Een optreden van Autumn is een zeldzaamheid dit jaar. Vorig jaar vertrok bassist Jeroen Vrielink bij de metalformatie. Dit zorgde ervoor dat de overige bandleden even na moesten denken over de toekomst. Gelukkig kondigde de band rond Marjan Welman begin dit jaar aan dat ze doorgingen waarmee ze bezig waren: goede muziek maken. Kevin Storm werd bereid gevonden te gaan bassen. Hij schrijft momenteel samen met de andere muzikanten de muziek voor het nieuwe album van Autumn, dat in 2015 moet uitkomen. Qua stijl zal dit ergens tussen Altitude en Cold Comfort liggen. Dat zijn ook de platen waar vanavond het leeuwendeel van de nummers gespeeld van worden. Toch begint het optreden heel bijzonder met een intro dat een voorproefje van het nieuwe album is. Ook bijzonder is dat het voor een fan de vijfentwintigste keer was, dat hij bij een concert van de band aanwezig was.

Het is goed om het heavy progressieve metalgezelschap weer met plezier op het podium te zien staan. De rust heeft ze blijkbaar goed gedaan. Het is wel krap op het podium omdat daar een gedeelte van de spullen van Delain al klaarstaat. Desondanks is de podiumpresentatie prima en ook de muziek klinkt goed, al klinkt het niet heel vol. Daar had de geluidsman beslist wat meer mee kunnen doen, bijvoorbeeld het melodieuze aspect meer benadrukken. De fraaie melodieën van de plaat komen vandaag niet helemaal goed naar voren. Van mijn favoriete album Altitude worden vier nummers gespeeld, waarvan Synchro-minds en het titelnummer het meest overtuigen. Een oudere kraker is er in de vorm Satellites (van My New Time uit 2007). Tijdens afsluiter The Venamoured, afkomstig van het meest recente album Cold Comfort, verlaat Marjan vroegtijdig het toneel om de anderen ruimte te geven nog even los te laten gaan voor een spetterend slot. De vele aanwezigen hebben een geslaagd optreden gezien en waarderen het dan ook met gejuich en applaus.

Vanaf het begin van de avond is het al gezellig druk geweest. Tijdens het voorprogramma en in de pauze daarna loopt de zaal steeds voller. De jongste fans staan vooraan en de oude garde staat wat verspreid. Het concert is waarschijnlijk net niet uitverkocht. Er waren op het laatste moment nog een paar kaarten verkrijgbaar aan de kassa. Zo zeldzaam als een optreden van Autumn is, zo vaak ben ik Delain dit jaar al op verschillende plaatsen tegengekomen. De succesvolle Zwolse formatie heeft eerder dit jaar The Human Contradiction uitgebracht en is daarna op volle toeren gegaan met onder andere Within Temptation door Europa en met Sonata Arctica door de Verenigde Staten. De laatste keer dat ik ze aan het werk zag, was op het festival Summerbreeze in Duitsland. Toetsenist/oprichter Martijn Westerholt en gitariste Merel Bechteld (Mayan, Purest Of Pain) waren toen niet van de partij maar vandaag gelukkig wel. In tegenstelling tot eerdere shows van dit jaar, ligt nu niet de nadruk op The Human Contradiction maar worden van alle albums nummers gespeeld.

Nadat de bandleden een voor een het podium op zijn gekomen, kan het feest beginnen met Go Away. Direct staat het geluid perfect en zit de sfeer er al goed in bij de toeschouwers. De uitverkochte zaal zingt, klapt en danst al mee bij dit eerste nummer en houdt dit met gemak tot aan het einde van het optreden vol. Welk nummer er ook wordt gespeeld, het klinkt fantastisch. Er wordt een overtuigende en energieke show gegeven. De reacties vanuit de zaal worden dan ook steeds luidruchtiger en het zestal op de planken geniet er zichtbaar van. Een speciaal moment is er als Charlotte aangeeft dat dit voorlopig(!) de laatste show van drummer Sander Zoer is. Het publiek zingt hem daarna toe: “Sander bedankt, Sander bedankt, Sander, Sander, bedankt! Fantastisch! Hij was op alle Delain-albums als drummer actief, behalve op Lucidity. Lezersvraag: wie drumde er op het debuut? Sander geeft de stokjes over aan Ruben Israël die de vaste drummer van Delain zal worden. Hij speelde al eerder als invaldrummer. Mensen kennen hem wellicht van Lesoir.

Met de toepasselijke titel Not Enough komt er weliswaar een einde aan de reguliere set, maar na een korte pauze komt er nog een toegift. Niet alleen het publiek geniet hiervan, ook op het podium stralen de gezichten. De bandleden maken niet alleen goed contact met het publiek tijdens de nummers (mooie poses aangenomen door gitarist Timo Somers, die tijdens Sing To Me de backingvocals verzorgt), maar ook onderling goed met elkaar contact hebben. De extra tijd wordt afgesloten met het lijflied We Are The Others, waarbij iedereen nog een keer voluit meezingt.

Hierna stijgt nog een keer een oorverdovend gejuich op en komt er een einde aan een geweldig optreden van een succesvolle liveband die maar door blijft groeien. De aanwezigen zijn getuige geweest van een geweldige en unieke show die nog lang zal blijven heugen.

Met dank aan Rutger Hocks voor de foto's.

Tracklist Delain:
1. Go Away
2. Get The Devil Out Of Me
3. Army Of Dolls
4. Stardust
5. Electricity
6. Milk And Honey
7. Sleepwalkers Dream
8. The Gathering
9. Tell Me, Mechanist
10. Sing To Me
11. Pristine
12. April Rain
13. Not Enough

Toegift:
14. Virtue And Vice
15. Mother Machine
16. We Are The Others

Tracklist Autumn
1. Intro
2. Cold Comfort
3. Horizon Line
4. Satellites
5. Altitude
6. Synchro Minds
7. Closest Friends Conspire
8. A Minor Dance
9. The Venamoured