Het is geen eenvoudige opgave om te openen voor een band die al zesendertig jaar bestaat terwijl je eigen groep nog maar zeven jaar actief is. King Hiss heeft met Sadlands (2014) en Mastosaurus (2016) twee full-lengths en een aantal ep’s op zijn naam staan. De groep is ook te horen in het recente Fleddy Melculy-nummer 668. Wat al gauw duidelijk is dat de Belgen live stukken beter uit de verf komen dan op plaat. King Hiss vuurt deze avond songs op het publiek af die ergens tussen sludge, stoner en groove inzitten. Frontman Jan Coudron heeft een krachtige, rauwe strot is bijna de hele set op het randje van het podium te vinden om zodoende het publiek te betrekken bij het optreden. Waar de songs op plaat niet genoeg overtuigen, klinken ze live lekker venijnig. King Hiss sluit de prima set af met Homeland en kan terugkijken op een goed optreden. Dat wordt even later nog beaamd door COC-frontman Keenan, die de groep complimenteert.
Corrosion Of Conformity trapt keurig op tijd af met een iets kortere versie van het instrumentale Bottom Feeder (El Que Come Abajo). Het nummer lijkt te dienen als een opwarmertje voor de band, maar met het furieus uitgevoerde The Luddite blijkt dat de Amerikanen helemaal niet warm hoeven te draaien. Het nieuwe nummer wordt goed ontvangen en meteen al enthousiast meegezongen door het publiek. COC dendert vervolgens door met een viertal songs afkomstig van de populaire jarennegentigplaten Deliverance en Wiseblood, waarbij Broken Man en Señor Limpio een heerlijk opgefokte vertolking krijgen. De heren zijn deze avond goed gehumeurd. Ze maken veel grapjes en spelen ondanks hun routine allesbehalve op de automatische piloot. Overigens is Reed Mullin (één van de oprichters van COC) niet de dienstdoende drummer deze avond. Hij is herstellende van een knie-operatie. Zijn drumtech John Green vervangt hem tijdens deze Europese tour.
Seven Days is een van de vele hoogtepunten van deze avond. De harmoniserende gitaren van Woody Weatherman en Keenan en de laidback-vocalen van laatstgenoemde in dit nummer blijven altijd een genot om naar te luisteren. De groep gaat in Paranoid Optoid even volledig in de groovemetalmodus. Het nummer krijgt een feilloze uitvoering. Dan rest er als toeschouwer niets anders om met een brede grijns op je smoel te genieten van deze strak op elkaar ingespeelde muzikanten. Ook de COC-klassiekers ontbreken niet in Nijmegen. Vote With A Bullet en Albatross; wie kent ze niet? Beide zijn het songs die in de nineties veelvuldig te zien waren op MTV Headbangers Ball. Het laat ook meteen de diversiteit van deze band horen. Aan de ene kant Vote With A Bullet, een nummer dat bol staat van de agressie en politiek getinte teksten. Aan de andere kant Albatross, een laidback stonernummer (“This is a song about getting high” aldus Keenan deze avond) met een catchy refrein dat je maar niet uit je hoofd krijgt.
Na de toegift sluit COC af met het onvermijdelijke Clean My Wounds, waarin het publiek massaal de kans grijpt om tijdens het refrein “knock it down!" mee te brullen. Het nummer wordt flink uitgerekt. De Amerikanen jammen uitvoerig en gitaristen Weatherman, Keenan en bassist Dean laten mooie solo’s horen. Het was al met al een heerlijke avond in Doornroosje. De nieuwe plaat No Cross No Crown mag er zijn. 1982 is een lange tijd terug, maar COC blijkt zowel live als op plaat nog altijd relevant te zijn voor de scene.
Setlist Corrosion Of Conformity:
1. Bottom Feeder (El Que Come Abajo)
2. The Luddite
3. Broken Man
4. Señor Limpio
5. Long Whip/Big America
6. Wiseblood
7. Who's Got The Fire
8. Seven Days
9. Paranoid Opioid
10. 13 Angels
11. Vote With A Bullet
12. Wolf Named Crow
13. Albatross
Toegift:
14. Clean My Wounds
Setlist King Hiss:
1. La Haine
2. We Live In Shadows
3. Serpentagram
4. King Hiss
5. Mastosaurus
6. Killer Hand
7. Homeland
