Necrophagia ontstaat al in 1983 en brengt in de eerste jaren zes demo’s uit die in het tapetraderscircuit veel draaiuren maken. In 1986 neemt de groep, waarvan de naam een samenvoeging is van de Griekse woorden nekron (lijk) en phagein (eten), de langspeler Ready For Death op, maar deze verschijnt pas in 1990.
In 1987 brengt New Renaissance Records het eveneens in 1986 opgenomen Season Of The Dead uit. Deze release geldt als een van de eerste deathmetalplaten, samen met die van Possessed (Seven Churches uit 1985) en Death (Scream Bloody Gore verscheen een paar maanden na Season Of The Dead). Dat Necrophagia het qua populariteit heeft moeten afleggen tegen Death, Possessed en later onder andere Obituary, Autopsy en Cannibal Corpse heeft te maken met zowel de technische kwaliteiten van de heren (met name de drumpartijen zijn matig), de gebrekkige doch oprechte productie, de geringere herinneringswaarde van het songmateriaal en het feit dat Necrophagia na het debuut uit elkaar viel.
Op Season Of The Dead zijn, net als op Ready For Death, drummer Joe ‘Voyer’ Blazer, bassist Bill ‘Blaster’ James, Larry ‘Madthrash’ Madison en Killjoy te horen. Het viertal speelt een mix van stijlen, variërend van thrash metal en hardcore tot doom en death metal. De invloeden van Death, Slayer, Venom, Celtic Frost, Kreator en Possessed zijn hoorbaar, maar toch weet Necrophagia een eigen niche te creëren die vooral gericht is op het neerzetten van een horrorsfeer.
Er zijn dan ook fragmenten uit horrorfilms te horen. Ancient Slumber is geïnspireerd door The Evil Dead (1981) en Beyond And Back vindt zijn inspiratie uit de gelijknamige film uit 1978. Net als die film gaat het verhaal over iemand die een bijna-doodervaring beleeft na het poging tot zelfmoord. De betreffende persoon bezoekt de hel, maar wordt gespaard en blijft leven. De intro van Mental Decay is een bewerkte versie van Night on Bald Mountain van de Russische componist Modest Mussorgsky.
Terug naar de mix van stijlen. Killjoy hield er niet van om hetzelfde tempo aan te houden en zichzelf te herhalen. Er zijn dan ook veel tempoveranderingen te vinden op deze plaat en soms doet dat wat fragmentarisch aan. Ondanks de primitieve manier van spelen ontwikkelen zich veelzijdige nummers met een afwijkende structuur. Dat begint al direct met het titelnummer, een intro van meer dan drie en een halve minuut met getokkel op de gitaar en vervolgens een kerkklok en donkere keyboardgeluiden.
Hoewel de sound modderig is, kun je de verschillende instrumenten goed horen, dus ook de bas. De extreme vocalen staan op de voorgrond. Killjoy praat vaak meer dan hij zingt. Hij wisselt de verhalende voordracht af met langere screams of grunts. Zijn zombie-bijdrage zorgt er samen met de macabere en creepy riffs en solo’s voor dat er een bloederige horrorsfeer ontstaat.
Hoewel de plaat in de vorm van Bleeding Torment (met memorabele riffs), Reincarnation (denk aan Abominations Of Desolation van Morbid Angel), Mental Decay, het fragmentarische Terminal Vision, het tragische Painful Discharge (met fraaie lead aan het einde) en het thrashende Beyond And Black lichte uitschieters bevat, moet deze het toch vooral van zijn eigenzinnige sfeer hebben. Voel je je aangesproken tot die sfeer? Dan heb je met deze cultklassieker, die vorig jaar het dertigjarig jubileum vierde, een eerlijke schijf in handen die meerdere horror- en deathmetalbands (waaronder Impetigo, Mortician en zelfs Morbid Angel) heeft beïnvloed. Het overlijden van Killjoy zal dan ook hernieuwde interesse teweegbrengen in deze unieke plaat, alsmede andere releases van Necrophagia en die van Cabal, Einoch, Eibon, Forlis, Haxxan, Hidden, Killjoy, The Ravenous, Viking Crown en Wurdulak.
Tracklist:
1. Season Of The Dead
2. Forbidden Pleasure
3. Bleeding Torment
4. Insane For Blood
5. Reincarnation
6. Ancient Slumber
7. Mental Decay
8. Abomination
9. Terminal Vision
10. Painful Discharge
11. Beyond And Black
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=small}
