De eerste band van vanavond valt me tegen. Styxian Industries brengt een niet strak gespeelde brei van geluid, waar ik weinig in kan ontdekken. De combinatie van zware beats en radio-actieve riffs valt amper te definiëren. Slechts de langzame passages bieden herkenningspunten zoals die in The Last Generation en later in een nummer met interessante ritmiek (21st Century God?). Van het drietal bandleden valt vooral de actieve zanger in positieve zin op. Daarentegen staat de gitariste erbij alsof ze er geen zin in heeft. De ton chemisch afval en de poppen met gasmaskers die het podium sieren, maken nog het meeste indruk op me en dat is vast niet de bedoeling. De act oogst weinig bijval van de aanwezige bezoekers.

Het kan dus alleen maar beter worden met Gheestenland. De Groningse blackmetalformatie speelt een thuiswedstrijd en buit dat voordeel goed uit. Zo goed zelfs dat het een van de beste acts van vanavond is. De Grunnegers trekken nog meer publiek dan de hoofdact. Onder de toeschouwers bevindt zich de fanclub c.q. vriendengroep. Deze staat vooraan het podium actief te headbangen en dat heeft z’n positieve uitwerking op de rest van de aanwezigen, die ook naar voren stapt. De heren op het podium staan er actief bij en vooral de frontman brengt elke track alsof het zijn laatste is. Hij geeft zich helemaal en beeldt de tracks van het debuut IJzeren Luchten vol overgave uit. Regelmatig zit hij daarbij op zijn knieën. De afwisseling tussen de screams en cleane vocalen klinkt prima en met name de expressie en beleving waarmee de zanger op het podium staat, is imponerend. De geschminkte heren wisselen het nieuwe materiaal af met een oudje als Geen Angst Voor Wat Komen Gaat. De gave riffs blijven elkaar maar opvolgen en zijn goed hoorbaar doordat het geluid redelijk goed staat afgesteld. Gheestenland geeft een prima visitekaartje af.

The Monolith Deathcult speelde recentelijk in Milaan voor duizend man. Het avantgarde-deathmetalgezelschap had echter technische problemen en voorafgaand aan het optreden van vandaag gaat het ook niet naar wens. Dat levert de nodige stress op als je net zo’n ervaring in Italië achter de rug hebt. Het duurt dan ook even voordat alles goed werkt. Als tussen Todesnacht Von Stammheim en S.A.D.M. (Svper Avantgarde Death Metal) dan ook nog eens blijkt dat het intro van laatstgenoemde vastloopt, lijkt alles tegen te zitten. Gelukkig blijkt het slechts om een gevalletje ‘of je stopt de stekker erin’ te gaan, en kunnen we redelijk ontspannen verder. Specifiek had ik naar deze groep uitgekeken, maar het lukt de heren vanavond niet om te imponeren. Ik heb ze wel eens beter gezien. In de zaal is het niet meer zo druk als bij de vorige act en degenen die er wel bij zijn, zien een weliswaar actieve podiumpresentatie, maar de muzikale factor komt niet goed uit de verf. De keyboardpartijen komen niet goed door en daardoor mist de muziek de grootsheid die ik van het studiomateriaal gewend ben. De band speelt een standaardset, met naast de genoemde tracks, Kindertoteslied, Master Of The Bryansk Forest, Qasr Al-Nihaya, Wrath Of The Ba’ath en H.W.A. (Human Wave Attack). Tijdens de laatste drie tracks staat het geluid beter afgesteld en wordt de schade hersteld zodat er toch nog het nodige valt te genieten, maar het kwaad is dan al grotendeels geschied.

Hoofdact Aborym heeft een groot scherm op het podium laten plaatsen en daarop zijn vanavond beelden uit een film en protesten te zien. Voor het scherm is er plaats voor drie muzikanten. Centraal staat Malfeitor Fabban, die de keyboardpartijen, drumbeats en vocalen verzorgt. Aan weerszijden van hem staan Hell:IO:Kabbalus en Giulio Moschini. Beiden zijn ook gitarist bij Hour Of Penance. Deze drie heren schotelen ons een zeer gevarieerde set voor. Zowel het oude werk als het meest recente komt langs. Vooral het nieuwste werk, waaronder Irreversible Crisis en Across The Universe komt sterk uit de verf. Maar ook Roma Divina Urbs, afkomstig van het debuut Kali Yuga Bizarre overtuigt. Het weinige volk dat nog aanwezig is, geniet zichtbaar van de bijzondere combinatie van techno en black metal. Terrible Lie, een cover van Nine Inch Nails valt goed en bij Helter Skelter Youth ontstaat nog even een pit maar even later is het feest toch afgelopen. De band maakt een sorry-gebaar dat ze niet nog meer mogen laten horen, ondanks het feit dat een enthousiaste groep fans daar nog om vraagt.

Hiermee komt een abrupt einde aan een aardige avond, met vier experimentele acts. Een experiment dat meer bezoekers had verdiend.

Met dank aan Metalfests.com en André Eggens voor de foto's.