Varg hebben we helaas grotendeels moeten missen door een wederom falende infrastructuur. Jammer, want de laatste drie nummers die deze band in ons bijzijn ten gehore bracht waren beslist niet verkeerd. Varg is een jonge, Duitse band (niet te verwarren met de inmiddels opgedoekte black metalband Varg) die in maart met het eerste album komt. Vanzelfsprekend bestond de set van Varg vanavond uit nummers afkomstig van dat album, waarvan Skål de enige titel was die verstaanbaar genoeg was om mee te nemen in de recensie. Hoewel je bij zo`n titel wellicht een hoempasong zou verwachten waarbij het bier je om de oren vliegt, was de uitvoering ervan allerminst jolig, op een bepaalde manier zelfs wat ingetogen. Sowieso bleken de mannen van Varg geen podiumclowns. De muziek is weliswaar folk-based, maar van joligheid geen sprake. Stevige noten, wel lyrisch, maar allemaal niet té. Prima zaak, jammer dat we slechts het staartje van het optreden hebben waargenomen.

Dan de beurt aan onze eigen Myrkvar om het publiek op deze avond verder in de vikingstemmingen te brengen. De valse viool was geen glansrijke start maar de inzet van de rest ving de schade op en toen de viool eenmaal was warmgespeeld ondervond men grotendeels weinig hinder van onzuivere noten.
Nu moet ik in alle eerlijkheid toegeven dat Myrkvar niet geheel mijn muziek speelt (wel vond ik de cleane stemmen erg goed) , maar desalniettemin zal ik er geen kwaad woord over schrijven. Wat vanavond namelijk erg aanstekelijk werkte was het enthousiasme van de band, die grotendeels uit jonge maar getalenteerde leden bestaat. Het al drukke podium werd omgetoverd tot een vikingfeestje en de muzikanten gingen tijdens de lozing van de vrolijke noten ook zonder uitzondering uit hun dak. En ja, titels als Krijgers van Walhalla, Trollisfarne en Jagersmaan kun je ook beter maar met de volle overtuiging optrommelen.
De set bestond uit nieuwe nummers die allemaal op het aankomend album komen te staan ( waarvan er met I Viking al een voorproef is geweest) en Myrkvar wist deze met de nodige lading toewijding aan de man te brengen. Met de bondige Wolftijd werd de show besloten en werd het podium vrijgemaakt voor de Duitsers van Thrudvangar.

Thrudvangar had qua geluid de hardste sound van de avond maar helaas werden de volumeknoppen gaandeweg het optreden te ver opengeschroefd, waardoor de muziek een hoop charme verloor. De toetsen waren nauwelijks hoorbaar en de rest klonk op den duur wel te veel van hetzelfde. Een wat subtieler geluid had het optreden in mijn ogen (dat verder verreweg van slecht was) beter kunnen begeleiden daar de noten nu te veel versmolten in muziek die soms wat definitie miste.
Toch had het optreden zonder meer zijn hoogtepunten. Het nummer Walhall was daar één van, want dit nummer had alle beoogde muzikale elementen in zich om met recht een vikingnummer te zijn. Flessen “Met” smeerden de kelen tijdens de eveneens sterk uitgevoerde Kampf Des Lebens, Blut Und Feuer en het titelnummer van het eerste album van Thrudvangar, Ahnenthron. Wel duurde het optreden voor mijn gevoel wel erg lang, doordat de nummers op den duur erg sterk op elkaar gingen lijken ( wat dus ook mede te danken was aan het niet al te beste geluid), waardoor de hekkensluiter Odins Jungfern niet met tranen werd ontvangen. En Thrudvangar is naar het publiek toe ook niet de beroerdste band. Vraag je een toegift, krijg je een toegift en zo werd op de valreep Helheim ook nog gespeeld.

Nomans Land was tenslotte het hoogtepunt van deze onvervalste noorman- gerelateerde avond. Vorig jaar heeft Nomans Land alweer de derde full-length uitgebracht en deze full-length, getiteld Raven Flight was vanavond de rode draad voor het optreden van de Russische vikingen. Op Triumph Of Winter na waren alle gespeelde nummers van Raven Flight afkomstig. Opzich een logische keuze, daar de muziek van Raven Flight uitstekend aansluit op de wensen van een pagan-,folk-, en vikingmetal minnende luisteraar en biedt een scala aan gevarieerde nummers die van de wat rauwere black metal sound met een folkjasje tot uit volle borst gezongen, cleane vocalen varieren en een onmiskenbaar Russisch ondertoontje kennen. Het publiek begaf zich richting de zaal en de band opende de set met de krachtige Sea Battlefield.
Het geluid had zich gelukkig al redelijk hersteld waardoor het optreden van Nomans Land niet te lijden had onder geluidstechnische minpunten. De band speelde bedreven doch beheerst, hoewel de sound en met name de vocalen live meer rauwer en black metal-getint zijn dan op cd. Frontman Hjervard deed nog een aantal verwoede pogingen om de zaal enthousiast mee te krijgen, die op het laatst werden beloond door een kortstondig hupstafereel van de leden van Myrkvar die elkaars schouders bestegen. Verder passeerden War Sons, Bridge Warder, Torrir Scald, Raven Flight, Beard Of Storm, de toepasselijke Hail Normann!!! en de afsluiter Mjolnir de revue. De tijd vloog en de band leek al met al maar kort onder ons te zijn, wat spijtig was daar Nomans Land een lust voor het oor bleek. Maar na een korte pauze kwam de band alsnog terug voor de geweldige Dragon`s Grin, maar daarmee was het dan ook echt bekeken. Jammer maar helaas.

Skål, og heil Odin!

Nomans Land:

Thrudvangar:

Varg: