De naam Five Finger Death Punch rolt tegenwoordig niet zo vaak meer over de tong omdat de band zulke goede muziek maakt. Het zijn vooral de gedragingen van frontman Ivan Moody die voor gespreksstof zorgen. Daarnaast zorgde een geschil met de voormalige platenmaatschappij ervoor dat nieuw materiaal lang op de plank moest blijven liggen. Inmiddels lijkt Moody zich weer even op het rechte pad te bevinden en zijn de rechterlijke dwalingen met Prospect Park voorbij. Zodoende kan de groep weer van zich laten spreken door middel van zijn muziek en niet door de ellende eromheen.

Nu is de generieke metal van Five Finger Death Punch tegenwoordig niet zo hoogstaand te noemen. Al sinds het tweeluik The Wrong Side Of Heaven & The Righteous Side Of Hel (2013) komt de band met makkelijk in het gehoor liggende tracks vol met platvloerse teksten. Uitzonderingen daargelaten, maar de hoofdmoot van de inspiratie lijkt voornamelijk te zijn hoe de wereld tegen vocalist Moody is. Verpakt in simplistische meezingteksten slaat dit echter gigantisch aan bij de fans en inmiddels behoren de Amerikanen tot de grote namen.

Het is in die zin verrassend dat Five Finger Death Punch op And Justice For None enigszins vernieuwend voor de dag komt, want naast de gebruikelijke stampende rocksongs maakt de band ook ruimte voor verschillende uitstapjes. Daar is in het begin echter nog weinig van te merken. Fake, Top Of The World en Sham Pain klinken vertrouwd en schoppen zoals je gewend bent overal en tegen iedereen aan. Het zijn vermakelijke oorwurmen met Sham Pain als hoogtepunt.

Vervolgens kiezen de heren een andere route en laten ze in Blue On Black geslaagd southern rock naar voren komen. Het nummer benadrukt dat de muzikanten absoluut meer talent bezitten dan dat ze doorgaans laten horen. Zo laat Ivan Moody horen dat hij een prima zanger is, maar zijn er ook mooie gitaarpartijen te horen. Het rustige karakter van deze song lijkt vervolgens ook een voorbode te zijn voor de rest van de plaat, want bijna meer dan de helft heeft een emotionele, ballade-achtige insteek.

Dat is jammer, want Five Finger Death Punch overtuigt ditmaal het meeste met de up-tempo rocksongs. Zo behoren I Refuse, When The Seasons Change en Stuck In My Ways niet tot de betere nummers van de plaat en wordt de plank finaal misgeslagen met de cover van The Offspring; Gone Away. Het valt dan ook op dat de beste tracks op de eerste helft van de plaat staan en dat het halverwege een heel pak minder wordt. Vooral tegen het einde blijft er weinig overtuigend materiaal over.

Five Finger Death Punch blijft Five Finger Death Punch. De band weet met generieke metal/rocksongs de concertzalen plat te spelen en het succes is overweldigend. Voor mensen die niets met de band op hebben, zal And Justice For None niets veranderen. Toch staan er aardige tracks op deze plaat en is deze absoluut beter en geïnspireerder te noemen dan voorganger Got Your Six. De groep probeert nieuwe wegen te bewandelen door middel van meer muzikale diversiteit en slaagt daar deels in. Het aantal rustige songs is te groot, maar in tracks als Sham Pain, Blue On Black en Fire In The Hole komt de experimentele kant goed naar voren. Het is jammer dat de plaat halverwege inzakt, want er had zeker meer ingezeten. Hoogstaand zal het nooit worden, maar als vermakelijk tussendoortje brengt And Justice For None het er goed van af.

Tracklist:
1. Fake
2. Top Of The World
3. Sham Pain
4. Blue On Black
5. Fire In The Hole
6. I Refuse
7. It Doesn't Matter
8. When The Seasons Change
9. Stuck In My Ways
10. Rock Bottom
11. Gone Away (The Offspring-cover)
12. Bloody
13. Will The Sun Ever Rise