
6. Gimme Some Gorilla
7. Negative Space
8. Oaken Mind
9. I'm Dirty