Het is alweer een aantal jaren geleden dat ik het voor het eerst aandurfde om in een moshpit te stappen. Het was op een lokaal optreden, en ik had het schouwspel al een aantal keren eerder mogen gadeslaan. Ik vond het iets magisch, iets ongrijpbaars – de woest bewegende mensenmassa had een vreemdsoortige aantrekkingskracht op me, en het was dan ook een kwestie van tijd voordat ik in een vlucht van enthousiasme me zelf een weg naar voren baande, en me in de kolkende mensenbrei wierp. Sinds dat moment zijn er heel wat blauwe plekken, kneuzingen, verloren telefoons en horloges langsgekomen, maar het blijft mooi.

Natuurlijk is het grootste gedeelte van de bezoekers er niet voor de adrenalinerush – het leeuwendeel komt gelukkig nog altijd voor de muziek, zoals het hoort. De kalme ouwe rot die met een pilsje in de hand vanaf de tweede lijn de show gadeslaat, de mensen vooraan met hun zwiepende manen en de gothics die met een angstig gezicht voor het geweld terugdeinzen zodat er uiteindelijk een gapend gat ontstaat - de moshpit lijkt iets heiligs... een fundament waar niet aan getornd dient te worden; een broederschap met z'n eigen code. Geen gericht geros, gevallenen worden opgeraapt. Wat voor buitenstaanders ronduit beangstigend lijkt, is voor ingewijden als vanzelfsprekend.

Maar zoals altijd is er wel een groepje wat het voor de rest moet verpesten. Oh, jullie weten wel over wie ik het heb - en ik ga ze even generaliserend en al op 1 grote rottende composthoop gooien. De pubers, duwers en karateka-cokesnuivers die met hun strapatsen de rest van het broederschap in een kwaad daglicht stellen, en in al hun schandelijke gedrag nog lager in de voedselketen staan als die pretentieuze fotohoeren en arrogante huppelgothics (jeweetwel, dat soort dat met hun rug naar het podium staat tijdens het concert) die vooraan met hun Nikons en mentholsigaretjes elke headbangruimte verspillen. Het zijn die piepels die te laat aankomen, en vervolgens tijdens het concert zich een weg door de dichte massa heenduwen om toch nog dichtbij het podium te komen. Het zijn die kale sjappies in een hempje die al trippend zich door het publiek heenmaaien en stagediven alsof er een zwembad voor hun voeten ligt. Het zijn die lulletjes rozenwater aan de rand van de moshpit die mensen die even bij willen komen met een harde duw weer terug de oorlog induwen. Het zijn die puisterige pestpubers die onder de klanken van hun levensmotto 'BIER EN TIETEN' op iedereen beginnen in te slaan, omdat dat vet lauw is. Iedereen met genoeg concerten op z'n kerfstok kan zich zonder moeite wel een aantal voorbeelden voor de geest halen.

Valt daar dan niets tegen te doen? Tja, idioten heb je natuurlijk overal, maar het kan geen kwaad om af en toe even heropvoedend op te treden tegen dit soort gespuis. Eventjes laten zien hoe het moet. Zo kan het bijvoorbeeld geen kwaad zo'n duwer aan de rand van de pit even mee te sleuren, de pit in - weldra zal het gespuis smeken om genade, en schreeuwend en wel pogen te vluchten naar het vaste land. Leuk he, zo'n moshpit!

Dus tja, toen tijdens een Epica concert anderhalf jaar geleden een mannelijke cybergoth gehuld in fluorisend geel zich mengde in de reeds opgestarte moshpit (je moet toch iets toen bij gothic bands, behalve naar de leadzangeres kijken) en hij gericht op mensen in ging slaan (waaronder ondergetekende), richtte er zich zonder afspraken een moshpit-burgerwacht op die haar pijlen op het felgekleurde individu richtte, om het schepsel een koekje van z'n eigen deeg te serveren. Het duurde dan ook niet lang voordat het wandelend stuk verarmd uranium was verdwenen uit het geweld. Ons geweld, onze systematische chaos.

Nee, desondanks alle concerten heeft de moshpit nog altijd niet aan charme bij me ingeboet. Het lijkt nog steeds iets magisch, iets heiligs te hebben, en wanneer er tijdens welk concert dan ook mensen weer worden opgeraapt vind ik het fijn daar weer even aan herinnerd te worden.

[ Terug naar de Artikelen ]

Reactie op Onze systematische chaos
Door jeroen op 07-07-2009 om 23:56u

Reactie op Onze systematische chaos
Door Wolf op 08-07-2009 om 00:17u

Reactie op Onze systematische chaos
Door Hans op 08-07-2009 om 08:00u

Reactie op Onze systematische chaos
Door Shane op 08-07-2009 om 10:03u

Reactie op Onze systematische chaos
Door Utje op 08-07-2009 om 12:17u

Reactie op Onze systematische chaos
Door op 08-07-2009 om 12:48u

Reactie op Onze systematische chaos
Door tripleM op 08-07-2009 om 20:13u

Reactie op Onze systematische chaos
Door op 08-07-2009 om 20:42u

Reactie op Onze systematische chaos
Door Chaos A.D. op 09-07-2009 om 19:42u

Reactie op Onze systematische chaos
Door steve.ill op 09-07-2009 om 20:42u

Reactie op Onze systematische chaos
Door op 10-07-2009 om 14:14u

Reactie op Onze systematische chaos
Door op 10-07-2009 om 15:10u

Reactie op Onze systematische chaos
Door op 11-07-2009 om 15:07u

Reactie op Onze systematische chaos
Door Chinghue op 11-07-2009 om 20:15u

Reactie op Onze systematische chaos
Door op 12-07-2009 om 13:56u