Geweldig! Het is daar altijd leuk. We zijn er anderhalf jaar geleden geweest, toen was het al super, maar deze tour was zelfs nog iets beter.

Ben je niet gebroken?

We stonden eerst op Ozzfest, daarna hadden we drie vrije weken. Vervolgens hebben we acht avonden achterelkaar in Australië opgetreden en nu zeven in Europa. We zijn wel een beetje moe, maar we hebben nog zat energie over voor deze shows.

Waarom slechts zeven optredens in Europa?

Hierna doen we een headlining tour in de Verenigde Staten, dus we hebben niet de tijd om er meer te doen, omdat we op tijd terug moeten om ons voor te bereiden op die shows. We moeten ook nog een videoclip opnemen. We wilden er dus wel meer doen, maar daar was simpelweg geen tijd voor.

A Death Grip On Yesterday kwam ongeveer een half jaar geleden uit. Hoe kijk je terug op die plaat?

Alles ging heel snel. Vóór dat album hadden we veel opgetreden in de VS, en nu beginnen we alweer met het schrijven van nieuwe materiaal. It came and went. Het nieuwe album zal over niet al te geruime tijd uitkomen, sneller dan de vorige albums.

Hoe waren de reacties?

Erg goed. Mensen schijnen het een goed album te vinden en daar zijn we natuurlijk heel blij mee.

Wat is eigenlijk de gedachte achter de titel?

Het representeert de manier waarop je met je verleden omgaat. Of je gebeurtenissen van je af kan schudden of juist niet. Achter bepaalde zaken moet je op een gegeven moment gewoon een punt zetten en doorgaan met je leven.

Schrijven jullie voornamelijk over alledaagse zaken?

Alex schrijft alle teksten, maar je hebt wel gelijk. Hij schrijft over dingen die hem bezighouden, real life stuff.

Wat mij opviel was dat A Death Grip... slechts 33 minuten duurt.

De laatste plaat duurde ook maar iets van 38 minuten. We hadden er op het laatste moment nog een nummer bij kunnen schrijven... Trouwens, we hadden er eerst tien, maar we hebben Her Portrait In Black afgestaan voor de soundtrack voor Underworld: Evolution, dus bleven er negen over. We konden er nog snel een bij schrijven, zodat we er toch tien zouden hebben, of tevreden zijn met de negen songs die we nog over hadden. We hebben gekozen voor het laatste.

Was het dan niet mogelijk om Her Portrait In Black ook op A Death Grip... te zetten?

Die soundtrack was een kans die we niet mochten laten schieten. Ze boden ons een clip aan en je staat dan toch iets meer in de spotlight. We hadden daar meer baat bij dan als we het nummer op het album hadden gezet.

Als je dit album naast de vorige twee platen legt, wat is dan de vooruitgang die jullie hebben geboekt?

We zijn als groep een stuk hechter geworden. We zijn ook allemaal betere muzikanten geworden, we bespelen onze instrumenten beter dan eerst. We hebben in de loop der tijd veel over elkaar geleerd en zijn nu meer een eenheid. Het gevolg daarvan is dat we in staat zijn betere songs te schrijven. Onze intentie is altijd dat het volgende album net iets anders klinkt dan het album ervoor. We zullen altijd als Atreyu klinken, maar we proberen wel iets nieuws. Niemand wil keer op keer hetzelfde album maken en dat live spelen. Nou ja, voor sommige bands is dat geen probleem, maar voor ons wel.

Je zei zojuist dat de nieuwe plaat niet al te lang van nu uit zal komen...

Het duurt nog wel even hoor, maar je kan er vanuit gaan dat er minder tijd tussen A Death Grip... en het nieuwe album zal zitten dan tussen de vorige albums. Normaliter doen we er tweeënhalf jaar over, nu hopelijk slechts anderhalf jaar. We hebben momenteel al wat ideeën en die zullen we de komende tijd verder uitwerken. Tijdens de Amerikaanse tour zullen een hoop nieuwe nummers schrijven.

Vinden jullie het geen probleem om te schrijven als je aan het toeren bent?

We beschikken over een kleine studio waar we de gitaarriffs op kunnen nemen. We brengen alle ideeën samen, en als we thuiskomen werken we dat allemaal uit.

Ik sprak Trivium onlangs, en zij hebben het gehele nieuwe album geschreven toen ze aan het toeren waren. Zouden jullie daar ook toe in staat zijn?

Zeker, maar je moet wel geconcentreerd zijn. Als je onderweg bent heb je met veel zaken te maken, maar er is ook genoeg tijd waarin je niks te doen hebt. Zo heel moeilijk is het dus ook weer niet.

We blijven even bij Trivium. Die gasten zijn in korte tijd erg populair geworden. Denk je dat jullie net zoveel succesvol zouden kunnen zijn?

Misschien, maar Trivium heeft ten opzichte van Atreyu één groot voordeel: een platenmaatschappij die ze met alles steunt. Al het succes dat wij hebben, hebben we te danken aan veel toeren. We proberen elk jaar weer terug te komen op plaatsen waar mensen onze willen zien. Trivium heeft een goeie aan Roadrunner. Hun clips worden gedraaid op tv, ze krijgen veel aandacht in de pers, grote advertenties in tijdschriften...

Promotours...

Precies. En ze worden gepusht, ze worden op hun hielen gezeten door het label. Hetzelfde geldt voor Bullet For My Valentine. Wij moeten een hoop zelf doen, maar met veel toeren bereik je gelukkig ook veel.

Jullie zitten al geruime tijd bij Victory Records...

Ja, al vanaf Suicide Notes And Butterfly Kisses, maar A Death Grip On Yesterday was ons laatste album voor Victory.

Jullie switchen dus naar een ander label...

We weten nog niet naar welk label, maar dat zal binnenkort wel bekend worden.

Wat zou je graag met Atreyu willen bereiken?

Heel simpel. Ik wil zo lang mogelijk doorgaan met muziek maken. Er zijn twee, nee drie dingen waar ik echt van hou; mijn familie, mijn verloofde en muziek. Als ik tot mijn zeventigste door kan gaan met Atreyu dan doe ik dat. Ik doe niks liever dan muziek maken.

Zou je er ook nog iets naast willen doen, misschien als producer of zo?

Nu je het zegt. Ik ben daar onlangs mee begonnen. In Orange County ken ik een paar jongens die in een erg goede rockband genaamd Takota zitten. Ik heb hun album geproduceerd. Dat was de eerste keer dat ik zoiets deed, en het was supergaaf om met vijf andere gasten, waar ik nooit eerder mee heb gewerkt, ideeën uit te wisselen en het een keer van een andere kant mee te maken. Hun eerste album heet The Ivory Tower en is sinds kort uit. Ik zou het heel leuk vinden om in de toekomst vaker albums te produceren.

Een fan komt de hoek om, vraagt de drummer of hij in de band zit en vervolgens om een handtekening.

Wat vind je daarvan?

Het is gekkenwerk. Zo gaat het nu een al tijdje, maar ik kan er niet echt aan wennen. Kijk mij nu. Ik zie er niet uit en ik stink als een bunzing. We zaten 18 uur in het vliegtuig en ik heb al twee dagen niet gedoucht. Dat er dan zo'n joch naar je toekomt en zegt dat ie jouw band te gek vindt is absurd. Het vleit me wel, het is tof, maar ik zal er niet aan wennen. Als je daar gewend aan raakt ga je naast je schoenen lopen, al moet ik zeggen dat mensen vaak de fout maken door te denken dat alle grote sterren eikels zijn. Sommige bands zijn gewoon iconen, maar die jongens zijn hartstikke normaal gebleven.

Jullie spelen vanavond met 36 Crazyfists, wat vind je van ze?

Een tijdje terug hebben we ook een paar shows met ze gedaan, ook in Amsterdam trouwens. Het zijn hele gave gasten en bovendien is het een goede band.

Heb je hun nieuwe plaat?

Die heb ik inderdaad, erg gaaf album.

Meer emokids komen de Amerikaan om een handtekening vragen, en ik besluit dat het wel mooi is geweest en bedank Saller voor zijn tijd.