Kleine jongens worden groot. Het progressieve metalgezelschap rondom Acle Kahney, Tesseract, speelde vijf jaar geleden nog in De Tram, Huizen en in Winston, Amsterdam. Nu voor een uitverkochte De Boerderij, Zoetermeer. Niet in de laatste plaats omdat ze Animals As Leaders als support hebben meegenomen. Oud-drummer Navene Koperweis trapt af.

Hij doet dat geheel solo onder de naam Navene K en hoewel het allemaal erg knap is, is het muzikaal niet heel erg spannend. Hij neemt een stukje drums op en laat dat vervolgens loopen om daar een stukje gitaar overheen te spelen, en vice versa. Origineel is t misschien wel, maar vermakelijk... De nagenoeg lege zaal applaudiseert nog wel enthousiast, maar veel langer dan de kleine twintig minuten die hij op het podium stond, had het niet moeten duren.

Hoe anders is dit als gitaarvirtuoos Tosin Abasi van Animals As Leaders het podium betreedt. De Amerikaan van Nigeriaanse afkomst heeft het publiek op zijn hand en laat zijn vingers met genadeloze precisie als een orkaan over zijn gitaarhals razen. Bewondering en verbijstering wisselen elkaar af: zo horen vingers niet te kunnen bewegen. Helaas zit het geluid niet altijd mee. De gitaarpartijen zijn niet altijd even goed te horen waardoor de verfijnde nuances regelmatig verloren gaan. Ook heeft hij zijn zware riff-effecten overmatig veel harder staan. Dat komt natuurlijk lekker van pas bij de brute headbangstukken, maar de toch al niet makkelijk te volgen melodische stukken zijn soms wel erg moeilijk bij te houden op deze manier.

Drummer Matt Garstka staat echter wel lekker in de mix. Dat komt hem dan ook op luidkeels gejoel en applaus te staan als hij van Tosin de kans krijgt om eens lekker te soleren. Wat een vent! Ook het geluid van de gitaren wordt beter en zo denderen de noten steeds beter de zaal in. Als dan ook nog eens afgesloten wordt met Cafo weet iedereen hoe laat het is. Headbangen tot je er bij neervalt. Een geslaagd optreden met een paar kleine kanttekeningen.

En dan volgt de eerste band met zang van vanavond. Een nieuwe zanger, welteverstaan. Tesseract heeft oud-bandlid Dan Tompkins weer in zijn gelederen opgenomen en hoe geweldig hij ook kan zingen, aan de tracks van Ashe O'hara van laatsteling Altered State zal ie een behoorlijke kluif hebben. Als de band dan ook opent met het drieluik Of Matter van genoemde plaat, moet Dan alle registers opentrekken. Niet in de laatste plaats omdat hij de backingtrack van Ashe ter begeleiding heeft. Maar als de kop eraf is wordt de Concealing Fate-ep uit de kast getrokken en ja...

... dat is precies de reden waarom we zo van Dan hielden. De aftrap met Concealing Fate Part 2: Deception slaat in als een bom. Dan wordt haast overzongen door het publiek. Bizar hoe een band in zo'n korte tijd van niets betekenend undergroundbandje uit kan groeien tot internationale faam. En je ziet diezelfde verbazing op Dans gezicht; en je ziet ook hém genieten. En zo baant hij zich op een fluwelen tapijt een weg door de gehele Concealing Fate-cyclus. Ook April staat als een huis en band en publiek genieten van elkaar.

Ashe was een geweldige zanger, maar als je podiumdier Dan dan zo ziet, dan weet je wel weer wat je in de tussentijd gemist hebt. Wat een genot. En wat kan het schelen dat hij er af en toe even naast zit. Wat kan het schelen dat 'ie soms de tekst even kwijt is. Mr Tompkins is terug en beslecht de kloof tussen podium en zaal als geen ander. Als Amos Williams (bass) bij afsluiter Concealing Fate Part 1: Opening besluit om tussen het publiek in te spelen, is de interactie compleet. Laten we hopen dat Tesseract de komende jaren met Dan verder kan, want de band verdient het en de Tesseractfans ook!