Het was een cool album om te maken; traditionele rock maar dan stukken rauwer. Voor het grootste gedeelte waren de reacties echt overweldigend, van Japan tot Europa.
In het duitse Rockhard was het zelfs 'Album van de maand'! Een behoorlijke prestatie voor een debuut.
Ja, dat was echt geweldig. Het is daar het grootste blad van Duitsland en volgens mij zelfs groter dan Metal Hammer.
Voor de nieuwe cd Born II Rock werkten jullie net als op het debuut met Fredrik Nodström.
Ik hou echt van werken met die man. Ik ben een enorme fan van de band Spiritual Beggars. Ad Astra is één van mijn favoriete platen aller tijden. Fredrik werkte daaraan en wij vonden dat dat geluid ook wel bij ons pastte. Fredrik is inmiddels een grote naam, maar na een paar demo's gehoord te hebben, stemde hij meteen toe. Hij werkt echt als een producer. Hij let niet alleen op het geluid, maar in principe is hij gewoon betrokken bij het hele band-proces. De klassieke hardrock en metal is dan ook waar hij echt van houdt, hoewel hij ook wel wat black en death metal- cd's produceerd.
Je noemde Spiritual Beggars al. Je bent dus een echte fan van die band?
Oh ja! Micheal Ammot is trouwens een goede vriend van me en hij zou eigenlijk een solo inspelen op onze eerste cd. Het was al ingepland, maar helaas was hij die dag verhinderd wegens opname-verplichtingen met Arch Enemy. Voor Born II Rock kreeg hij een tweede kans, maar toen had hij weer tour-verplichtingen. Hij verklootte het toen weer, haha. Maar als gitaarspeler heeft hij een grote invloed op mij gehad.
De nieuwe cd heet dus Born II Rock. Vanwaar deze keuze?
Het titelnummer is de eerste die we voor het nieuwe album hadden geschreven. Het werd zo'n beetje de graadmeter voor hoe de hele cd zou moeten worden. Nou ja, toen we steeds verder vorderden met de nieuwe cd, vonden we het steeds meer een leuke titel worden. En het is wel geinig dat we dit keer een '2' in onze titel konden verwerken.
Er zit wat meer variatie tussen de onderlinge nummers vergeleken met het debuut. Was dat een bewuste keuze?
Ja, toch wel een beetje. De eerste cd was van begin tot eind vol gas erop met bijna hetzelfde tempo. We vonden dat we dit keer wat meer langzamere maar ook snellere nummers moesten maken.
Net als Let Me Out (de opener van de vorige cd), gaat opener Can't Get Enough ook over racen. Is er een soort van thema aan de gang?
Haha, misschien. Het is niet iets waar we aan gedacht hadden. Maar nu jij het zo zegt, gaat Can't Get Enough ook weer over de auto-race. Het is niet zo dat Andy (Alkman, zanger) zelf zoveel raced. Hij spreekt voor de hele band, want we zijn allemaal niet vies van het bekijken van een race.
Het nummer Angel klink als een ballad, maar dan met enorm zware gitaren.
Het is zo'n beetje het softste nummer van de cd. We zaten wel eerst in een dilema om het nummer Angel te noemen, omdat het zo 'cheesy' klinkt. Maar ach, uiteindelijk zeiden we: "Fuck it, we doen het gewoon!". Het is een soort van romantische tekst.
Je schrijft behoorlijk verfrissende riffs voor het stijl muziek dat je speelt. Werk je daar lang aan?
Ik probeer klassieke hardrock-riffs te schrijven, maar dan met moderne invloeden. Je kan echt het klassieke geluid terugvinden. Meestal laat ik mijn gitaar gewoon gaan en zie ik wel wat eruit komt. En dan wordt het vanzelf wel een nummer. Ik ben nu trouwens ook al nummers aan het schrijven voor de volgende cd. We zijn een band die nogal voorop loopt op hun tijdschema, haha. Maar zo moet het ook, vind ik. Als de dag komt dat we echt moeten gaan nadenken over nummers en over hoe ze nou precies moeten klinken, dan is de kans stukken groter dat we een slecht album afleveren. Zover is het gelukkig nog niet.
Jouw persoonlijke invloeden zijn onder andere Zakk Wylde, John Norum en John Sykes. Wat is het dat je het meeste aanspreekt aan hun gitaarspel?
Ik houd van gitaarspelers die keihard kunnen rammen op hun gitaar, maar tegelijkertijd ook melodisch kunnen zijn. Dat heb ik vooral bij Zakk Wylde. Ik luister dan ook erg graag naar zijn oude werk zoals Pride & Glory, maar ook Black Label Society. Er zijn wel meer gitaarspelers die ik geweldig vind. Dimebag Darrel was natuurlijk ook erg goed. Je kan wel horen dat ik veel invloeden van die gitaristen gebruik in mijn spel. Maar ik probeer dat uiteraard te mengen met mijn eigen stijl. Ik vind het zelf wel leuk om wat Japanse melodieën in mijn solo's te stoppen, zoals in Midnight Lady.
Andy zal wel meer moeite hebben om een eigen zangstijl te vinden, omdat hij precies klinkt als Ozzy Osbourne.
Hij probeert echter wel steeds meer op een eigen manier te zingen en dat is al een beetje te horen op Born II Rock. Maar tijdens de opnames van onze eerste cd, toen we begonnen met het opnemen van de zang, vond Andy het eigenlijk niet prettig zingen, omdat hij van zichzelf al vond dat hij teveel op Ozzy leek. Hij wilde eerst wat andere zangstijlen uitproberen met zijn stem. Maar Fredrik Nodström vond verscheidene keren dat het zo niet klonk. Hij wilde gewoon dat Andy met zijn natuurlijk stem moest zingen en dan zo luid mogelijk! En ja, dan klinkt hij gewoon als Ozzy. Hoe harder hij gilt, hoe meer Ozzy eruit komt. Ach, er zijn zoveel zangers die klonen zijn van Rob Halford. Dus dan is dit helemaal geen schande.
Komt er weer een video van een nummer van Born II Rock?
Jzaker, we gaan er eentje opnemen van het nummer Look Out, welke ook de single gaat worden die we naar alle radio-stations gaan sturen. Ik kan je helaas niet precies vertellen hoe de de video eruit gaat zien, maar ik neem aan dat het wel verband houd met de tekst. (inmiddels zal de video wel af zijn en is deze vraag irrelevant geworden)
En vertel eens wat meer over de vorige video van het nummer Midnight Lady.
Die video had een toffe jaren '80 horror-sfeer. We waren er een volle nacht aan kwijt toen we het moesten opnemen. Volgens mij begonnen we om 6 uur s'avonds en waren we pas om 8 uur s'ochtends klaar. Het was ook nog eens diep in het bos, dus dat was mooi kut allemaal, haha. Maar we kregen goede reacties daarop, dus dat is goed. In Zweden hebben we een hardrock- en metalzender die de video vandaag de dag nog steeds af en toe laat zien en hetzelfde geld voor MTV Superrock, ook al een rockzender. En dat terwijl het toch alweer een tijdje geleden is dat ie is uitgebracht.
Merk je dat er fans zijn die zeggen dat de video hun eerste kennismaking met de band was?
Oh ja, we krijgen vooral veel emails daarover. En ook dankzij die video trekken we het wat jongere publiek aan. We vinden dat toch wel belangrijk voor onze verkoopcijfers, want anders waren ze misschien wel nooit in contact met onze band gekomen.
In november gaan jullie voor het eerst touren door Europa. De meeste beginnende bands doen dat als support-act, maar jullie gaan meteen als headliner.
Dat wel, maar in de meeste plaatsen spelen we wel gewoon in kleine clubs en zo. En we zien wel hoe dat gaat lopen. We werken nu met een grote booking-agent genaamd The Agency Group. Zij hebben deze kleine tour op poten gezet. Wat ook wel leuk is om te vertellen, is dat we nog gevraagd zijn om voor Motorhead te openen. De eigenlijke support Corrosion Of Conformity moest afzeggen wegens al die shit dat er is gebeurd in New Orleans. Maar dat konden we niet doen, omdat we onze eigen tour al lang en breed gepland hadden. Ik hoop dat het in de toekomst ervan komt.
Ik heb begrepen dat jullie in den beginne maar liefst zeven demo's hebben opgenomen voordat jullie een platencontract kregen bij Black Lodge.
We hadden ons eigen opname-studiootje, dus vandaar. We begonnen de band in 1998 en vanaf het begin zijn we eigenlijk al begonnen met het opnemen van onze muziek. Het was best behoorlijk intens. We hadden nu eenmaal erg veel nummers die we in die tijd geschreven hadden. Onze eerste demo's waren ook wat meer van het zwaardere werk en kon het best omschreven worden als een mix van Cathedral en Entombed. En er werd nog niet echt gezongen, maar meer geschreeuwd. Op onze laatste demo... of was het nou die daarvoor? Nou ja, toen begon Andy echt te zingen. En toen kwam dus ook de verassing, hehe. Je kan dus zeggen dat we vooral veel opnamen, omdat we onze sound nog moesten zoeken. Maar ondertussen stuurden we ze ook wel naar radio-stations en platenlabels. Een paar platenlabels waren al wel geïnteresseerd, maar bij de zevende kregen we de beste aanbieding van Black Lodge. Ik ben daarom ook blij dat we niet zijn ingegaan op andere aanbiedingen. Eén aanbieding kwam van het engelse Earache en die hebben echt shit-contracten in de aanbieding. Je moet ook niet te snel zijn met het tekenen van een contract.
En tenslotte, hoe kwamen jullie op de naam Hellfueled?
Eigenlijk was dat een beetje per ongeluk, want we hadden eerst twee andere namen die we moesten veranderen. De laatste demo was nog onder onze oude naam (Firebug, maar die naam bestond dus al. We hadden echt zoiets van: "Oh shit, nu moeten we echt met een naam komen die geen band in de wereld heeft." Nu hadden we al een nummer dat "Hellfueled" heette en dat vonden we uiteindelijk wel een coole naam.
