Met een nieuw album en een documentaire over de geschiedenis van de band in de steigers, vond Sepultura ook nog de tijd voor een Europese toer. De band deed Nederland aan voor een tweetal shows, te weten in Den Haag en Utrecht. We waren erbij in Utrecht.
Hammercult uit Israël won in 2011 de Wacken Metal Battle. Al te opvallend is hun muziek niet, want de Israëlieten spelen old-school thrash zoals zoveel jonge bands dat tegenwoordig doen. Het is het zanger Yakir die meteen de aandacht trekt. Zijn overdreven hoge thrashfalset irriteert gewoonweg. De afwisseling tussen het hoge gepiep en smerige grunts maken ook niet duidelijk welke richting Hammercult met zijn muziek op wil: een pure tribute aan de jaren ’80, of meer de harde death/thrash-kant? Erg aangetrokken tot verdere beluistering voel ik mij na deze eerste kennismaking met Hammercult in ieder geval niet.
Als Sepultura opent met Troops Of Doom en daar gelijk publieksfavoriet Refuse/Resist achteraan gooit heeft de band het publiek gelijk naar de hand. Wat volgt is een stroom aan klassiekers, gebracht door een band in topvorm, zo enthousiast dat het lijkt alsof ze voor het eerst een buitenlandse toer doen. Het gemis van een tweede gitaar wordt tijdens de solo’s wel duidelijk, maar het spel van Andreas Kisser is nog altijd strak en gedreven. Drummer Eloy Casagrande is slechts half zo oud als de andere leden, maar staat zijn mannetje en vormt met bassist van het eerste uur Paolo jr. een solide ritmebasis. Hij mept erg strak en opvallend hard, al laat hij soms wel veel open ten opzichte van de cd-partijen. Derrick Green tot slot, is een uitmuntende frontman en spreekstalmeester, die een enorm enthousiasme in het publiek weet los te maken en zich vastberaden door het Sepultura-materiaal heen brult.
Nieuwere en minder beminde nummers als Sepulnation, Kairos en Convicted In Life staan als een huis, maar het zijn toch de bekende ‘hits’ waar het publiek het meest in op gaat. Het is genieten geblazen van strakke, felle uitvoeringen van Attitude, Territory, Slave New World en Arise. Als er ook nog iets van Beneath The Remains gespeeld was zou het feest helemaal compleet zijn: wanneer Green een nummer voor the old school people aankondigt worden de oren gespitst in de hoop op het titelnummer of Inner Self, maar helaas moeten we het doen met Biotech Is Godzilla van Chaos A.D..
Sepultura eindigt voorspelbaar maar sterk met Roots Bloody Roots, daarin bijgestaan door alle aanwezige kelen. Op basis van het optreden van vanavond zeg ik nogmaals op stellige wijze: het moet maar eens afgelopen zijn met de cynische houding ten opzichte van Sepultura anno 2013. Derrick Green zit er nu al langer bij dan Max Cavalera überhaupt ooit gedaan heeft. Over de vraag wie tegenwoordig vitaler en overtuigender concerten geeft, Soulfly of Sepultura, hoeft ook niet lang nagedacht te worden. Sepultura heeft vanavond wederom bewezen een klasse apart te zijn.
Setlist Sepultura:
1. Intro
2. Troops of Doom
3. Refuse/Resist
4. Kairos
5. Altered State
6. Sepulnation
7. Convicted in Life
8. The Treatment
9. Choke
10. Attitude
11. Biotech Is Godzilla
12. Polícia (Titãs cover)
13. Orgasmatron (Motörhead cover)
14. Slave New World
15. Territory
16. Arise
Toegift:
17. Ratamahatta
18. Roots Bloody Roots
