Judas Priest speelde op 1 november in Hof Ter Lo in Antwerpen. Voorprogramma was Action In DC, een AC/DC coverband. Ze speelden wel aardig, en alle bekende nummers van AC/DC kwamen natuurlijk voorbij, waaronder Let There Be Rock en Whole Lotta Rosie. Het publiek vond het wel ok geloof ik, al heb ik er niet alles van gezien.

Om half 10 ging het licht weer uit, en begon Judas Priest aan hun tweede show op de huidige Europese tournee, om hun Demolition album te promoten. Opener Metal Gods werd goed ontvangen, vooral door het lekkere meezingrefrein. Maar bij de paar nummers erna was de reactie toch wat minder. Het leek wel of iedereen toch niet zo onder de indruk was van Tim 'Ripper' Owens. Ripper liep maar wat rustig over het podium, en leek er niet zo'n zin in te hebben eerlijk gezegd. Pas na Victim Of Changes was iedereen wel onder de indruk, want mijn god wat heeft die vent een stem! Dat bewees hij dus echt goed in het laatste stuk van Victim Of Changes.

Het eerste nieuwe nummer wat gespeeld werd was One On One, waarbij Ripper al meer in z'n element kwam. De rest van de band beweegt echter ook niet zoveel (zou het toch de leeftijd zijn?). Glenn Tipton stond de hele tijd rechts op het podium, K.K. Downing links, en rechtsachter stond Ian Hill nog wat te springen maar die kwam al helemaal niet van z'n plaats af. Aan het geluid kon het niet liggen dat het publiek soms nogal lauw reageerde, want het geluid was de hele avond perfect. Echter was de lichtshow ook niet zo bijzonder. En tussen de nummers viel het redelijk vaak stil, waardoor de opgebouwde sfeer vaak gelijk weer weg was. Van het ene nummer gelijk doorgaan in het andere was er dus niet bij jammergenoeg.

"What's my name?? What's my name??" Zo kondigde Ripper het nummer aan waar hij z'n bijnaam vandaan heeft, wat toch wel goed ontvangen werd door het publiek. Hierna volgde het rustige Diamonds And Rust, wat ook live heel goed uit de verf komt. En ook het nieuwe Machine Man deed het niet slecht, al denk ik dat dit beter als opener van het concert had gekund. Het mooiste nummer van de avond vond ik Beyond The Realms Of Death. Dat was echt fantastisch, en ik geloof dat iedereen dat vond.

Gelukkig werd m'n favoriete nummer van Demolition gespeeld, namelijk Hell In Home. Net als de albumversie was het begin acoustisch, maar daarna werd het toch een stukje harder. Dit nummer werd gevolgd door publieksfavoriet Breaking The Law, en pas hierbij ging het publiek echt volledig uit z'n dak. Ook You've Got Another Thing Comin' deed het natuurlijk goed. Toen kwam Ripper met z'n motor het podium op, en was het tijd voor Painkiller, wat ook wel gelijk het hardste moment van de avond was. Daarbij ontstond dus spontaan een pit, waardoor iedereen bij het podium dus wel gedwongen werd te bewegen (want tot op dat moment stond het publiek vaak stil, misschien wel te vaak). Na Painkiller verdween de band van het podium, maar al snel kwamen ze terug voor de toegift.

De toegift begon met het fantastische Hellion / Electric Eye. United werd lekker meegezongen, en ook Living After Midnight deed het goed, en het publiek wilde meer, maar de band verdween weer na deze drie nummers. Gelukkig kwamen ze nog een keer terug, en speelden ze Hell Bent For Leather, maar daarna was de koek echt op en ging iedereen naar huis. www.judaspriest.com

De setlist: 1. Metal Gods 2. Heading Out To The Highway 3. A Touch Of Evil 4. Blood Stained 5. Victim Of Changes 6. One on One 7. Ripper 8. Diamonds And Rust 9. Machine Man 10. Green Manalishi (With The Two Pronged Crown) 11. Beyond The Realms Of Death 12. Burn In Hell 13. Hell Is Home 14. Breaking The Law 15. You've Got Another Thing Comin' 16. Painkiller 1e toegift: 17. The Hellion / Electric Eye 18. United 19. Living After Midnight 2e toegift: 20. Hell Bent For Leather