Deathcore is een veel bekritiseerd genre. Niet geheel onterecht, maar tegelijkertijd zijn er zat bands actief die alle negatieve commentaren tenietdoen. Zo brachten Thy Art Is Murder, Carnifex en Ingested onlangs ijzersterk materiaal uit. Toen deathcore in opmars was, stond onder andere Despised Icon aan de wieg te schudden. De band stopte in 2010, maar in 2014 werden de instrumenten alweer opnieuw ter hand genomen. Purgatory is album nummer zes in de discografie van de Canadezen.
Aan frustratie geen gebrek. Het zevental bijt weer stevig van zich af op de nieuwe plaat. Ratelende blastbeats en onnavolgbaar gitaarwerk scheren in een rotvaart langs de oorschelpen. Purgatory valt als openingstrack enerzijds op door het retestrakke drumwerk, anderzijds valt deze compleet door de mand met de tenenkrommende teksten aan het eind ('what doesn't kill you makes you stronger'). Het is een aardige poging om er dan nog een slammende moshbeat onder te zetten, maar wat een dooddoener. Vervolgens komt de rest van de clichés een voor een uit de lijkenkast gevallen. Light Speed dendert op een monotone wijze voorbij en eindigt met, drie keer raden, een break. Vies D'Anges valt wel op in positieve zin. Dat komt vooral omdat beide zangers in de Franse moedertaal schreeuwen en grunten. Dit soort nummers voert Despised Icon overigens structureel door.
Moving On doet qua songtitel vermoeden dat het wellicht een omslagpunt is, want het voorgaande type deathcore is voorbij zonder dat er ook maar één moment is te bekennen waarop het echt weet te beklijven. Het melodieuzere begin is inderdaad de start van het beste nummer op Purgatory. Venijnige gitaarriffs en goed vocaal samenspel levert eindelijk wat herkenning op. Tijdens Unbreakable horen we een statement van drummer Alex Pelletier. Wat een blastmachine is hij. Ook horen we wat meer tempowisselingen tijdens het nummer. Een verademing om te horen dat Despised Icon het toch nog kan. Met het lekkere, lompe openingsstuk van Legacy geven de Canadezen tegen het einde van de rit dan toch nog thuis.
Onderaan de streep komt Purgatory, mede door de sterkere tweede helft van het album, toch nog uit in de groene cijfers. De eerste paar nummers geven de tegenhangers van deathcore onherroepelijk gelijk. Ze klinken te standaard en gelikt. De band wil te brutaal klinken en daarbij vergeet Despised Icon om te doen wat het in de beginjaren deed: oprecht en hard voor de dag komen. Terug naar de roots dan maar?
Tracklist:
1. Dernier Souffle
2. Purgatory
3. Light Speed
4. Slow Burning
5. Snake In The Grass
6. Vies D'Anges
7. Moving On
8. Unbreakable
9. Apex Predator
10. Legacy
11. Dead Weight
