Het Franse Ashura is even over achten de verrassing van de avond. Deze technische, enigszins melodieuze maar met name zeer explosieve deathmetalband beschikt vanavond over een zeer belangrijke troef: zanger David Masson. Op het moment dat de beste man zijn scheur opent, weet de band mijn enthousiasme al te winnen en vol ongeloof klapperen mijn oren als Ashura de drie kwartier durende set laat knallen. Een band die ik maar oppervlakkig ken van het debuut At The Dawn Of Your Detorioration blijkt over geweldige podiumkrachten te beschikken en maakt de avond bij voorbaat al tot een succes. De melodieuze cd-praktijken klinken live behoorlijk rauw en worden behoorlijk overruled door de lompe bas en de uit de tenen komende grunt. Live is Ashura nog steeds technisch en strak, maar vooral erg hard, en dankzij het uitstekende geluid is het optreden een lust voor het oor.
De maniakale Masson is behalve übergrunter tevens de blikvanger van de band en gaat dan ook, geobsedeerd door de bruut beukende klanken, compleet door het lint. Onder meer de nummers Might Is Right,In Nothing We Trust, en Legacy Of Hatred zorgen dan ook voor een onvervalste scala van opgefokte agressie en noemenswaardige riffs.

Hoewel Massacre na deze tour dan écht passé is, zit het muzikale brein ervan niet stil. Denial Fiend is dan ook de nieuwe band van de oudgedienden der oldschool metaal en is deze tour natuurlijk een gelegenheid bij uitstek om de jonge band aan de man te brengen. Voordat Massacre de avond mag afsluiten beklimmen vier van de vijf Massacres de planken voor een optreden met hun nieuwe band.
Wat volgt is een leuk optreden van een band die hoofdzakelijk getolereerd wordt omdat er leden van Massacre in spelen. Waar Necrophagia zich de "horrormetal" al min of meer heeft toegeëigend zitten maar weinigen op nog zo`n genregenoot te wachten. Desalniettemin doet Denial Fiend op het podium goede zaken. Kam Lee laat zich van zijn jolige kanten zien, de teksten zijn reden tot een grijns en de goed gemutste, stevige en gauw goed in het oor liggende muziek nodigt uit tot beweging en een gezellige pils. Van het recent uitgkomen debuut "They Rise" worden They Rise, Return To The Tombs Of The Cursed Blind Dead, Flesheater, Cover Me In Blood, Frankenstein Conquers The World, Let The Blood Flow en Children Shouldn't Play With Dead Things ten gehore gebracht en als zoete koek door het publiek gehapt. Hoewel ik het betwijfel of deze muziek het op cd net zo goed zal doen als live is het optreden van vanavond in ieder geval great succes en verkeert het geamuseerde publiek in de meest relaxte sferen. De set wordt afgesloten door Legion Of Doom een nummer van de eerste demo van Death, toen Death nog als Mantas door het leven ging en Kam Lee de trommels domineerde.

De meest onopvallende band van de avond is Exterminator. Deze Belgen spelen live een aangename noot stevige death, maar klinken in het extraordinaire gezelschap (het overdonderende Ashura, de komische noot van Denial Fiend en het legendarische Massacre) als een redelijk standaard deathmetalband. Een frons in het voorhoofd, de benen in stevige stand op de planken en...GO!
Dat men wat minder opvalt wil overigens niet zeggen dat men ook minder speelt. Wederom voorzien van een behaaglijk en stevig geluid trapt Exterminator af met Church Of Chaos gevolgd door Black Dominion Of The Old Dragon. De band speelt een degelijke noot en komt geolied over. Hoewel het optreden geen bommenregen teweegbrengt, werkt Exterminator zich vervolgens met gemak door de oudjes Hysteron Proteron, Opaque Ordeal en de van het laatste album afkomstige Road Crash Rebellion heen. Met Circle Of Violence grijpt Extrminated ook nog naar de gelijknamige eerste demo van de band, waarvan overigens ook Fragments Of An Agony Deranged wordt gespeeld.

Als het einde van de avond langzaamaan in zicht komt loopt de zaal goed vol en heeft men duidelijk zin in een stevig uurtje oldschool deathmetal. Massacre laat niet lang op zich wachten en na een snelle ombouw staan de op adem gekomen muzikanten weer in het middelpunt van de belangstelling. En hoe, want met het optreden van Massacre gaat het dak er op z'n zachtst gezegd goed af en slaat de vlam in de pan. De pit komt in beweging, de temperatuur stijgt tot over subtropisch en uit volle borst zingen de voorste rijen klassieker na klassieker mee, dikwijls in de door Kam Lee aangereikte microfoon.
Het optreden van Massacre kan wat mij betreft zo in het rijtje van de memorabele optredens in Baroeg. Na zestien jaar staat deze band weer op Rotterdamse grond en stelt dan ook geen seconde teleur. Met de nadruk op het album From Beyond speelt Massacre Biohazard, Succubus, Corpsegrinder ("fuck Corpsegrinder!!!"), From Beyond en Dawn Of Eternity. Met de eveneens van From Beyond afkomstige Cryptic Realms staat Kam Lee stil bij de tragische dood van Decapitated-drummer Vitek, die onlangs bij een tourbusongeluk om het leven kwam. Massacre had met deze tour beloofd haar klassiekers te eren en mag Cerberus mijn hoofd als ontbijt consumeren als dat niet is gebeurd. Gedurende een klein uurtje domineert Massacre de rondzwiepende haren, de rondmaaiende vuisten en de steeds schraler wordende kelen. Een geweldige show die bij velen de oude sferen doet herleven en voor gebroederlijke euforie in ons aller Baroeg zorgt.
Na een korte aftocht komt Massacre nog eenmaal terug voor de toegift Provoked Accurser en dan is de aller-aller-allerlaatste keer Massacre in Nederland toch echt een feit. De toekomst zal uitwijzen of men in dat opzicht ook écht voet bij stuk zal houden, voorlopig kunnen wij met deze meesterlijke show wel weer eventjes vooruit.