De populariteit van Daniel Gildenlöw en zijn mannen blijkt al snel uit de goedgevulde zaal, die toch niet bepaald klein is. Het zou me zelfs niet verbazen als het optreden van vanavond grotendeels is uitverkocht. Als ik omstreeks negen uur echter arriveer, is Cryptex al bezig aan zijn set. Ik ben niet bekend met het materiaal van deze band, maar wat deze Duitsers laten horen, is in ieder geval niet alledaags. Cryptex maakt een curieus soort ‘ouderwetse’ symfo-rock, maar vult dat geregeld aan met een breed scala aan aanvullende instrumenten, waaronder een mondharmonica, didgeridoo en zelfs een xylofoon. Door de speelse lichtvoetigheid waarmee de band opereert – en de folky ondertoon van sommige nummers – is het een intrigerend optreden, ook al is het geheel niet echt ‘my cup of tea’.

Hoewel Cryptex nog wel wat handjes op elkaar krijgt, is het leeuwendeel van het publiek vanavond natuurlijk voor Pain Of Salvation komen opdagen. Met het uitstekende tweeluik Road Salt op zak, bewees deze band wederom van vele markten thuis te zijn. In die zin is Pain Of Salvation misschien nog wel een van de weinige ´grote´ progbands in de ware zin van het woord. De band trapt vanavond uitstekend af met het mooie Softly She Cries van het laatste Road Salt-album. Hoewel het geluid in eerste instantie niet optimaal is (met name de zang van Gildenlöw is niet duidelijk te horen), wordt dat al snel bij geschroefd.

De nadruk ligt vanavond voor een groot deel op de beide Road Salt-albums en dat blijkt een uitstekende keuze. Pain Of Salvation slaagt er namelijk uitstekend in om het zilte zweet en de intense broeierigheid van deze albums naar een livesetting te vertalen. Aangevoerd door de ronduit fenomenale zang van Gildenlöw levert dat zelfs de nodige kippenvelmomenten op, zoals in prachtige uitvoeringen van 1979 en Healing Now (in een erg mooie, frivole‘folky’ versie). Ook de fans van het oudere werk komen echter aan hun trekken. Zij worden getrakteerd op prima uitvoeringen van Chain Sling, Ending Theme (beiden van Remedy Lane), The Perfect Element en – verrassend – zelfs het oeroude Stress (Entropia).

Toch is het wat mij betreft het recentere werk dat de meeste indruk maakt. Met prachtige, intelligente (semi)ballads als Kingdom Of Loss en Iter Impius slaagt Pain Of Salvation erin om een intense en emotionele – en bij vlagen zelfs intieme – sfeer te creëren. Het levert de band dan ook een nadrukkelijk langdurig applaus op na afloop van de reguliere set. De toegift is meer dan welkom. Hier laat Pain Of Salvation de teugels wat meer vieren en wordt het publiek zelfs getrakteerd op een Kiss-cover, waarbij Gildenlöw achter het drumstel plaats neemt (en en passant een pedaal sloopt) en ook de overige muzikanten van instrument wisselen. Erg leuk om te zien. Het afsluitende Sisters, waarbij je een speld kunt horen vallen in de zaal, is het perfecte einde van dit memorabele optreden.

Setlist Pain Of Salvation:
1. Softly She Cries
2. Ashes
3. Linoleum
4. The Deeper Cut
5. 1979
6. To The Shoreline
7. Chain Sling
8. Iter Impius
9. Ending Theme
10. The Perfect Element
11. Stress
12. Healing Now
13. Kingdom Of Loss
14. No Way
15. She (KISS-cover)
16. The Physics Of Gridlock
17. Sisters