De voorprogramma's lieten we voor wat ze waren, vooral omdat we te laat aankwamen bij de 013. De grote zaal was al stampvol en de sfeer was al uiterst gezellig. Big D & The Kid's Table en Runnin'Riot hadden blijkbaar hun werk goed gedaan. Maar de helden van de avond waren toch echt de Dropkick Murphys zelf. De energie van de band had z'n uitwerking op het uit z'n bol gaande publiek. Je kan zien dat de bandleden inmiddels hun hand niet meer omdraaien voor het gek maken van een zaal vol Murphys-liefhebbers. De muziek doet de rest. Het was allemaal nét geen routine-werk.
Zelf vind ik het nummer Sunshine Highway van The Warriors Code het leukste, dus ik was in mijn nopjes toen die voorbij kwam. Verder speelden ze best wel een hoop van die cd. De Dropkick Murphys is ook nog eens een leuke band om naar te kijken, vooral als een gitarist gaat stagediven tijdens een gierende solo. Dan komen alle dames vooraan in het publiek ook nog eens op het podium, gezelligheid ten top! Het was dus een leuke ervaring, want je voelt je voor één avond echt Iers! Er hangt een soort van kameraadschap tussen alle bezoekers en dat is een mooie sfeer die de Dropkick Murphys kan creëren.
