Enquête

Wat is tot dusver jouw favoriete studio-album, dat in augustus 2025 werd uitgebracht?

Babymetal - Metal Forth
Baest - Colossal
Blackbraid - Blackbraid III
Blackbriar - A Thousand Little Deaths
Burning Witches - Inquisition
Centuries Of Decay - A Monument To Oblivion
Chevelle - Bright As Blasphemy
Defacement - Doomed
Deftones - Private Music
Déhà - Ashes As Rain
Desaster - Kill All Idols
Halestorm - Everest
Hammer King - Make Metal Royal Again
Helloween - Giants And Monsters
In Mourning - The Immortal
Lord Of The Lost - Opvs Noir Vol. 1
Månegarm - Edsvuren
Martyr - Dark Believer
Mob Rules - Rise Of The Ruler
Pilgrimage - From Amber To Sun
Rise Against - Ricochet
Signs Of The Swarm - To Rid Myself Of Truth
Unleashed - Fire Upon Your Lands
Vicious Rumors - The Devil's Asylum
een ander album uit augustus 2025

[ Uitslag | Enquêtes ]

Kalender
Vandaag jarig:
  • Alberto Rionda (Avalanch) - 53
  • Carlos Denogean (Weedeater)† - 38
  • Dino Cazares (Fear Factory) - 59
  • Felix Bohnke (Edguy) - 51
  • Jill Janus (Huntress)† - 50
  • Mike Baker (Shadow Gallery)† - 62
  • Richard Coughlan (Caravan)† - 78
  • Roel Van Helden (Powerwolf) - 45
  • Sam Rivers (Limp Bizkit) - 48
  • Tomas Nilsson (Devian) - 43

Vandaag overleden:
  • Dave Hlubek (Molly Hatchet) - 2017
  • J.R.R. Tolkien (auteur) - 1973
Review

Nailed To Obscurity - Black Frost
Jaar van release: 2019
Label: Nuclear Blast Records
Nailed To Obscurity - Black Frost
Nu Opeth geen progressieve metal meer speelt, laat de Zweedse formatie ruimte liggen voor andere bands om de tijden tot en met Watershed (2008) te eren. Het Zweedse Soen (met ex-Opeth-drummer Martin López in de gelederen) is er succesvol mee, maar er zijn veel meer groepen. Het Duitse Nailed To Obscurity is ook zo’n ensemble dat erin slaagt om de nalatenschap van Mikael Åkerfeldt te eren. Waar Soen invloeden van Tool en Muse toevoegt aan de mix, lenen deze oosterburen vooral elementen van het oude Katatonia, Dark Fortress en Swallow The Sun.

Wat Nailed To Obscurity uitstekend doet op Black Frost, is deze ideeën verpakken in diepgaande, sfeervolle en direct pakkende composities die in alle gevallen de vijfminutengrens overschrijden. Deze vierde full-length zit zo goed in elkaar dat je nauwelijks tot niet de neiging hebt om deze af te zetten om wat anders te gaan doen. De muziek ademt dankzij de heldere en ruimtelijke productie van V. Santura (onder andere Triptykon, Dark Fortress). Ademt sfeer dankzij de melancholische leads en ademt kwaliteit op het gebied van songwriting vanwege de vele partijen die prima op elkaar aansluiten met als resultaat een vloeiend geheel. Prachtig.

Het gitaristenduo Volker Dieken en Jan-Ole Lamberti schudt de ene na de andere fantastische doomlead uit de mouw. Op de achtergrond klinken de ene keer serene, semi-akoestische akkoorden of rustig getokkel, de andere keer heavy powerakkoorden. The Aberrant Host is wat grimmiger dan de eerste twee melodieuze composities. Cipher is wat kalmer en opent knap met een post-rockopbouw om doomy en heavy te vervolgen. Het is alleen jammer dat de track vervolgens niet tot epische proporties uitgroeit. Dat doet het afsluitende Road To Perdition juist wel.

Je zou een boek kunnen schrijven over deze release. Er gebeurt namelijk veel. Luister bijvoorbeeld eens naar The Abherrant Host met zijn interessante ritmiek en vocale diversiteit. Denk bij dat laatste aan Morean-achtige (Dark Fortress) proclamaties tot aan uithalen die gelijkenis tonen met die van Jukka Pelkonen van Omnium Gatherum. Frontman Raimund Ennenga (ook in Burial Vault) kan moeiteloos mee met het niveau. Hij fluistert, zingt clean op verschillende volumes en wisselt dit af met verstaanbare grunts.

Het is elke keer jammer als een nummer is afgelopen. Elke track is een hoogtepunt op zich met een eigen identiteit. Feardom is één van de uitschieters. Deze begint met een Tool-achtig ritme met cleane zang die uit twee lagen bestaat. De compositie vervolgt met Dark Fortress-psychedelica. Waar de bas elders wat op de achtergrond blijft, draagt deze hier juist uitstekend bij aan de zwaarte van de riffs.

Ironisch genoeg gaat het album deels over het niet tonen van emoties en de gevolgen daarvan. Dat doet de band nou juist wél. Black Frost zit vol met gevoel, met schoonheden van harmonieuze gitaarlijnen die elkaar versterken, een gedreven bijdrage van de zanger en interessante ritmiek. Een sfeervol album met memorabele momenten. Dit is één van de betere melancholische deathmetalalbums van de laatste jaren. Eén die de luisteraar van begin tot einde gevangen houdt. Fans van het verleden van Katatonia en Opeth, alsmede die van In Mourning, Novembers Doom, October Tide en Be’lakor nemen beslist de moeite om Black Frost (minimaal) aan een paar luisterbeurten te gunnen.

Tracklist:
1. Black Frost
2. Tears Of The Eyeless
3. The Aberrant Host
4. Feardom
5. Cipher
6. Resonance
7. Road To Perdition

Score: 86 / 100

Reviewer: Jeffrey
Toegevoegd: 11 januari 2019

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2025 Metalfan.nl en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.