Nadat Serendipity in 2008 ophoudt te bestaan, richten gitarist Raoul van Oosten en bassist Nathaniël Sonneveld de progband Epic Mind op. Drummer Folkert van Blom en zanger Leon Vonk treden toe in respectievelijk 2009 en 2012. Nadat er een aantal optredens is gegeven, focussen de bandleden zich op het schrijven van songs voor de eerste full-length. Begin 2015 start het kwartet met de opnamen van het debuutalbum die eind 2016 tot een einde komen. Jari Stoppelenburg heeft overigens in december vorig jaar Nathaniël permanent vervangen als bassist.
Through The Labyrinth bevat acht progtracks die raakvlakken hebben met Dream Theater, Threshold, Ayreon, Haken, Symphony X, Nevermore, Queen en Pink Floyd. De muziek is riff-gebaseerd met hier en daar een symfonische touch en maakt vooral indruk op de rustige momenten als pianoklanken of gitaargetokkel de klank bepalen. Zo is het laatste deel van The Voyage (over persoonlijke ontwikkeling) memorabel. Verder bevat dit nummer prima drumwerk en een aangenaam basloopje. Het samenspel is organisch en de opbouw naar de climax zeer geslaagd. Ook het rustige Salvation heeft sterke momenten. Noemenswaardig is het leadgitaarwerk en wederom het basspel.
Als het er steviger aan toe gaat, zoals aan het begin van Heresy, staan de drums wat te zacht in de mix, waardoor er wat power verloren gaat. Verder valt juist dan op dat Leon niet de beste zanger is. Met name in de stevigere secties of als hij kracht zet, komt hij tekort. De geknepen zang en in mindere mate het accent zijn een storende factor. Toch zit er hier en daar veel beleving in zijn zang, bijvoorbeeld in de emotionele piano-ballad Nameless en ook in het tweede deel van The Voyage is hij onderscheidend. Af en toe herinnert hij aan Tom de Wit (TDW). Daarnaast zijn er nog memorabele refreinen in Depths Of The Unknown (over verraad) en de twintig minuten durende epic Perfect War Machine (over het gevecht met kanker), maar over de gehele lengte gebeurt er te weinig om de luisteraar op het puntje van de stoel te houden.
Muzikaal zijn er weliswaar veel tempowisselingen, maar Epic Mind neemt weinig risico’s in de melodieën en dat zorgt ervoor dat de songs soms wat voortkabbelen. Met de structuur is niet veel mis, maar het mag beslist wat spannender in de toekomst, zoals Denim Recipe in positieve zin aantoont en ook de afsluiter heeft zijn momenten. Het gitaarwerk dat voor de broodnodige diepte en sfeer zorgt, maakt de meeste indruk. Met name de leads. De ritmegitaarpartijen klinken wel heel ‘eerlijk’, maar door de weinige distortion ook heel droog en hier en daar valt het daardoor wat dood. Er is derhalve veel werk aan de winkel, zowel op vocaal gebied en productioneel als qua songwriting. Benieuwd waar deze heren over een paar jaar staan.
Tracklist:
1. Epitome
2. The Voyage
3. Depths Of The Unknown
4. Salvation
5. Heresy
6. Denim Recipe
7. Nameless
8. Perfect War Machine
