Ik heb daar een fantastische tijd gehad. Ik kan me er niet veel van herinneren, maar het was geweldig.

Heb je het hele festival meegemaakt of was je er alleen rond de show van Hexvessel?

Oh, ik was alle dagen aanwezig, van vrijdag tot maandag. Donderdag tot zondag, zeg je? Haha, dat geeft wel aan in wat voor waas het aan me voorbij gegaan is.

Ruim een week later is je debuutalbum verschenen. Ben je trots op het resultaat?

Ja, ik ben er zeker trots op. Als ik de plaat weer opnieuw mocht opnemen, dan zal ik er zeker weer dingen aan willen veranderen. Het resultaat zit wel heel dicht tegen zoals ik het wil dat het klinkt, dus ik zou er niet al teveel aan veranderen.

Normaal gesproken houd ik van de snelle, en vaak wat bombastischere, songs. Echter, van jouw plaat vind ik Tempest And The Tide het mooiste.

Ik denk dat Tempest And The Tide ook een van mijn favorieten is. Ik ben dol op dat nummer. Het is voortgekomen uit een akoestisch gitaarstuk dat Ed Turner een keer speelde. Dat mooie stuk aan het begin. Hij vond het niks, maar ik ben dat verder gaan uitwerken. Hij wilde dat zomaar weggooien. Ik kon hem wel wat doen, want daar is het hele nummer uit naar voren gekomen. Tekstueel gaat het over mijn strijd over het wel of niet doorgaan met de band. Dat was even een moeilijke tijd, maar uiteindelijk heb ik mezelf kunnen overtuigen dat ik er heel veel moeite mee zou hebben als ik de band zou verlaten.

Dat klinkt erg heftig! Wat was er aan de hand dan?

Ik zat toen in een dilemma, want mijn relatie met Ed liep slecht. Hij was namelijk, behalve bassist, de mede oprichter van Purson, maar ook mijn partner. Ik stond min of meer voor de keuze om door te gaan met die turbulente en moeilijke relatie omwille van de band of moest ik het risico nemen om met een nieuw line up verder te gaan. Het was een heel moeilijke tijd, want Ed was de eerste persoon met wie ik een bepaalde muzikale connectie had en dat gevoel wilde ik helemaal niet verliezen. Uiteindelijk heeft Ed de band verlaten.

Ik had al eerder even op je facebookprofiel gekeken en zag daar verschillende bands staan die je zonder twijfel geïnspireerd hebben. Je plaat wordt ook veel aan die bands gerelateerd. Vind je het prettig dat critici je muziek niet aan een specifieke band kunnen linken?

Ja, daar ben ik het wel mee eens. Ik heb verschillende recensies gelezen en men haalt heel veel bands en genres aan. Ik ben het misschien niet met alles eens, maar die gedachte streelt me inderdaad wel.

Is die vorm van originaliteit belangrijk voor je?

Het is niet zo dat ik me erg focus op het maken van muziek dat nooit eerder gemaakt is. Sterker nog, ik ben vooral beïnvloedt door muziek die ongelooflijk vaak gekopieerd is. Ik vind dat ik muziek schrijf op een organische manier. Ik zie mezelf niet als een ripoff, ondanks dat ik invloeden in me opzuig als een spons. Dit is mijn manier en ik denk dat het op een heel natuurlijke wijze gebeurt. Er zijn wel degelijk bands die erg graag meeliften op het succes van anderen, maar gelukkig ook genoeg die wel creatief zijn.

Heb je enige affiniteit met occult rock en beschouw je Purson als een onderdeel van het genre?

Ik snap nog niet zo goed wat dat precies inhoudt. Op mij komt het over dat iedere wat harde, psychedelische rockband met een frontvrouw het labeltje met ‘occult rock’ opgeplakt krijgt. Ik zing trouwens niet echt over het occulte. Om eerlijk met je te zijn, eigenlijk helemaal niet. Bovendien vind ik ook niet dat we echt iets gemeen hebben met de bands die wel binnen dat genre moeten vallen. Het is denk ik zo dat er een aantal bands zijn die redelijk hetzelfde doen en daarom ermee in verband gebracht worden. Ik vind het niet vervelend wanneer er mensen zijn die ons in dat hokje willen stoppen, al zal ik zelf nooit zeggen dat we ‘occult rock’ zijn.

Zie je je muziek dan meer als een voortvloeisel van de progressieve c.q. psychedelische rock van eind jaren zestig, begin jaren zeventig?

Ik denk dat je daar wel goed zit. We opereren meer vanuit die traditie. Ik mag dan wel een kind van de jaren negentig zijn, maar ik heb altijd wel naar die oude muziek geluisterd. Ik ben net 23 geworden, dus ook moderne muziek heb ik meegekregen overigens. Misschien dat we daarom wel niet volledig teruggrijpen naar de oude bands, ondanks dat ik zelden naar popmuziek luister.

Ken je toevallig ook nog enkele Nederlandse oude progrockbands?

Nederlandse bands? Ja hoor, even denken. Ik vind het erg lastig om te bepalen waar een band precies vandaan komt, maar Burning Red Ivanhoe ken ik wel, en Waterloo! Ik denk dat beide Nederlands zijn, maar ik kan het verkeerd hebben. Ze zijn beide erg cool en spelen een soort psychedelische rock en waren begin jaren zeventig actief. Nogmaals, ik twijfel erover of ze Nederlands zijn. Het zou evengoed Belgisch kunnen zijn, haha!

(Na afloop heb ik het even gecontroleerd en blijkt dat het respectievelijk een Deense en (inderdaad) een Belgische band is. Beiden inderdaad vooral actief in het begin van de jaren zeventig)

Ik moet eerlijk zeggen dat ik die niet ken, maar hoe zit het dan met bands als Shocking Blue, Earth & Fire, Focus…

Natuurlijk! Shocking Blue! Natuurlijk ken ik die. Ik vind ze fantastisch. We spelen wel eens een cover van ze, Send Me A Postcard. Niet te vaak overigens, want dan wordt wel erg duidelijk dat we erg veel op ze lijken. Focus ken ik ook natuurlijk. Ik kan me nog wel herinneren dat, toen ik iets van twaalf jaar oud was dat, ik probeerde om Sylvia op gitaar te leren spelen. Dat duurde een eeuwigheid. Ik wist niet dat zij Nederlands waren trouwens. Ben er altijd van uit gegaan dat het een Engelse band was.

En obscuurder spul als Group 1850?

Eh, ja! Volgens mij heb ik daarvan iets op een compilatiealbum staan. Wacht even! Zie je wel! Ik heb er zelfs een plaat van: Agemo's Trip To Mother Earth.

Dat doe je dan goed! Als ik me niet vergis, is die plaat vrij zeldzaam. Weer even terug naar je muziek. Wat erg opvalt is je theatrale manier van zingen. Hoe ben je daarop gekomen?

Op een of andere manier is dat zo ontwikkeld. Ik zing zo mijn hele leven al, namelijk. Ik zing sinds mijn veertiende of vijftiende en ik denk dat dit vooral mijn stijl is. Het zal ongetwijfeld zo zijn dat mijn muzikale voorkeur me in die richting geschoven heeft, maar daar heb ik dan nooit bij stilgestaan. Nu ik er zo over nadenk, heeft het wel wat weg van David Bowie. Ik ben altijd groot fan van hem geweest en zowel zijn manier van zingen als zijn teksten hebben me behoorlijk beïnvloedt. Ik denk dat ik wel wat van zijn stijl en zijn manier van woorden uitspreken heb overgenomen. Zo herinner ik me nog dat ik, nog als kind overigens, Syd Barrett hoorde en besloot dat ik zelf ook maar met een Brits accent moest gaan zingen. Veel Engelse artiesten meten zich een Amerikaans Engels accent aan, maar dat klinkt erg nep.

Dat doe je in elk geval erg goed. Het is me overigens ook opgevallen dat de muziek theatraler klinkt. Het doet mij aan Queen denken. Zeker een nummer als Spiderwood Farm, dat op eerdere opnames een stuk directer klinkt.

Ja, maar ik heb het nummer niet veranderd. Dit is toch vooral de manier waarop ik muziek schrijf. Het is een moeilijk genre, maar uiteindelijk kan ik me er heel goed mee uitdrukken. Het heeft de drama en opwinding dat de standaard rock niet heeft. Het is niet zo dat ik eigenlijk bewust voor deze muziek gekozen heb. Dit past me en voelt als het meest natuurlijke aan.

Waar haal je graag je inspiratie vandaan?

Het is in ieder geval niet zo dat ik mijn inspiratie opzoek. Er zijn tijden dat ik echt helemaal niets schrijf. Ik kan er soms goed gefrustreerd van raken en dan ben ik wel eens bang dat het niet meer lukt. Het meest creatief ben wanneer het eigenlijk niet goed met me gaat vanwege rotsituaties, wat het schrijven van teksten betreft. Muzikaal gaat het eigenlijk net zo. Wanneer mijn leven vol drama is, maak ik veel meer muziek. Inspiratie opzoeken zou in mijn situatie niet echt ideaal zijn.

Een paar dagen geleden is duidelijk geworden dat jullie bassist, Barnaby Maddick, de band verlaten heeft. Waarom is hij weg?

Waarom? Ehh, hij zat al in een andere band. Om heel eerlijk te zijn, kunnen we ook niet echt goed overweg met hen. Naja, meer met een persoon. We zagen zijn vertrek ook wel aankomen. Hij zat er ook maar een maand of drie, vier bij. Het zat gewoon niet. Hij wist dat het niet goed, wij wisten dat het niet goed zat. Beetje jammer dat het gebeurde op de dag dat de plaat uitkwam. We hebben gelukkig al een vervanger gevonden.

Te gek! Wie is het geworden?

Ja, hij is geweldig! Hij heet Justin Smith. We hebben hem vier, nee drie, dagen geleden op auditie laten komen en het klikte meteen. Hij heeft in verschillende bands gespeeld, waarvan Shrine ’69 de meest recente is. Eerlijk gezegd kennen we hem nog niet zo goed, maar tot nu toe is hij perfect, haha!

Klinkt goed! Hoe red je het zelf trouwens? Purson is nu nog een vrij onbekende band. Werk je hiernaast, of volg je een studie?

Nee. Ik ben een tijdje sessiemuzikant geweest. Daardoor was ik vaak op tour en op den duur kon ik dat niet meer combineren met Purson. Dus daar ben ik dan ook enkele maanden geleden mee gestopt. Sindsdien heb ik eigenlijk niets en dat is best lastig. Morgen ga ik optreden als straatmuzikant, haha.

Dat is niet niks. Waar hoop je over, laten we zeggen, vijf jaar te staan?

Dan hoop ik dat ik van mijn muziek kan leven. Dat zou al erg fijn zijn, want in feite worstel ik al zes of zeven jaar met deze situatie. In die jaren heb ik nooit echt betaald gekregen, dus wanneer daar verandering in zou komen, zou dat prettig zijn. Ik ben niet veeleisend, maar ik zou het ook erg op prijs stellen dat ik kan doen wat ik wil. Dat ik de muziek kan maken die ik wil, dat ik kan oefenen wanneer ik wil. Op dit moment zijn er veel muzikanten die iets proberen, maar geen cent op zak hebben. Wanneer ik die stress niet meer heb, ben ik tevreden.

Heb je nog geen tourplannen dan?

Nee, nog niet helaas. We zouden momenteel graag zoveel mogelijk op tour gaan, maar er staat nog niks geboekt. We gaan er wel van uit dat daar snel verandering in gaat komen.

Dit jaar nog, neem ik aan?

Dat hopen we! We zijn er allemaal klaar voor en we willen erg graag. Het moet alleen nog georganiseerd worden. Er zal natuurlijk wel wat geld in gestoken moeten worden. Op dit moment hebben we nog niet echt de support en we willen toch enige garantie dat we er tenminste niets mee verliezen. Als we er iets aan over zouden houden, zou dat al mooi zijn. Momenteel is het sowieso nog wachten tot ons album meer aandacht gaat krijgen. Daarna zullen er vast meer aanbiedingen komen.

In een nog heel recent interview dacht ik dat je sprak over een nieuw album waar je nog mee bezig zou zijn. Klopt dat? En zou je ons daar iets meer over kunnen vertellen?

Dat klopt inderdaad. Ik kan er alleen niet teveel over zeggen. We zitten nog midden in het proces namelijk en het kan zomaar zijn dat we ineens alles gaan veranderen. Ik heb genoeg songs geschreven. Genoeg voor een nieuwe plaat, al ben ik er wel zeker van dat ik ze niet allemaal ga gebruiken. Net zo zeker ben ik er van dat ik nog wel nieuwe songs ga schrijven. Het is moeilijk om er iets over te zeggen, maar ik ga meer met de genres doen waarmee ik gespeeld heb op The Circle And The Blue Door. Ik ga er, zeg maar, dieper op in, dus de folky songs zullen meer folky worden. De heavy songs meer heavy enzovoorts. Ik heb daarmee al het gevoel dat ik er dieper op in ga. Ik ben eigenlijk ook wel benieuwd hoe het gaat uitpakken, want het zijn nog slechts demo’s. Ik heb de songs nog niet eens met de band gespeeld, maar ik ben wel benieuwd naar hoe het gaat uitpakken.

Heb je er spijt van over hoe het is gelopen met je vorige band, Ipso Facto?

Het was een waanzinnige tijd, maar ik had het nooit volgehouden, want ik werd er helemaal gek van. Nu werk ik tenminste met echte muzikanten en dat was in Ipso Facto niet het geval. Nou ja, Victoria, onze drummer was niet slecht. Het was ook een probleem om ze bij de les te houden. Ze waren niet echt geïnteresseerd in wat we deden. Zelfs voor het oefenen waren ze moeilijk te motiveren. Dat is nu met Purson gelukkig wel anders. Mijn bandleden zijn stuk voor stuk gepassioneerde muzikanten en ze willen ook echt iets bereiken.

Als het meezit, heb ik binnenkort een interview met Blood Ceremony. Geen onbekenden voor jullie, omdat jullie nog samen opgetreden hebben. Wat zou ik hen moeten vragen?

Hoe hun volgende album zal klinken. Ik ben erg benieuwd namelijk!

Dan zal ik dat doorgeven. Bedankt en veel succes!