Afgelopen vrijdag, de zestiende september, startte de Europese tour van de Amerikaanse progressief ingestelde metalband Nevermore ter ere van hun nieuwe album This Godless Endeavor. De voorprogramma's waren het Deense Mercenary en het Duitse Dew-Scented.
Ondanks dat Nevermore een redelijk grote naam is en de entree slechts zestien euro bedroeg, was de 013 amper halfvol. Een deel was zelfs afgeschermd met zwarte doeken, zodat daar geen mensen konden staan en de zaal wat kleiner leek. Erg zonde, maar wellicht is dit te wijten aan de ruime opzet van de tour met op zeventien september een concert in Antwerpen en de achttiende nog een concert in Haarlem.
Iets voor achtten beet Mercenary de spits af. Een band die in stijl wel wat weg heeft van Nevermore en zelf ook grote Nevermore-fans zijn. Het geluid bij Mercenary was perfect, maar de performance en muziek wist me niet echt te grijpen. Er was amper geen sprake van enige spanning ondanks dat het podium bomvol stond met materiaal en artiesten die keihard hun best deden er wat moois van te maken. Jammer, want ik had meer van hen verwacht.
Na het half uur van Mercenary was het de beurt aan het Duitse Dew-Scented. Hun stevige thrashmetal was aardig, maar ging na een tijdje toch wat vervelen. Wat vooral resulteerde in een weinig enthousiast publiek. Dit lag vooral aan het gebrek aan variatie tussen de songs en niet aan het enorm strakke spel van de band. Vrijwel elk nummer begon heftig en veelbelovend, maar verviel daarna direct weer in hetzelfde monotone gedreun. Hun set bestond vooral uit materiaal van hun nieuwste album Issue VI. Hoogtepunt van hun set vond ik de track Cities of The Dead van hun album impact uit 2003.
Om tien uur was het na de wat tegenvallende voorprogramma's tijd voor hoofdact Nevemore. De mannen zeiden vooraf flink veel last te hebben van een jetlag, maar op het podium was daar niet echt veel meer van te merken, hoewel het geluid hier en daar wel wat te wensen overliet. De drums leken soms te hard in de mix te staan waardoor andere elementen uit hun muziek verloren gingen, zoals hier en daar de zang. Gelukkig trok dat over het algemeen wel bij, zodat er toch goed van de muziek genoten kon worden.
De mannen van Nevermore die met This Godless Endeavor reeds hun zesde studio-album hebben afgeleverd, lieten die avond in Tilburg zien ook live hun mannetje goed te staan, want wat zij op album presenteren kunnen zij ook live waarmaken. De spectaculaire gitaarsolo's, de soms complexe melodiestructuren en intens gevoelige ballads kwamen allemaal goed tot hun recht. Ook zanger Warrel Dane klinkt precies zoals hij doet op de albums, misschien live nog wel een stukje gevoeliger. Geweldig natuurlijk, want het geluid van Nevermore wordt voor een groot deel gemaakt door zijn zeer specifieke hoge stemgeluid. Dane was ook grotendeels verantwoordelijk voor de interacties met het publiek met zijn rondedansjes, mystieke handgebaren, dirigeren van publiek en natuurlijk zijn korte speeches tussen de nummers
Niet alleen de band was opperbest, ook de lichtshow was dik in orde. Weinig spectakel, maar de overwegend blauw-groene of soms helrode belichting gaf de vaak onheilspellende en mistroostige muziek van Nevermore in combinatie met de bewegingen van Warrel Dane net dat beetje extra om een geweldige sfeer neer te zetten. De prachtige rustigere nummers als Sentient 6, Dreaming Neon Black en The Heart Collector kwamen mede daardoor geweldig uit de verf en kon ik meer waarderen dan op de albums.
Metaalgeweld was er naast innige ballad-achtige composities ook genoeg, want met bijvoorbeeld het titelnummer van het nieuwe This Godless Endeavor en bijbehorende single Final Product en klassiekers als Narcosynthesis en Enemies of Reality beukten er flink op los. Naast veel aandacht voor het nieuwe werk, was er ook ruimte voor hun wat oudere albums met twee nummers van The Politics of Ecstacy en veel materiaal van Dead Heart, in A Dead World en Enemies of Reality. Het concert werd na iets meer dan anderhalf uur helaas wat abrupt afgesloten. Net of ze middenin een nummer de boel zomaar afkapten, maar toch was het het einde. Ondanks wat minpunten toch een zeer geslaagde avond.
