Je hebt gekozen voor een andere benadering dan voorheen.

Dat klopt. Dat doe ik elke keer. Het is een groot risico, maar ik ben zeer tevreden over het eindresultaat. Het klinkt beter dan ik van tevoren hoopte.

Elk album dat je maakt, klinkt weer heel anders. Is dat een bewuste keuze?

Nummers ontstaan bij mij op een spontane manier. Ik limiteer mezelf daarbij niet. Het is ondenkbaar dat Emperor met achtsnarige gitaren gaat werken of een saxofoonsolo, maar met mijn solowerk ben ik in de gelukkige omstandigheid dat ik de vrije hand heb. Ik wil enthousiast zijn als ik iets maak. Hoe kan ik van een luisteraar verwachten dat hij enthousiast is als ik zelf niet enthousiast ben op het moment dat ik de nummers schrijf. Toen ik Lend Me The Eyes Of The Millenia schreef, wist ik dat dit de sound en sfeer zou zijn voor het nieuwe album.

Ondanks dat er veel variatie op het album te vinden is, houdt deze een bepaalde sfeer vast. Donkerder en intiemer dan voorheen. Ligt er een concept aan ten grondslag?

Ik probeer elke keer weer een donker album te maken. Het is waar ik me prettig bij voel. Het fascineert me bovendien dat ieder individu anders over dezelfde wereld denkt. Het is geen conceptalbum, maar alles vindt plaats in een bepaalde setting. Het is dit keer donker en intiem. Het decor is als het ware een donkere kamer. De stoel die je op de cover ziet, representeert het reflectieve aspect. Het is een benadering die naar binnen gericht is.

Die ingetogen benadering hoor je duidelijk terug in de minimalistische sound van bijvoorbeeld de drums.

Precies. Ik heb gekozen voor een gedempte sound met acrylische drums die mono klinken. Ze zijn laag gestemd en zijn zeker niet alledaags voor extreme metal. Ze laten veel ruimte voor andere ideeën. Ik heb verder gekozen voor analoge geluiden die van zichzelf al intiemer en claustrofobischer zijn.

In welke mate heb je met de andere muzikanten waarmee je werkt, overlegd over de nieuwe sound?

Voor het eerst deelde ik al mijn gedachten met andere muzikanten die hebben bijgedragen op Ámr. Ik hoopte dat iedereen een goed idee kreeg van wat ik wilde en dat iedereen met dezelfde soort mindset aan het werk ging. Dat heeft goed uitgepakt. Het is erg prettig om met drummer Tobias Ørnes Andersen te werken. Hij is een geweldige muzikant. Hij is niet alleen technisch vaardig, maar weet precies hoe hij moet spelen als ik een bepaalde karakteristiek verlang.

Tegenwoordig zoeken meerdere bands naar een eerlijker geluid. Is dat een trend die jij aanmoedigt en hoe heb je daar met Linus Corneliusson, verantwoordelijk voor de mix, een weg in gevonden?

Linus is zeer respectvol omgegaan met mijn wensen. Hij had makkelijk voor een gladder geluid kunnen kiezen, maar ik heb ervoor gekozen om juist een organischer geluid neer te zetten.

Deels grijpt de sound terug op de jaren zeventig.

Ja, John Carpenter (bekend van Halloween) is een inspiratiebron en voor bepaalde synthgeluiden grijp ik terug op die tijd, maar ook de jaren tachtig. In de jaren tachtig was alles anders. We hadden toen nog niet de faciliteiten die we nu hebben. Het is dus ook niet eerlijk om vergelijkingen te maken. We gingen aan de slag met wat we hadden en dat zorgde voor een eerlijk geluid. De platen uit de jaren zeventig klinken soms dun, maar hebben een karakteristieke sound. De eerste platen van Led Zeppelin klinken ook heel dun. Die band kon alleen heel fel en agressief klinken door het volume vol open te zetten en tegen de boxen te leunen voor feedback.

Op het nieuwe album valt ook op dat de sound van de gitaren kurkdroog is.

Er is inderdaad nauwelijks distortion toegepast, want ik word ouder, haha. Ik heb gekozen voor veel minder gain.

Ondanks dat het album vernieuwend is, is het ook een voortzetting van Arktis.

Ja, Das Seelenbrechen was zeer experimenteel, maar daarna ben ik meer een poprockformule gaan hanteren, zowel op Arktis. als op Ámr.

Desondanks is er nog voldoende uitdaging op technisch vlak op Ámr.

Zeker. Het solomateriaal is technisch geavanceerder dan dat van Emperor, dus we moeten wat meer oefenen in voorbereiding op de liveshows.

Fredrik Åkesson (gitarist van Opeth – red.) is te horen in Arcana Imperii. Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?

Ik ben al jaren liefhebber van zijn gitaarspel. Het heeft het unieke van het verleden en er zit een moderne touch in. We zien elkaar wel eens op festivals en hebben elkaar daardoor beter leren kennen. We spreken dan over onze uitrusting bijvoorbeeld. In Japan heb ik hem gevraagd om een gastsolo te spelen op mijn nieuwe solo-album. Hij was direct enthousiast.

Het valt me op dat je tegenwoordig wat meer shows speelt.

Ja, tijdens de eerste drie solo-albums was het nog niet de bedoeling, maar ik speelde wat festivals en later een kleine tour. Ik ben er zo ingerold en sinds kort voelt het comfortabeler om op te treden.

Welke songs wil je live gaan spelen?

Lend Me The Eyes Of The Millenia en Sámr zitten er wel bij. Inmiddels komen de eerste reacties op de nieuwe songs binnen en ze zijn zeer uiteenlopend. Iedereen heeft zo zijn eigen favoriet. Dat is voor mij wel leuk om te horen.

Hoe zijn de shows met Emperor bevallen?

Heel goed.

Hoe is de switch van de shows van Emperor naar solomateriaal en weer terug?

Ik heb geen moeite met de switch. We zijn goed voorbereid op het spelen van het materiaal. Zoals ik al zei, is het solomateriaal wat technischer, maar daarvoor nemen we dan ook de tijd om het goed door te nemen.

De mannen van Leprous fungeerden eerder als jouw begeleidingsband en Einar Solberg (Ihsahn is de zwager van Einar - red.) helpt jou op het podium nog regelmatig mee, maar ze staan inmiddels al weer een aantal jaren op eigen benen. Hoe zie jij de ontwikkeling die ze hebben doorgemaakt?

Het is fantastisch om te zien. Ze verdienen het, want het zijn geweldige muzikanten die er zeer hard voor hebben gewerkt. Ze stoppen er enorm veel energie in.