De geschiedenis herhaalt zich. Geheel onverwacht is de zangeres bij Nightwish vertrokken, al dan niet vrijwillig. Ondanks dat zangeres Anette Olzon op het laatste album Imaginaerum haar draai binnen de band gevonden had, kwam ze live toch wat tekort op de oudere nummers. Goed nieuws voor de fans, want nu heeft de Finse band een zangeres die ook de nummers van de eerste albums goed aankan. En ze komt nog uit Nederland ook. Voormalig After Forever en huidig ReVamp frontvrouw Floor Jansen helpt Nightwish nu tijdelijk uit de brand. Aangezien het er niet op lijkt dat de tour op korte tot middellange termijn naar het vasteland van Europa komt, besloot ik om naar Manchester te gaan om te ervaren hoe Nightwish klinkt met "onze" Floor.

Bij de O2 Apollo aangekomen staan er al ver voor openingstijd lange rijen om het gebouw heen. Wat velen in de linker rij nog niet weten, is dat de ingang waar de rij naar leidt, bedoeld is voor klanten van telecommaatschappij O2. Die krijgen daar voorrang. Eenmaal binnen blijkt de zaal toch fors groter te zijn dan deze van buitenaf lijkt. Een erg groot balkon hangt over een groot deel van de staanplaatsen, maar toch is van alle kanten het podium goed te zien. Wel handig is dat het personeel het pad langs de muren vrij houdt. Mocht je vooraan staan en om bier willen, dan hoef je niet heel de weg jezelf door de menigte te worstelen.

Sinds het vertrek van Olzon was er op internet wat onzekerheid of Pain nog wel mee zou komen. Per slot van rekening lijkt het er op dat de split tussen Nightwish en Olzon niet zo vriendelijk was, en laat Olzon nu net de levenspartner zijn van Pain-bassist Johan Husgafvel. Gelukkig staat de band er wel, om het publiek uitstekend te vermaken. Op cd heb ik Pain eigenlijk altijd links laten liggen. Het trok me gewoon nooit zo, vooral omdat ik het iets te mager vind klinken. Echter moet ik na vanavond de albums misschien toch weer eens gaan beluisteren, want eerlijk is eerlijk, live klinkt Pain gewoon heel erg vet.

Al vanaf het moment dat frontman Peter Tägtgren in zijn dwangbuis het podium opkomt voel je de atmosfeer die deze band live neer weet te zetten, wat mij op cd niet echt weet te raken. De industrialinvloeden zijn precies genoeg, zodat het geheel goed in balans is. Alleen is de cleane zang van Tägtgren toch echt een stuk minder dan zijn grunts. Iets meer power had er wel in de zang gemogen. Ondanks dat blijkt Pain toch best een aardige opwarmer voor de band waar iedereen voor komt.

Na de intro - filmmuziek van Hans Zimmer uit Crimson Tide - opent Nightwish redelijk verwacht met de eerste single van het laatste album Imaginaerum, Storytime. Gelijk valt op dat zangeres Floor Jansen vol zelfvertrouwen het voortouw neemt. Op de beelden op YouTube van de eerste shows die ze met Nightwish in de Verenigde Staten deed (begin oktober) was ze soms nog wat onwennig, wat wel te begrijpen is. Nu staat ze er echter alsof ze al jaren met de Finnen samen zingt. Bij de volgende nummers blijkt dat ze ook uitstekend overweg kan met het materiaal uit de Tarja-periode. Eerlijk is eerlijk, daar moest Anette toch echt heel wat aan de zanglijnen en -stijl aanpassen om het te kunnen vertolken. Jansen niet hoor, ze brengt het zoals de fans het oude materiaal willen horen. Natuurlijk zal er altijd een groep zijn die de originele zangeres liever hoort, maar daar is weinig kans op en in Floor Jansen heeft Nightwish echt een uitermate geschikte frontvrouw aan de haak geslagen. Hoe pijnlijk het ook voor Olzon mag klinken, Jansen doet haar voorgangster vergeten.

Maar er is meer in Nightwish dan alleen een nieuwe zangeres. Toch lijkt het er op dat deze verandering ook het enthousiasme bij de andere bandleden wat heeft doen oplaaien. De kleine Emppu springt met zijn gitaar van hot naar her over het podium, terwijl bassist/zanger Marco nog wat meer grapjes dan normaal vertelt. Van achter de pijpen van zijn elektronisch orgel zie je bandleider Tuomas regelmatig glunderen en goedkeurende blikken aan zijn collega's geven. Ja, heel de band heeft er zichtbaar zin in op deze zondagavond. Net als eerder dit jaar is ook Troy Donockley er weer om de show van ondermeer doedelzak en fluit te voorzien, bijvoorbeeld tijdens de akoestische versie van Nemo en de Gary Moore cover Over The Hills And Far Away. De band heeft wel weer het instrumentale Last of the Wilds uit de kast getrokken. Dat dient gelijk als omkleedmoment voor Floor, want zangeressen kunnen nu eenmaal niet een hele show in één outfit doen.

Toen Nightwish eerder dit jaar door Europa tourde had de band een 3D-scherm in de achtergrond. Dat ontbreekt vanavond, waardoor er wat minder showelement in het optreden zit. Het publiek in de bijna volle O2 Apollo lijkt dat echter totaal niet te missen want het gejuich tussen de nummers door is af en toe oorverdovend. Wat wel mist, net als eerder dit jaar, zijn songs van de eerste drie albums, ondanks dat er nu wel een zangeres staat die dat materiaal aankan. The Islander had wat mij betreft vervangen mogen worden door een oud nummertje. Maar... MAAR! We krijgen wel een fantastische uitvoering van het toch al fantastische Ghost Love Score, dus dat compenseert wel een beetje. En wie Nightwish maar soft vindt, moet toch echt Planet Hell live gaan aanschouwen. Dan zie je ook gelijk hoe Floor ongeveer al het mannelijk publiek er uit headbangt.

Het optreden van vanavond in Manchester smaakt naar meer. Helaas gaat Nightwish na het Verenigd Koninkrijk naar Zuid-Amerika en Australië, na eerst een tussenstop in thuisland Finland te maken voor de première van de Imaginaerum-film. Het lijkt er op dat we pas volgend jaar zomer de band weer in Europa kunnen zien. In de tussentijd gaat Floor Jansen aan de slag met een nieuw ReVamp album. Hopelijk weet ze dat te combineren met Nightwish, want de Finnen zouden gek zijn als ze haar laten gaan.

Setlist:
1. Storytime
2. Dark Chest of Wonders
3. Wish I Had an Angel
4. Amaranth
5. Scaretale
6. Slow, Love, Slow
7. I Want My Tears Back
8. The Islander
9. Nemo
10. Last of the Wilds
11. Planet Hell
12. Ghost River
13. Ever Dream
14. Over the Hills and Far Away
15. Ghost Love Score
16. Last Ride of the Day
17. Imaginaerum (outro)

Klik op de foto's voor grotere versies