Nou, ik zit nu in Londen terwijl de rest van de band al in Kopenhagen bezig met oefenenen. Ik ga er de laatste vijf dagen pas naar toe. Zij zijn samen bezig met de muziek en ik ben thuis de teksten aan het leren. Als me bij de band voeg, is het een kwestie van de boel compleet maken.
Zijn jullie veel nieuwe nummers aan het instuderen?
Oh ja, het zijn een stuk of wat nieuwe nummers, wat oude nummers, maar ook nieuwe oude nummers. Want we gaan ook wat nummers van de oudere albums spelen die we nog niet eerder hebben gedaan.
Op die manier houden jullie het zeker interessant voor jezelf, of niet?
Ja, en ook voor ons publiek die de live-cd hebben gekocht en die ons al eerder hebben gezien.
Volgens mij is elk nummer in jullie repetoire wel geschikt om live te spelen.
Mwoah, het is toch anders als je een nummer in de studio speelt en live. Soms hebben we nummers opgenomen waarvan we dachten dat die live goed uit de verf zouden komen, maar dat bleek niet zo te zijn. Tijdens de opnames probeer je een nummer soms lekker ingewikkeld en spannend in te spelen. Maar tijdens een concert wil men gewoon lekker rocken.
De tour waar we het over hebben staat natuurlijk in het teken van de nieuwe cd Two Tales Of One Tomorrow. Kan je me de betekenis van die titel uitleggen?
De titel gaat min of meer over de keuzes die wij in het leven maken. Ik heb het dan vooral over diverse beroemdheden hier in Groot Brittanië, maar ook de Verenigde Staten.
Is de titel gekozen omdat het onderwerp op de hele cd slaat?
Nee hoor, het is gewoon de titel. Het nummer zelf gaat alleen over beroemde mensen die dat zijn puur om het beroemd zijn zelf. De mensen die daarom verschijnen in al die reality-shows in Engeland, en vast ook in Nederland, zoals Big Brother. Zelf heb ik helemaal geen behoefte om beroemd te worden. Ik wil succesvol zijn om mijn zangtalent. Maar ik ben nooit in de rockbusiness gegaan met de intentie om een rockster te worden. Het nummer Two Tales Of One Tomorrow gaat over zo'n persoon die eventjes bekend is.
Jij bent verantwoordelijk voor alle teksten?
Dat klopt. Alle teksten en songtitels komen van mij, net als de melodieën. Steen werkt vooral aan de productie en de arrangementen van de nummers. Zo werken wij samen.
Haal jij dan je inspiratie voor de teksten van de televisie?
Nou ja, niet altijd. De kranten zijn ook een bron van inspiratie. Maar het nummer Misery is ook afgeleid van die stroom van reality-shows waar je haast niet aan kan ontkomen. Het gaat over personen die claimen met de doden te kunnen praten. Ze doen alsof je met je dode tante aan het praten zijn. Of ze vertellen je waarom je bijvoorbeeld nu zo'n zielig leven lijdt, omdat je vorige leven zogenaamd ook zo verdrietig was.
Nu we toch teksten aan het uitleggen zijn, waar gaat Mother Of Mercy over?
Dat gaat over het feit dat je vrienden je teleurstellen. Soms vertrouw je iemand waarvan je denkt dat je 'm kan vertrouwen. Maar er zijn helaas mensen die misbruik maken van dat vertrouwen. Het is niet autobiografisch, maar het was slechts een idee die ik wilde uitwerken voor de muziek van dit nummer.
Ik breng Mother of Mercy naar voren, omdat ik dat het mooiste nummer van de cd vind. Ik vind sowieso dat de ballads van Cornerstone prachtige werkjes zijn.
Ik zie het nummer eigenlijk niet als een ballad. Net zoals ik bijvoorbeeld Deep Purple's Child In Time of Rainbow's Catch The Rainbow geen ballads kan noemen. Bands als Bon Jovi en Def Leppard maken ballads. Wij proberen nummers te maken met veel variatie in tempo en emotie. En in het geval van Mother Of Mercy hebben we een langzaam nummer gemaakt. Op onze cd Human Stain staat Singing Along, dat ik had geschreven na het laatste concert dat ik deed met Rainbow. Dat gaat over een band die me diep aan het hart ligt. Maar ook dat nummer kwalificeer ik niet als ballad. Wij maken geen liefdesliedjes, want dat zijn in mijn ogen wel ballads.
Nu het vierde album uit is, valt op dat de line-up onveranderd is gebleven. Volgens mij kan je allang niet meer spreken van een project, zoals Cornerstone in de eerste instantie bedoeld is.
Dat klopt, en het is echt goed dat iedereen nog bij de band is. Want iedereen heeft een unieke manier van spelen. Het zou moeilijk zijn om drummer Allan Sorensen te vervangen, omdat hij zo'n herkenbaar drumgeluid heeft. En hetzelfde geld voor onze gitarist Kasper Damgaard. Toen ik zijn gitaarpartijen op de demo's van Human Stain hoorde, kon ik dat unieke gitaargeluid er al uit halen. Dat geluid is nu zo aangepast voor de band, dat het heel raar zou zijn als iemand anders de gitaar zou gaan spelen. Keyboardspeler Rune Brink heeft zijn geluid ook zo kunnen ontwikkelen, dat hij op het nieuwe album meer ruimte dan ooit krijgt.
Is het bandgevoel extra versterkt omdat jullie al een paar keer op tour zijn geweest?
We zien elkaar alleen als we in de studio zijn of op tour gaan. Daarnaast is er eerlijk gezegd weinig sociaal contact tussen alle bandleden. Het kost niet zoveel tijd om de studio in te gaan en iedereen doet dan zijn gedeelte. Maar als we bij elkaar zijn, dan kunnen we het wel goed met elkaar vinden, hoor.
Als ik gitarist Kasper bezig hoor op de albums van Cornerstone, heb ik het gevoel dat hij alle vrijheid krijgt om zijn partijen een eigen draai te geven.
Dat klopt volkomen. Zolang hij zich houdt aan de structuur van het nummer, kan hij doen wat hij wilt. Dat geld voor iedereen, we moedigen dat alleen maar aan. Als Kapser spontaan nog een solo erbij wilt doen en het komt het nummer ten goede, dan is dat alleen maar goed. En als Rune vind dat een bepaald stuk meer vraagt om een piano-gedeelte dan een hammond, dan mag hij dat zo inspelen. Steen en ik schrijven de nummers en de rest voegt zijn eigen ding toe om de nummers alleen maar meer diepte te geven. Ik zou het niet anders willen. Sommige gitaarspelers hebben juist een duw in de rug nodig en doen precies wat er van hen gevraagd wordt.
En wederom heeft Two Tales Of One Tomorrow een zeer goed geluid.
Steen Mogensen wordt steeds beter als engineer en producer. Wij hebben de luxe om zijn studio te gebruiken en daarom kunnen we zo lang mogelijk aan het geluid werken als we willen. De instrumenten zijn naturel opgenomen. Geen drumcomputers, maar alles is live ingespeeld.
De klassieke hardrock die jullie spelen, herinnert aan bands als Rainbow, Led Zeppelin en Black Sabbath. Zijn zulke bands nog altijd een grote invloed voor jullie?
Dat zijn de bands waar ik voornamelijk mee opgegroeid ben, net als Steen. Daarom zullen die invloeden altijd wel blijven. Maar we schrijven geen nummers met de intentie om op die bands te lijken. We hebben ook niet de behoefte om muziek te maken net als bands die vandaag de dag succesvol zijn. We schrijven gewoon wat in ons zit en natuurlijk voor ons is. Tegenwoordig luister ik nog maar weinig naar rockmuziek. De invloeden komen allemaal van vroeger. Omdat ik al bezig ben met rockmuziek als werk, heb ik thuis altijd behoefte aan een pauze van die muziek.
Waar luister je in je vrije tijd dan naar?
Ik luister nu eigenlijk vooral naar soundtracks van films. Zo heb ik recentelijk nog de sountrack van de film The Departed gekocht. Dat is fijne acoustische gitaarmuziek. Ik houd ook van het orkestrale van soundtracks van films als Hannibal. Het laatste rock-album dat ik opgezet heb, was Dehumanizer van Black Sabbath, toen bekend werd dat de line-up met Ronnie James Dio weer gaat optreden. Dat is dus alweer een tijd geleden.
Je bent nu vaak op tournee als zanger van Yngwie Malmsteem. Kijk je er daarom naar uit om nu weer eens met Cornerstone op pad te gaan door Europa?
Het is een andere ervaring voor verschillende redenen. Bij Ynwgie zing ik louter zijn eigen materiaal en ik moet in de schoenen staan van een hele rij zangers die mij voor zijn gegaan. Dat is een mooie uitdaging op zich, omdat ik probeer de oude nummers mijn eigen stempel te geven. Ook speel ik met Yngwie in grotere zalen dan met Cornerstone. Het is dus anders dan met Cornerstone. De passie is anders en het is prettig om de nummers waar we zo lang mee bezig zijn in de studio, eindelijk eens op het podium te brengen en er plezier aan te beleven. Dat is zo anders dan de druk om ze perfect op album te krijgen. Ik maak alleen albums als excuus om live te spelen. Als ik elke dag kon optreden, dan zou ik daar geen moment aan twijfelen.
Dan speel je in je vrije tijd zeker vast wel in coverbands.
Dat heb ik wel gedaan, ja. Gewoon met een paar maten van me een paar keer per week wat lol maken. Maar sinds een paar jaar is er een nieuwe wet ingetreden, waardoor het onmogelijk is voor coverbands om op te treden. Eigenaren van bars en clubs moeten nu elk jaar een bepaald bedrag neerleggen voor een licensie. Als ze die licensie niet hebben, dan mogen ze geen geld aan de deur vragen als er bands komen optreden om andermans nummers te mogen spelen. Helaas zijn er weinig van die vergunninghouders, dus het zingen in mijn vrije tijd is voorbij. Laatst heb ik nog wel op een bruiloft van een vriend van me gezongen, maar dat was om een dienst te bewijzen.
Ik kan mij nog een interview herinneren in de Aardschok, volgens mij in 1998, waarin jij op zoek was naar een vaste band. En in een interview voor de laatste Cornerstone las ik dat je het nu juist ontzettend druk hebt met al jouw bands en projecten. Er is dus veel verandert voor jou de afgelopen jaren.
Het Rainbow-verhaal eindigde ergens in 1997. Maar daarna had ik een keel-infectie, waardoor een tijdje uit de roulering was. Dus dat was best een ernstige situatie voor mij. Maar ik denk dat het ergens in 1999 moet zijn geweest dat Steen mij gebeld heeft om het eerste Cornertone-album Arrivel te gaan doen. Sindsdien heb ik ook gezongen op het Nostradameus-album van Nikolo Kotzev. Vanaf het album Human Stain met Cornerstone ben ik constant bezet. Ik heb er nu ook alweer zes jaar opzitten met Yngwie Malmsteem.
Nou, en is er nog een kans dat die keel-infectie ooit weer eens terugkomt?
Het is eigenlijk net als een zere knie, want je weet dat het er altijd is. Maar je moet er gewoon goed voor zorgen. Ik drink nooit voor en tijdens concerten, sinds een paar jaar trouwens al helemaal niet meer. Dat is alleen maar slecht voor je stembanden. Zo'n glas Jack Daniels was altijd wel handig om de zenuwen te lijf te gaan als ik weer eens voor 5000 mensen moest optreden.
Maar als het goed begrijp, gaat het tegenwoordig dus erg goed met jou.
Op het moment gaat het inderdaad goed. Ik neem de hoogte- en dieptepunten zoals ze komen, zolang ik maar aan het werk kan blijven. Ik heb pas twee nummers opgenomen voor een Japanse sample-cd. En op het moment ben ik bezig met een album samen met een Duitser genaamd Rolf Munkes voor een band met als naam The Empire. Kijk, Yngwie is nu bezig met het schrijven van een nieuw album en de nieuwe Cornerstone is net uit. Wat moet ik doen, een beetje zitten wachten en niks doen? Nee dus.
