Ja, goed eigenlijk, ondanks dat de wereld op zijn kop staat. Voor mij is er niet zo gek veel veranderd. Ik zit nu thuis fulltime interviews te doen. En andere dagen ben ik bezig met muziek of schilderen, net als ik niet op tournee ben. Voor mensen die buitenshuis werken is het echter andere koek. Bovendien is het voor mij nu wel zo dat ik niet kan spelen. We zouden met Vandenberg vanaf eind mei op tournee zijn gegaan door Europa. Dat is nu doorgeschoven naar het einde van het jaar. En als dat niet kan, dan wordt het opnieuw verschoven naar het begin van volgend jaar. Er is in ieder geval tijd om nieuw materiaal te schrijven.

Je baalt vast van de situatie, want een van de redenen dat je weer met Vandenberg bent begonnen, is dat je weer de wereld wilde rondgaan als toerend muzikant, of niet?

Inderdaad, want dat was een beperkende factor bij Moonkings. Dat leek in het begin nog mee te vallen. Zanger Jan Hoving heeft een boerenbedrijf en kon een bedrijfsleider inschakelen zodat Jan shows kon doen. Die man begon echter een eigen bedrijf waardoor hij steeds moeilijker beschikbaar was. Daardoor werd het voor ons met het jaar moeizamer om tours aan te nemen. Op een gegeven moment waren we de support van Scorpions in Frankrijk. Dat was voor Jan voor het eerst in vijftien jaar dat hij langer dan een dag van huis is geweest. Daar hebben we dan maar een vakantie van gemaakt. Maar eigenlijk kon dat natuurlijk niet, want we moesten steeds tournees afzeggen.

In een interview met De Stentor gaf Jan eind vorig jaar aan dat het fijn is dat hij zijn eigen tijd weer kan inrichten. Aan de andere kant vindt hij het wel jammer dat jullie samenwerking is beëindigd.

Het was een moeilijke beslissing, want we zijn zeer bevriend geraakt. We zien en spreken elkaar nog regelmatig. Laatst hebben we een akoestische set gedaan voor vrienden. Dat blijven we dan ook zeker doen. Op het podium hebben alle bandleden een ontzettend goede chemie met elkaar. Daarom staat Moonkings momenteel slechts in de ijskast. Niets weerhoudt ons ervan om over een of twee jaar een paar clubshows te doen.

Ondertussen miste ik het enorm om de wereld rond te toeren. Dat heb ik sinds de jaren tachtig gedaan. Dat was eigenlijk de bedoeling met Moonkings en dat had ook makkelijk gekund qua aanbiedingen, maar het werd dus toch ingewikkeld vanwege de situatie met Jan. Daar kwam ook bij dat ik de laatste twee jaar wat harder materiaal aan het schrijven was. Het zou raar zijn geweest tegenover de rest van de band als er een andere zanger was gekomen en dat er opeens hardere muziek zou worden gespeeld. Dan is het geen Moonkings meer, want die muziek is vooral bluesrock met een superpositieve insteek.

Moonkings zonder Jan is inderdaad moeilijk voor te stellen, want als zanger én frontman stal hij vaak de show. Dat is extra indrukwekkend als je je bedenkt dat hij er eigenlijk helemaal geen tijd voor had vanwege zijn boerenbedrijf.

Het zijn twee passies van hem. Vanaf het begin maakte hij duidelijk dat hij de boerderij nog niet kon achterlaten. Ondanks dat Jan zich als een vis in het water voelt op het podium, was het daar de tijd niet voor. Hij moet dus kiezen tussen deze twee passies. Een boerderij kun je er niet even bij doen en zeker niet bij het formaat van Jans boerderij. Aan de andere kant heeft hij ook een gezin met vier kinderen. In Nederland kun je het wel vergeten om je brood te verdienen met het spelen in een band. Zelfs de meest diehardmuzikanten die bijvoorbeeld bij een begeleidingsband spelen van iemand als Marco Borsato kunnen daar niet van rondkomen. Die hebben een partner met een fulltime baan.

Nogmaals, het is jammer van Moonkings, maar we sluiten zeker niks uit voor de toekomst. Het is tegelijkertijd een kick om iets nieuws te doen. Je kan het waarschijnlijk wel horen aan het nieuwe album, maar het is inspirerend om weer even een andere weg in te slaan met een andere bezetting en met deze supermuzikanten een knallende plaat te hebben gemaakt. Het houdt je scherp.

Op Facebook kwamen steeds berichten voorbij dat je bezig was met een nieuw project en dat je in Los Angeles aan het opnemen was. Dat het uiteindelijk om Vandenberg bleek te gaan, was toch wel een verrassing.

Het was in eerste instantie niet de bedoeling, maar eigenlijk wilde ik ook niet weer een andere bandnaam gaan verzinnen. Met Moonkings heb ik ervaren dat het vooral in het buitenland lang heeft geduurd voordat men in de gaten had dat het de band van Adrian van den Berg was. Zowel de platenmaatschappij als boekingsagenten moesten dat keer op keer weer opnieuw uitleggen. De platenmaatschappij en mijn manager stelden dan ook voor om gewoon weer verder te gaan als Vandenberg. Daar stond ik eerst afwijzend tegenover. Het moet geen nostalgische act gaan worden, want zoiets is bijna altijd een teleurstelling omdat het vuur van toen ontbreekt. Dan wordt het zo’n projectje en dat zag ik niet zo zitten.

Toch heb ik er weer over nagedacht toen ik wist dat Ronnie Romero mee wilde doen als zanger. Wat als ik een teringgoede line-up bij elkaar wist te krijgen met Ronnie als frontman? Dat zou dan in feite een dynamische, splinternieuwe band van nu zijn met een naam die een ‘heritage’ heeft. Daarmee kan ik de hardere lijn van diverse Vandenberg-nummers van vroeger voortzetten, zoals This Is War en Waiting For The Night. Dan kun je echt spreken van Vandenberg 2020. Toen vond ik het wel weer een spannend idee.

Volgens mij is het een prima beslissing om Vandenberg nieuw leven in te blazen en ik kan me niet voorstellen dat er fans zijn die er om de een of andere reden iets op tegen zouden hebben. Of ben je die toch tegengekomen?

Ik heb dat inderdaad nergens te horen gekregen. Integendeel. "Te gek man, ik draai nog altijd je ouwe platen!", wordt me dan verteld. Daarnaast vinden negen op de tien fans de huidige bezetting een logische voortzetting. Een enkeling zegt liever Burning Heart van vroeger te horen. Maar dat was wel 35 jaar geleden. Met al die ervaring en ook nog eens dertien jaar met Whitesnake ga ik niet nogmaals hetzelfde trucje doen. Je moet jezelf blijven ontwikkelen als artiest. Dat ben je niet alleen aan jezelf verschuldigd, maar ook aan de mensen die je zijn blijven volgen. De metaalmoeiheid zou er na drie nummers al insluipen als we het precies zoals vroeger zouden gaan doen.

Heb je de nummers voor het nieuwe album zo geschreven met in het achterhoofd dat het niet zoals vroeger mag klinken? Of denk je daar niet over na en gaat het proces op een natuurlijke manier?

Het gaat eigenlijk heel natuurlijk. Ik wil er niet teveel over nadenken en laat het gewoon gebeuren. Achteraf denk ik, goh, wat een raar proces toch altijd. Je steekt als het ware een antenne uit om ideeën op te vangen. Uiteindelijk wordt het een soort taartje van alles wat je goed vindt uit het heden en verleden. Zo bakt een banketbakker een appeltaart met min of meer dezelfde ingrediënten, maar die toch net weer wat anders smaakt.

Het belangrijkste voor mij is dat ik er zelf een kick van krijg. Ik neem altijd uitgebreide demo’s op, bijna op plaatniveau, maar wel op een iPad. Als ik ze een paar dagen later opnieuw beluister, moet ik er een kick van krijgen. Desnoods sleutel ik er wat aan of laat ik het schieten. Maar het begint met een gitaar en versterker en vervolgens begin ik te jammen, tot ik een toffe riff heb verzonnen. Die neem ik op en dan kom ik er later op terug. Voor mij is het dé manier om het op een natuurlijke manier te laten verlopen. Muziek moet uit je ziel komen en niet een bedacht iets zijn, want binnen het rockgenre val je meteen door de mand.

Shadows Of The Night en Freight Train zijn de eerste tracks die zijn vrijgegeven van het nieuwe album 2020, maar ze zijn niet per sé representatief. De songs zijn eenvoudige rockers, terwijl de rest van de plaat veel meer te bieden heeft.

Al mijn favoriete bands hebben veel variatie op hun albums, zoals Led Zeppelin en Deep Purple. Het management en de platenmaatschappij mogen van mij altijd de eerste nummers kiezen om vrij te geven. Daar sta ik zelf niet objectief in, want ik vind ze allemaal even tof. Deze songs geven wel aan dat Vandenberg geen brave jarentachtigballadband is. Het zou voorspelbaar zijn om wel met een rustige track te komen. Dat heeft bovendien geen zin omdat zo’n nummer toch niet zou worden gedraaid.

De beschikbare tracks zijn meteen de openingsnummers van 2020. Het daaropvolgende Hell And High Water is plots een stuk sfeervoller en heeft wel wat weg van een Rainbow-song. Dat is vast zo omdat je met Ronnie Romero de huidige zanger van Rainbow in de gelederen hebt, of niet?

Ja, dat zegt ook iedereen. Ritchie Blackmore zou hem erbij hebben gehaald omdat Ronnie klinkt zoals Ronnie James Dio. Zijn favoriete zanger is echter David Coverdale van Whitesnake. Na het horen van de akoestische plaat Starkers In Tokyo, die ik met Coverdale heb gemaakt, heeft Ronnie besloten om te gaan zingen. Maar hij vindt Dio natuurlijk ook hartstikke goed. En de twee zangers zijn zeker met elkaar te vergelijken.

Romero is inmiddels een veelgevraagd zanger en verleent zijn kunsten onder meer aan CoreLeone, The Ferryman en uiteraard Rainbow. Toen bekend werd dat hij de nieuwe zanger van Vandenberg is geworden, had ik wel even zoiets van, daar heb je hém weer.

Ik ben naar zijn woonplaats Madrid gevlogen om te vragen of hij het zag zitten en hoe we het gaan aanpakken. Toen gaf hij al aan dat zanger zijn fulltime beroep is en veel moet aanpakken om zijn brood te kunnen verdienen. Wel zou Ronnie het liefst een hoofdband hebben en daarnaast alleen de projecten doen die hij leuk vindt. Het materiaal van 2020 is hem op het lijf geschreven. Ronnie vindt het dan ook fijn dat hij een statement kan maken met eigen repertoire. In bands als Rainbow en CoreLeone moet hij andermans nummers zingen. Hoe leuk dat ook is, liever creëert hij een repertoire waar Ronnie zijn eigen identiteit in kan steken. Als je steeds maar andermans songs blijft zingen, wordt je identiteit steeds waziger.

Heeft Ronnie wel meegeschreven aan de teksten van het album? Want ik meen een aantal onderwerpen van jou te herkennen, zoals vrouwen.

Nee, dat niet. De teksten neem ik nog altijd voor mijn rekening. Ik wilde ditmaal juist zo min mogelijk over vrouwen schrijven. Dat was ook al het geval bij de tweede Moonkingsplaat. Ik probeer er wel een leuke balans in te vinden. Het is toch wat voorspelbaar dat alle rock over dames gaat. Op 2020 staat een pure lovesong en twee andere nummers handelen niet per se over vrouwen, maar kunnen net zo goed over familie of vriendschap gaan.

Bij Moonkings schreef je vooral over foute vrouwen.

Ja, leuk om over te schrijven. Dan vermijd je de klefheid van het onderwerp, want dat moet je ook niet hebben. “Oh baby, I love you so much.” Dat soort teksten is eerder Coverdale-territorium.

Jij hebt meegewerkt aan het Whitesnake-album Restless Heart uit 1997, een plaat die barst van de teksten over liefdesverdriet. Daar luister ik regelmatig met plezier naar.

Dat album is ook een van mijn favorieten geworden. David zou momenteel bezig zijn met een re-release. In ieder geval zou het gaan om een aantal nummers. Of het album opnieuw wordt uitgebracht, weet ik niet. Dat heeft hij mij in ieder geval niet laten weten.

Er verschijnt een aantal tracks op de nieuwe Whitesnakeverzameler The Rock Album. De titeltrack van Restless Heart is inmiddels vrijgegeven. Heb je die al voorbij horen komen?

Ik heb 'm inderdaad gezien en gehoord op YouTube. Het is best wel raar, want er is een remix van gemaakt die anders klinkt. Minder rock-georiënteerd. En het is grappig om te zien dat de huidige gitarist van Whitesnake, Reb Beach, mijn solo playbackt.

Ah, dus jouw solo is intact gebleven? Want Joel Hoekstra, de andere gitarist van Whitesnake, zou sowieso een aantal gitaarpartijen hebben toegevoegd.

Het zou wel erg raar zijn geweest als ze ook mijn solo opnieuw hadden gedaan. Ik wist hier dus niets van af. Het is een typische Coverdale-actie, moet ik zeggen. Ik heb alle muziek geschreven van die plaat. Dan had hij wel even kunnen zeggen dat hij ermee ging keutelen. Maar goed, het is Coverdale en hij gaat gewoon zijn gang. En ik doe het zelf eigenlijk ook.

Krijg je veel aandacht vanuit het buitenland nu je weer opereert onder de naam Vandenberg?

Zeker, dagelijks doe ik steeds zes à zeven interviews. Ik vermoed wel dat er journalisten zijn die nu meer tijd hebben omdat ze het parttime naast hun andere werk doen. Die zitten nu vanwege de coronacrisis thuis en hebben opeens meer tijd om met iemand zoals ik te praten. Wel is het zo dat de platenmaatschappij werd platgebeld vanaf de dag van de bekendmaking. Dat was al ruim voor de coronacrisis, dus het zal wel een combinatie van beide zijn.

Het is een gunstige tijd om een goede fundering te leggen voor de promotie en de band te introduceren. De shows die op de agenda hebben gestaan, waren geboekt op basis van verwachtingen. De aanbiedingen waren alleen nog niet zo gunstig omdat nog niet echt duidelijk was hoe Vandenberg nu zou gaan klinken. Misschien waren we wel een poprockband geworden of iets dergelijks. Nu hebben we ons kunnen introduceren en begint iedereen ons te bellen voor een show en zijn de aanbiedingen meteen een stuk beter.

Hier in Nederland is het algemeen bekend dat jouw oude bandleden een rechtszaak hebben aangespannen om de bandnaam. Is de buitenlandse pers hier onwetend over en krijg je dan ook vragen waarom ze nu niet van de partij zijn?

Dat komt inderdaad voorbij. En zodra ik het uitleg, vindt men het natuurlijk logisch. Omdat jij het zo noemt, is het zeker geen gekke vraag vanuit het buitenland. Vaak krijg ik ook te horen dat men Bert Herink een goede zanger vindt, maar lang niet in dezelfde klasse als Ronnie Romero. Er zit dan ook 35 jaar tussen deze en de oude line-up. Veel mensen vinden het dan ook een logische stap. Zeker zodra ze de plaat hebben gehoord.

Koen Herfst is natuurlijk een werelddrummer. Onze producer sloeg stijl achterover. Met zo’n sterke line-up vond iedereen dat we zo snel mogelijk de podia onveilig moesten gaan maken. Dat toen de coronapleuris uitbrak, is wel een flinke domper. Maar zoals ik al zei, ik zie het voordeel er ook van in. Dat moet wel, anders wordt het maar een deprimerende zooi en dat moet je ook niet hebben.

Het is natuurlijk wel spijtig dat er even geen toekomstplannen zijn, of niet?

Voor nu gaan we de tournee steeds verzetten zolang die niet door kan gaan. Maar ik heb er alle vertrouwen in aangezien de ontwikkelingen rond het coronavirus en een eventueel vaccin met de dag sneller lijken te gaan. Maar je moet wel realistisch blijven. We moeten nog zien of het verantwoord is dat er een boel mensen bij elkaar mogen staan, al dan niet met een maskertje op. En dan moet iedereen nog wel durven.

Ik moet zeggen dat er ook wel veel angst wordt aangejaagd in de media. Een Zweedse specialist die het erover had, deed er beduidend relaxter over. Hoe je het wendt of keert, 90 procent van de sterfgevallen waren mensen van een hoge leeftijd of hadden een onderliggende ziekte. Die specialist was ervan overtuigd dat die mensen binnen afzienbare tijd sowieso waren overleden. Zweden lijkt het niet slechter gedaan te hebben dan de rest van de wereld. Het is lastig in te schatten allemaal.

We weten eigenlijk nog te weinig over het virus, behalve dat het zeer besmettelijk is. Maar naarmate de tijd vordert, zal er vast wel iets worden verzonnen om het aantal besmettingen beperkt te kunnen houden.

Er zullen vast wel methodes te verzinnen zijn. Er wordt zo hard gewerkt aan een vaccin en medicijnen dat ik ervan overtuigd ben dat er binnen afzienbare tijd iets op gevonden gaat worden. Iedereen is erbij gebaat. De laboratoria van de wereld werken zich te pleuris om met iets op de proppen te komen.

Laten we het hopen. Ik vind het goed om te zien dat je de laatste jaren weer lekker actief bent en dat er sinds 2014 regelmatig nieuw plaatwerk van je verschijnt.

En ik ben alleen maar gemotiveerder geworden. In de jaren dat ik niet muzikaal actief was, ben ik erachter gekomen dat als ik het niet doe, er een soort leegte in mijn leven zit. Vanaf mijn veertiende ben ik met muziek bezig. Het hoort er gewoon bij. Ik vind het te gek om nummers te schrijven en helemaal om het goed uitgevoerd te krijgen. Als ik zelf enthousiast ben over een album, dan maakt het me veel minder uit of het een commercieel succes wordt. Ik streef er iedere keer naar om een album te maken waar ik trots op ben. Dan ben je achteraf onkwetsbaar. Als je concessies moet doen om proberen aan de bak te komen en het lukt niet, dan baal je dat het succes is uitgebleven ondanks dat je concessies hebt gedaan. Dus maak ik albums die ik leuk vind en dan moeten er vast meer zijn die er zo over denken.