Twintig studioalbums in veertig jaar tijd is niet niks. Als bands het al zolang redden, zijn ze meestal niet zo productief. Wat is volgens jou het geheim achter deze productiviteit?

Het is de wens om op elk album te verbeteren qua songwriting, techniek en het algehele geluid. Er valt nog zoveel te leren, dat er misschien nog wel tien mensenlevens voor nodig zijn om het allemaal onder de knie te krijgen.

Het nummer Zombie Dance van The Living Dead (2018) leidde tot veel discussie onder fans. Er kwamen veel positieve reacties op en het nummer is nog altijd een van de topfavorieten op jullie Spotifyprofiel. Toch waren er ook negatieve geluiden te horen. Hoe kijk je terug op die song?

We houden nog altijd van het nummer. Het was de juiste beslissing het zo uit te brengen en zoals je al zei, is het een van onze succesvolste songs. Niemand hoeft ernaar te luisteren wanneer hij het arrangement niet mooi vindt. Maar hey, wij zijn Grave Digger. We mogen zulke nummers maken wanneer we dat willen.

Fields Of Blood betekent een terugkeer naar Schotland, maar lijkt ook minder experimenteel dan voorganger The Living Dead (2018). Hebben jullie dit album op een andere manier geschreven dan de voorganger?

Jazeker. We vonden het het juiste moment om terug te keren naar de Schotse hooglanden om zo onze Schotland-trilogie te beëindigen. Daar hoort een compleet andere benadering van songwriting bij. Denk bijvoorbeeld maar eens aan de doedelzakken. Het was een behoorlijke uitdaging om daar arrangementen voor te maken vanwege de afwijkende stemming in vergelijking met gitaar en de beperkte mogelijkheden die de doedelzak wat betreft melodielijnen biedt.

Kun je wat meer vertellen over die verschillen in stemming tussen gitaar en doedelzak en was er iemand die je bij die arrangementen kon helpen?

Wanneer ik in de partituur een c schrijf, spelen de doedelzakken een bes, maar de doedelzakstemming zit daar weer een kwartnoot onder en dus spreken de doedelzakspelers over een a, terwijl ik dacht dat het een bes was geschreven als een c, haha. We hebben toen onze instrumenten gestemd rond de doedelzakken. Gelukkig is er een groot doedelzakorkest in Hamburg en kon ik met de orkestleider overleggen om het allemaal op elkaar afgestemd te krijgen.

Is er een overlappend verhaal op Fields Of Blood?

Natuurlijk is er een overlappend verhaal. Het is immers een conceptalbum. Het gaat over een man die in een museum werkt en af en toe dagdroomt over het rijke, Schotse verleden van zijn familie.

Ondanks dat het album bekend in de oren klinkt, zijn er flink wat verrassingen. De solo rondom een thema van Bach tijdens het stevige nummer All For The Kingdom bijvoorbeeld. Hoe ben je op het idee van die solo gekomen en was het moeilijk om het goed op plaat te krijgen?

Toen ik met de solo op de proppen kwam, was Chris Boltendahl in eerste instantie helemaal niet tevreden. Hij was bang dat het geheel te veel als neoklassieke metal zou klinken, maar ik heb hem ervan overtuigd dat het echt iets toevoegt. Ik heb nog nooit zoveel vragen over een Grave Digger-solo gehad als die tijdens All For The Kingdom, dus het lijkt erop dat ik iets goed heb gedaan.

Natuurlijk was het een uitdaging, maar niet eens zozeer het correct aanslaan van de noten. Het was het dempen van de overige snaren, zodat ze niet door de gehele solo zouden doorklinken, want in tegenstelling tot de meeste andere gitaristen gebruik ik geen demper.

Een andere verrassing is de titeltrack van tien minuten. Is het lastig om zo'n lang nummer te schrijven en kwam jouw ervaring met de epische song Shadowhall uit jouw Dominion-periode hierbij van pas?

Chris en ik hadden het idee dat een lange track, misschien wel de langste uit de Grave Digger-geschiedenis, een geweldige finale zou zijn voor de Schotland-trilogie. Ik stuurde hem de song Shadowhall van mijn vorige band Dominion, maar Chris hield het na tien minuten al voor gezien. Hij trok het complete nummer van vijfentwintig minuten niet. We hebben toen besloten om te gaan voor een song, waarin het refrein de lijm is tussen de verschillende delen. Om het interessant te houden, heb ik gebruik gemaakt van verschillende ritmes: 4/4, een driekwartsmaat en een 7/4-maat, zodat Chris zijn vocalen daarop moest aanpassen. Het nummer wisselt niet van tempo, slechts het ritme verandert. Een vierde deel met een 7/8-maat hebben we weggelaten, omdat het te veel de kant van Dream Theater opging. Het nummer zou dan ook uitkomen op zon vijftien minuten. Dat was veel te lang om de aandacht erbij te houden. Ik denk echter dat het het meeste ambitieuze Grave Digger-nummer tot nu toe is en ik ben erg trots op de compositie.

Het album kent met Lions Of The Sea en My Final Fight ook een aantal songs met een piratenthema. Hoe passen de piratenavonturen bij die van de Schotten? Is dit de opmaat naar een gezamenlijke tour van Grave Digger en Running Wild?

Hahaha, nee, dat denk ik niet, want Rolf (Kasparek, red.) doet vanuit financieel oogpunt alleen festivalshows. Lions Of The Sea gaat over de vikingen die keer op keer Schotland probeerden te veroveren, maar daar nooit in slaagden. Het piratenthema is dus met opzet. My Final Fight heeft die uitstraling, omdat we nog een nummer nodig hadden voor het album en Chris het idee had een Running Wild-cover te doen. Ik zei hem dat voordat ik ooit een nummer van Running Wild zou coveren, ik een track in die stijl zou schrijven. Dat heb ik dan ook gedaan.

Hoe is de samenwerking met Noora Louhimo (Battle Beast) voor het duet Thousand Tears tot stand gekomen? Was ze in Duitsland om haar partijen op te nemen?

Ja, ze is naar Meadow Studios gekomen tijdens haar tournee met Battle Beast. Ze is een van de professioneelste zangers die ik tot nu toe ben tegengekomen. De dag voor de opnamen speelde ze een show vlakbij en heeft daar een hotel geboekt, terwijl de rest van de band al op weg ging naar de volgende concertzaal. De volgende dag pikte Chris haar rond het middaguur op en zong ze al haar partijen binnen drie uur tijd perfect in. Vervolgens trok ze haar podiumkostuum aan en deed de opnames van de clip bij Thousand Tears binnen een uur. Daarna heb ik haar op het station afgezet en is ze haar band achterna gereisd om verder te gaan met de tour. Gewoonweg fantastisch!

Het artwork is ook weer bijzonder mooi met een heuse 'Reaper-triptiek' en ook een bijzondere editie in een houten doos. Wie is met het idee voor dat drieluik gekomen?

Chris is altijd verantwoordelijk voor het volledige artwork en het overleg met de artiesten die het maken. Het drieluik was dan ook zijn idee.

Zou je kunnen stellen dat dit soort boxsets en speciale edities het bijzonder goed doen bij metalfans? Misschien wel meer dan dat voor andere genres het geval is.

Ja, dat denk ik wel. De metalgemeenschap is er een - en misschien wel de laatste - met veel aandacht voor speciale edities. Metalfans zijn anders. Muziek maakt meer deel uit van wie zij zijn. Kun je je hiphopfans voorstellen die interesse zouden tonen in een boxset als de onze? Ik weet niet eens of zij weten wat een cd is, haha.

Door de huidige coronacrisis kunnen bands niet op tournee en missen zij veel inkomsten. De Nederlandse overheid en belangenorganisaties in Nederland doen, soms in zeer beperkte mate, een poging om bedrijven en artiesten te ondersteunen. Hoe is dat in Duitsland?

De situatie in Duitsland is de ergste ramp die je je kunt voorstellen. Er is een aantal muziekorganisaties zoals GEMA, waarbij je kunt aangeven hoeveel geld je misloopt door niet te kunnen touren. Maar het geld dat je krijgt, is slechts een krediet. Duitsland is een zeer rijk land en de overheid betaalt met belastinggeld miljarden aan Lufthansa en Deutsche Bahn, maar er gaat geen enkele godvergeten rotcent naar zelfstandigen. Politici zijn er alleen op uit om grote bedrijven te redden, zodat ze verzekerd zijn van een baan wanneer hun politieke carrière erop zit. Ze halen belasting op bij de armen en geven het aan de rijken, opdat de rijken zorgen voor hen. Simpelweg een indirecte vorm van corruptie die al decennialang prima werkt voor politici. Iedereen weet het, niemand maalt erom. Musici zijn niet relevant voor het systeem en het is een stuk goedkoper om duizenden artiesten steun te laten trekken dan om ze te helpen. De duivel schijt altijd op dezelfde hoop. De meeste van mijn collega's zullen het niet redden en de podia evenmin. De complete muziekindustrie gaat langzaam kapot, iedereen kijkt toe, maar niemand interesseert het wat. Livemuziek is afgelopen!

Recent hebben jullie een statement naar buiten gebracht, waarin jullie aangeven dat zolang er geen livemuziek mogelijk is, jullie elk jaar een nieuw album uit zullen brengen. Betekent dat dat jullie al aan de slag zijn gegaan met album nummer eenentwintig?

Jazeker! Vandaag komt ons nieuwe album uit, maar gisteren kregen we de eerste schetsen al van het artwork voor de komende plaat. Chris en ik zijn al nieuwe ideeën aan het verzamelen en we zullen binnenkort beginnen met het schrijven van nieuwe nummers.

We zullen ook proberen om de jublieumshows in te halen in 2021, maar we weten niet of we daar de kans toe krijgen.

Tot slot, wat is het favoriete Grave Digger-nummer om live te spelen van voor de tijd dat je bij de band bent gekomen (2009)?

Excalibur.