Gefeliciteerd met Solipsis. Het is een hele zware bevalling geweest.
Ja, precies dat.
Is het een opluchting voor je dat het album er nu is?
Ja, voor mij persoonlijk wel. Ik schrijf de muziek en ik had op een bepaald moment niet meer de rust in mijn hoofd om ermee door te gaan, omdat het al zo lang duurde en het daardoor vastzat.
Tien jaar geleden zijn al de eerste fundamenten gelegd, maar in 2013 is er een wijziging in de line-up geweest. Zijn de nummers die er nu op staan vanaf 2013 geschreven?
Er zijn er zelfs een paar van voor die tijd.
Welke zijn dat dan?
Tidebreaker, Sleep Of Reason en Momentum. De versie van Momentum die op het album staat, is wel een heel andere versie.
Qua stijl is het vooral moderne metal wat de klok slaat, maar er komen verschillende subgenres aan bod, van melodeath tot black en van progressieve tot groove metal. Eigenlijk is het een heel divers album.
Ik denk dat de overkoepelende sound die van Purest Of Pain is. Het is wel divers en dat komt ook door de tijd die eroverheen is gegaan.
En wellicht de invloeden van verschillende bandleden?
Op E.M.D.R. na heb ik alles zelf geschreven en Jesper is verantwoordelijk voor de teksten. Qua songwriting is dus veruit het meeste vanuit één persoon geschreven.
Joey de Boer is de nieuwste aanwinst. Wat hebben hij en de anderen nog bij kunnen dragen?
Joey is een onwijs goede drummer. Hij is een muzikale jongen die echt met de stokjes in zijn handen geboren is. Bijna letterlijk, want zijn vader is ook beroepsdrummer. Hij brengt een goede groove en dat is wel een belangrijke verandering geweest. Voordat Joey er was, waren we van plan de drums te programmeren, om financiële redenen. We konden eigenlijk niet anders. Toen Joey erbij kwam, vonden we hem zo goed dat we vonden dat zijn kwaliteiten op de plaat moesten komen. Michael speelt nog in Vanaheim, een paganmetalband. Hij heeft onder andere hele toffe solo's geschreven voor Trial And Error en E.M.D.R.. Frank is er vanaf het begin bij. Wij regelen alles rondom Purest Of Pain. Hij is ook verantwoordelijk voor de coverart van het album.
Ik kan me voorstellen dat als zo’n proces zo lang duurt, dat je gaat twijfelen of je nog wel door moet zetten. Is het toetreden van Joey de definitieve injectie geweest om met zijn allen er echt voor te gaan?
Nu zeg je me inderdaad wat. Het was echt een lastig proces vanwege meerdere factoren. We waren superjong en hadden geen ervaring. We hadden geen idee hoe we iets aan moesten pakken en dat hoor je vooral op de eerste ep (lacht). Er is daarna wel een onderlinge discussie geweest of we weer hetzelfde als op de ep te werk zouden gaan of dat we er echt voor zouden gaan en dat laatste hebben we zeker gedaan. Het was alleen nog wel een kwestie van uitzoeken hoe het dan werkt. Eerst was dus het plan om de drums te programmeren, maar later werd daar dus van afgezien. We hadden echter wel alle gitaarpartijen al opgenomen op die geprogrammeerde drums. Dat moest dus helemaal opnieuw. Het volgende probleem is dat de gitaarpartijen van Michael en die van mij niet gelockt waren. Die moeten natuurlijk strak op elkaar liggen, anders gaat dat niet goed klinken. Vervolgens rees de vraag hoe we dat nu weer gingen oplossen. Michael heeft een aantal nummers ingespeeld en ik deed hetzelfde en zo match je weer. De baspartijen waren ook al twee keer opgenomen.
Dat is nog een behoorlijk gestress geweest.
Ja, best wel. Net voordat we de mix gingen doen, toen eigenlijk alles al af was qua layering en solo’s, vonden we toch dat de baspartijen het nét niet waren. We hebben last-minute de bas van Otto (Schimmelpenninck van der Oije, bassist van Delain - red.) geleend en in de spaarzame uurtjes de baspartijen opnieuw ingespeeld. We hebben alles dus twee of drie keer moeten doen. Uiteindelijk kwam alles goed, onder andere door de ervaring die ik inmiddels had opgedaan met andere bands en de mensen die ik heb ontmoet via die bands. Zo is een crewlid van Delain echt een koning. Hij kan alles. Samen met een maat heeft hij een studio waar we dingen hebben opgenomen en zij hebben het ook gemixt. Zo is alles op zijn plek gevallen. Het was heel frustrerend dat het maar duurde en duurde. Aan de andere kant is iedereen blij met hoe het klinkt en is het het wel waard geweest, ondanks dat iedereen om me heen gek van me werd omdat ik de zeikerd ben die het niet goed genoeg vindt.
Je bent dus wel een perfectionist.
Ja, ik denk vaak wel dat het beter kan. Zo hadden we eerst ook ander artwork dat we een paar jaar geleden online hebben gekocht, maar ik ben er eigenlijk nooit een groot fan van geweest. Toen kwam ik met het idee voor iets nieuws. Ik stelde voor om alles te regelen en dat als het niets zou worden, we dan alsnog zouden kiezen voor het oude artwork. We hebben uiteindelijk voor de nieuwe optie gekozen, dus ook dat is gelukt.
Je bent met bepaalde dingen zelfs nog tot zes uur in de ochtend bezig geweest.
Ja, ik ben gewoon in die studio blijven slapen. Ik heb een luchtbed neergelegd en heb veel samengewerkt met Mantis Audio. Het was heel leuk om in de studio te slapen met z’n allen. Het was voor mij ook praktischer. Anders zat ik met reistijd en reiskosten.
Des te trotser kun je zijn op het eindresultaat als je achteraf bekijkt hoeveel tijd en energie erin is gaan zitten.
Eigenlijk is het precies wat ik voor ogen had. Ik ben er dus heel blij mee.
Je hebt lang gezocht naar het ideale gitaargeluid voor Purest Of Pain.
Je hebt goed je research gedaan hoor ik al. Supervet. Het is eigenlijk een heel interessant deel. De gedachte erachter is dat we naar een bepaalde sound op zoek zijn geweest. Het is eigenlijk een combinatie van de old school metal en moderne metal. De gitaren zijn gedubbeltrackt. Dat is old school. Quadtracken is de moderne manier. Architects doet dat bijvoorbeeld. Daardoor krijg je die vette sound. Dat gebeurt steeds meer. De drumsound is heel apart. De snaresound is geïnspireerd door mijn persoonlijk favoriete album Sempiternal van Bring Me The Horizon. Omdat het een revolutionaire, onwijs vette plaat is. Eén van de dingen die ik het vetst vind, is die snaresound. Daarom klinkt de snare massive en dat hebben ze supergoed gedaan in de studio. De fills van Joey zijn zoveel mogelijk intact gebleven. Tegenwoordig wordt in de metal alles maar kapot geëdit, zodat je bijna niets meer hoeft in te drummen. Vandaar dat we ook op het punt hebben gestaan om het te programmeren.
Dat haalt in mijn beleving veel gevoel uit de muziek weg dat alles zo strak is gelegd.
Het hangt af van de muziek en van wat je tof vindt. Het is smaakgevoelig. Ik vind het zelf ook jammer dat als een drummer een goede groove heeft, dat dat eruit wordt gehaald. Een grappig voorbeeld is Ed Warby. Hij edit dus ook zijn eigen drums. Wij hebben dus een middenweg gekozen door de fills intact te houden om er toch een organisch gevoel in te hebben, dat stukje muzikant erin te houden. We hebben thuis de gitaarpartijen opgenomen, maar in de studio is er ge-reampt. Het DI-signaal is in de studio opnieuw opgenomen. Ik heb vier verschillende versterkers meegenomen naar de studio, die ik onder andere van Timo (Somers -red.) heb geleend, om te checken wat voor sound ik op de plaat wil hebben. Zo hebben we een basissound gemaakt voor alle ritmegitaren. Toch is dat maar een klein onderdeel, want we hebben een gelaagde sound, met solo’s en extra akkoorden. We zijn in totaal zes dagen bezig geweest met reampen van de gitaren wat onwijs lang is. Maar we hadden de tijd en de mogelijkheden om dat te doen. Tijdens het reampen hebben we de overige partijen met verschillende sounds een plek gegeven in de mix. Sommige dingen zijn met analoge effecten opgenomen en sommige dingen zijn door de mannen in de studio achteraf in de mix toegevoegd. Dat was dus een heel interessant en leerzaam onderdeel om dat zo te doen.
Vooral vanwege de gitaarpartijen zijn Vessels, Tidebreaker, Terra Nil en Trial And Error mijn favoriete tracks. Komt dat overeen met jouw lijstje?
Mijn favoriet is ook wel Vessels. Bij Trial And Error moet ik door het eerste deel heen luisteren en ben ik blij als het tweede deel komt. Ik vind die solo van Michael heel vet. Terra Nil is de algemene favoriet. Verder is Truthseeker een van mijn persoonlijke favorieten. Die vind ik te gek om live te spelen vanwege de agressie en ook The Solipsist is één van mijn favorieten en ik denk ook wel Noctambulist. Die vind ik wel grappig.
Grappig? Dat is nu niet direct een term die me te binnen schiet bij het beluisteren van nummers van Purest Of Pain.
Ik heb wat lopen kloten met die lijntjes, met die layers. Dat middenstuk is ook pas in de studio bedacht. Ik had een gat in dat nummer waarmee ik al jaren liep te stoeien. Elke keer als ik eraan werkte, was het 'm net niet. Vocalen en een drumbreak waren al opgenomen en het is in de studio een heel vaag stuk geworden (lacht).
Ik ben alleen geen fan van hoe Jesper dat nummer uitscreamt.
Dat is helemaal zijn ding. Dat hebben we dus lekker maar zo gelaten.
Terra Nil had er bijna niet opgestaan. Je had het geschreven en anderen vonden het toch niet helemaal geslaagd. Later heb je het nummer er weer bij gepakt.
Dat was al een tijd geleden. De jongens van voor de line-upwisseling vonden het niets en de jongens na de wisselingen vonden het vet. Dat was rond 2013. Toen kwam ik ook met Delain in contact en toen zeiden ze dat ik het maar voor Delain moest gebruiken. Als je het vergelijkt met Tidebreaker en Momentum is het wel gewoon gassen en gaat het vooral om de riffs. Er zit behoorlijk wat snelheid in en pas later is de groove belangrijker geworden. De samenwerking tussen de bas- en drumpartijen is beter uitgewerkt. Purest Of Pain is volwassener geworden. Jespers vocalen maken het helemaal af. Het refrein is sterk en de gastvocalen van Sam C.A. zijn heel tof. Het outro was er eerst ook nog niet. Daarmee heb ik ook nog zitten stoeien en daar is ook nog wel veel aan veranderd.
Wat ongetwijfeld heeft gemotiveerd, is de succesvolle Indiegogo-campagne. Binnen zes dagen was het beoogde doel bereikt.
Dat was echt te gek. Onvoorstelbaar ook. Wat ik vooral mooi vond, is om te zien dat uit alle hoeken en gaten mensen je komen supporten. Supertof om dat mee te maken en ook tof dat je veel meer contact met die mensen hebt.
Jullie legden zelfs aan ze voor wat voor perks ze konden kiezen, zoals een muts of een koffiemok.
Ja, dat is supergrappig en superleuk.
Jullie hebben 189% van het doelbedrag binnengehaald. Wat heb je met de extra opbrengsten gedaan?
Waarschijnlijk houden we niets over. Een deel van het percentage gaat naar Indiegogo en de creditcardmaatschappijen. De verzendkosten zitten ook in het eindbedrag en dat is best wel veel. De helft gaat overseas, dus daar zijn we best wel wat aan kwijt. Dan heb je ook nog belasting en dan zit je eigenlijk al op de helft. De productiekosten zijn best hoog omdat we alles in kleine oplages doen. Het voordeel is wel dat we van het bedrag wat we overhouden PR kunnen inhuren. Het is dus echt wel fijn dat we ver over ons doel zijn gekomen. We hebben daardoor iemand kunnen inhuren voor Noord-Amerika, voor Europa en voor de U.K.
Het is wel fijn dat je iemand hebt die je wat werk uit handen kan nemen, want alles zelf doen kost erg veel tijd en energie.
Ja, Frank en ik doen alles samen. Het is het beslist waard, want je doet er veel ervaring mee op. Als we bij een label zouden hebben gezeten, dan had dat label lang niet zo veel in ons geïnvesteerd. Dan hadden ze wellicht wel hun contacten en wat uitgestuurd, maar nu kunnen we specifiek onze doelgroepterritoria bestrijken.
Je weet door die campagne ook beter waar je fans zitten.
Ik heb vooral zelf een grote following opgebouwd, als je kijkt naar de Purest Of Pain-pagina en naar die van mezelf dan zit daar wel een verschil tussen. Dat is ook wel logisch met Delain en de tours. Vandaar dat ik ook wel een grote following heb in Noord-Amerika. Het komt trouwens ook door The Gentle Storm en MaYaN. Het grootste deel van de Indiegogocampagne komt van mijn volgers af, maar eigenlijk is dit helemaal niet de muziek die bij die groep past. Wat ik nu hoop te bereiken met interviews, reviews en de PR-bedrijfjes die voor ons aan de slag gaan, is dat we die de doelgroep gaan bereiken waarvoor de muziek eigenlijk bedoeld is. Indiegogo is heel tof om met de following die we al hebben te connecten en nu is het dus spannend om te kijken of we de doelgroep die we nog niet hebben bereikt, ook kunnen aanspreken.
Het lijkt me voor jullie ook wel leuk om te zien hoe zo’n following groeit, maar ook de nummers op het album steeds meer hun definitieve vorm hebben gekregen.
Ja, dat is zeker leuk om mee te maken met z’n allen. Het is uiteindelijk goed uit de verf gekomen.
Sleep Of Reason is een kort intermezzo. Hoe moeten we dat nummer binnen het geheel zien?
Gewoon een leuk intermezzo of zoiets. Hij loopt soort van door in Tidebreaker. Live spelen we deze ook aan elkaar. Sterker nog, nu je het zegt, het gaat nog langer terug. De oude zanger had een concept bedacht voor een ep. Dat waren drie nummers met drie verhalen. Daar heb ik toen muziek voor geschreven. Sleep Of Reason was het intro van die ep. Daarna kwam Tidebreaker, Momentum, dat toen nog Hearing The Stillness heette, en er zou nog een derde nummer bij komen, maar dat is er nooit meer van gekomen. Eigenlijk komt het daar dus uit voort.
Zijn er nog teksten intact gebleven of is alles herschreven door Jesper?
Jesper heeft alles opnieuw gedaan. Daar zijn we wel blij mee, want Jesper is daar heel erg goed in. Het is een hele intelligente jongen en we zijn trots op hem.
Er zit ook een rode lijn in de teksten.
Ja, maar het is geen conceptalbum. Hij heeft een filmpje gemaakt waarin hij uitlegt wat Solipsism betekent en hoe zich dat vertaalt naar het album.
Gaan jullie nog live spelen ter promotie van het album?
Tot dusver hebben we niets gepland. De focus is op het uitbrengen van het album. We hebben dus geen plannen.
Maar gaan jullie wel door met repeteren en nieuwe nummers schrijven?
We zien het allemaal wel. Het album moet eerst uitgebracht worden en ik denk dat we daarmee heel blij mogen zijn. We oefenden eigenlijk nooit, alleen als we een optreden hadden. Dan deden we een oefensessie, ook als we een nieuw nummer hadden of we een tijd geen optredens hadden. We gaan wel binnenkort een clip opnemen voor Vessels. Die wordt waarschijnlijk uitgebracht na de releasedatum. Volgende week zaterdag zijn de opnames. Ik ben erg benieuwd hoe het gaat worden.
Je had het net al over Delain. Voor jou is het prettige aan Purest Of Pain dat je je creativiteit erin kwijt kunt. Dat kun je in Delain niet of nauwelijks.
Delain is nu bezig met het schrijven van een nieuw album. Ze zijn bezig met wat van mij. Martijn zei dat ik de eerste ben sinds Ronald geloof ik die vanuit de band wat had aangeleverd wat door de schrijverscommissie is goedgekeurd. Dat is dus heel leuk dat ze mijn idee vet vinden en een enorme eer.
De liveshows zijn altijd vermakelijk. In Paradiso ging er echter een aantal dingen mis.
Ja, ik vond de show in TivoliVredenburg dan ook een stuk beter. Die herkansing hebben we goed gepakt.
Het heeft behalve de techniek ook met het geluid te maken.
Ja, waar je staat in de zaal en ook welke zaal het is. Wie er achter de knoppen staat, hoe de band speelt.
Jullie mogen je gelukkig prijzen met Laurens achter de knoppen. Die heb je bij Purest Of Pain niet.
Ja, dat is een hele goede. Bij Purest Of Pain zijn we afhankelijk van de zaaltechnicus.
Ik heb jullie in Dordrecht gezien in het voorprogramma van Textures, maar toen was jij er niet bij, want toen was je cocktails aan het drinken met Delain op Jamaica, en ik heb jullie op FemME zien spelen. De show in Eindhoven was beter dan die in Dordrecht.
De show op FemME was de enige keer dat we een geluidsvrouw hadden. We hebben de ene keer te maken met goed geluid en de andere keer is het een stuk minder.
Jullie kiezen ervoor om veel zelf te doen. Hoe ga je opvallen tussen de grote massa?
Het is voor een band tegenwoordig moeilijk om op te vallen. Het biedt echter ook kansen omdat je nu meer dan ooit zelf de touwtjes in de handen hebt. Labels spelen een minder belangrijke rol. Het wordt echter wel lastiger omdat er steeds meer bands zijn.
Je moet er veel voor doen, maar je mag trots zijn op het feit dat je binnenkort een album op de markt hebt.
Ik ben blij dat het klaar is na al die jaren. Ik ben blij hoe het album klinkt, ook de combinatie van modern en old school en dat het ons gelukt is om een metalplaat te maken.
Hoe zou je de plaat omschrijven aan een buitenstaander?
Het gaat bij deze plaat niet om snelheid of zieke riffs of show-offs, maar het gaat veel meer om de sfeer, de groove en de melodie in zijn algemeenheid, hoe layers zich bewegen. Ik hou niet van vrolijke muziek. Ik hou van droevige muziek. De tweede manier om de plaat te omschrijven is dat het iets voor fans van Scandinavische muziek is, maar dan in een modern jasje.
