Pit
Enquête

Wat is jouw favoriete studio-album ooit uit Duitsland?

Accept – Balls To The Wall [1983]
Avantasia – The Metal Opera [2001]
Bethlehem – Dictius Te Necare [1996]
Blind Guardian – Nightfall In Middle-Earth [1998]
Destruction – Infernal Overkill [1985]
Equilibrium – Sagas [2008]
Gamma Ray – Land Of The Free [1995]
Grave Digger – Tunes Of War [1996]
Haggard – Eppur Si Muove [2004]
Heaven Shall Burn – Iconoclast [2008]
Helloween – Keeper Of The Seven Keys Part II [1988]
Kreator – Pleasure To Kill [1986]
Masterplan – Masterplan [2003]
Necrophagist – Epitaph [2004]
Obscura – Cosmogenesis [2009]
Powerwolf – Bible Of The Beast [2009]
Rammstein – Mutter [2001]
Running Wild – Death Or Glory [1989]
Scorpions – Love At First Sting [1984]
Sodom – Agent Orange [1989]
Tankard – Chemical Invasion [1987]
The Ocean – Pelagial [2013]
The Ruins Of Beverast – Rain Upon The Impure [2006]
Warlock – Triumph And Agony [1987]
een andere Duitse langspeler, namelijk:

[ Uitslag | Enquêtes ]

    1 juni:
  • White Hills
  • 2 juni:
  • Mammoth WVH en Diggeth
  • Man As Plague, Teethgrinder, None Shall Fall en Bloid
  • Yes
  • 3 juni:
  • Alter Bridge en Mammoth WVH
  • Lost Society
  • Salvage, Changing Tides en Tigerknife
  • Yes
  • 4 juni:
  • Ghost en Halestorm
  • Staal, Menschwalsch, Busse En De Batavieren
  • World Decay, Bladecrusher en Drôvich
  • 5 juni:
  • Turnstile
  • 6 juni:
  • Gojira, Bloodywood en Urne
  • Yes
  • 7 juni:
  • Rottenness, Gorgatron en Man As Plague
  • Sweden Rock Festival
    1 juli:
  • Masterfest
  • Pitfest
  • Puscifer en Night Club
  • Wardruna
Kalender
Vandaag jarig:
  • Ignacio Ruiz (Arwen) - 44
  • Robert Vigna (Immolation) - 53

Vandaag overleden:
  • Victor Agnello (Lȧȧz Rockit) - 2014
Review

Monolithe - Nebula Septem
Jaar van release: 2018
Label: Les Acteurs de l'Ombre Product
Monolithe - Nebula Septem
De heren van de Franse melodieuze doom/deathmetalband Monolithe valt gerust een zekere mate van dwangneurose toe te kennen. Nebula Septem is het zevende album van het gezelschap uit Parijs en het getal ‘zeven’ komt op alle mogelijke manieren terug in de organisatie van dit album. De plaat bevat zeven nummers van elk precies zeven minuten. De beginletters van de titels van de nummers vormen samen de eerste zeven letters van het alfabet. Bovendien zijn de nummers in totaal in zeven verschillende toonsoorten geschreven en is het album gecomponeerd door zeven muzikanten (vooruit, we tellen de gastzanger Sébastien Pierre hier voor het gemak even mee).

Hoe strak georganiseerd de thematiek van Nebula Septem ook is, de muziek van Monolithe voelt juist ontzettend organisch en natuurlijk. Zeker binnen de zelfopgelegde, bijzonder strakke kaders is dat een uitmuntende prestatie. De nummers zijn stuk voor stuk statig en majestueus, met veel aandacht voor zich traag ontvouwend, melodieus gitaarwerk en stijlvolle, ondersteunende keyboardpartijen. Met name Burst In The Event Horizon en Coil Shaped Volutions vallen in positieve zin op door hun zeer kundige, aan Swallow The Sun en Draconian refererende gitaarmelodieën. De basis ligt in de funeral doom, maar de muziek van Monolithe is vele malen muzikaler, verfijnder en diverser dan het gros van de bands dat binnen dit subgenre opereert. Door de warme productie en de psychedelische ondertonen klinkt de muziek verrassend progressief. Vooral in de vaak lome, uitgerekte gitaarsolo’s openbaart zich de voorliefde van de componisten voor progressieve/symfonische rock van de jaren zeventig.

De doominvloeden blijken vooral uit de zware sound en de krachtige, diepe (maar tevens transparante) grunts van Pierre. Hij kwijt zich goed van zijn taak, maar is ingeschakeld als eenmalige sessiekracht nadat oudgediende Richard Loudin, die sinds 2001 de microfoon hanteerde, vorig jaar in goed overleg ermee ophield. Hoewel Rémi Brochard sinds vorig jaar de nieuwe frontman en gitarist is, horen we dus Pierre op dit album (met uitzondering van de machtige track Delta Scuti). Tegelijkertijd zet Monolithe met name in het tweede deel van het album (met de tracks Engineering The Rip en Fathom The Deep) koers naar experimentele wateren. Er zijn zelfs invloeden uit de synthwave te horen.

Toch weet Monolithe deze diverse invloeden tot één vloeiend geheel te smeden. Dat is een staaltje vakmanschap dat complimenten verdient. Nebula Septem is een muzikale reis langs diverse planeten, met een stel begenadigde muzikanten die opereren als kundige reisleiders. Een fraai staaltje werk dat de luisteraar bijna vijftig minuten onderdompelt in een heerlijke flow.

Tracklist:
1. Anechoic Aberration
2. Burst In The Event Horizon
3. Coil Shaped Volutions
4. Delta Scuti
5. Engineering The Rip
6. Fathom The Deep
7. Gravity Flood

Score: 84 / 100

Reviewer: Rik
Toegevoegd: 30 april 2018

Metalfestival Into The Grave

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2023 Metalfan.nl, en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.