Normaal gesproken heb ik er moeite mee wanneer mensen menen dat bepaalde metalbands niet metal genoeg zouden zijn. Veelal mist een goede argumentatie. Je kunt ervan houden of niet, maar waarom was Sonic Syndicate geen metal? Alleen vanwege We Rule The Night? Of was het omdat popinvloeden niet geschuwd werden? Tot het ongetitelde album in 2014 heb ik het nooit begrepen. Echter, met Confessions gooien de Zweden het over een heel andere boeg. Ze nemen nu inderdaad afscheid van de metalscene.
Sonic Syndicate won in 2005 een competitie die werd gehouden door Nuclear Blast en maakte een veelbelovende start met het debuut Eden Fire, gevolgd door Only Inhuman twee jaar later. De combinatie van toegankelijke melodeath en metalcore zorgde voor een snel groeiende schare fans. Na Love And Other Disasters (2008) besloot zanger Roland Johansson de band te verlaten. Nathan James Biggs volgt hem op. Na het dramatische We Rule The Night stopte grunter Richard Sjunnesson ermee. Op het ongetitelde vijfde album deed frontman Nathan zowel de zang als de grunts.
Vorig jaar maakte boegbeeld en bassiste Karin Axelsson bekend te stoppen om persoonlijke redenen. Eerder was ze al gestopt met toeren en nam Michel Bärzén (Degradead) haar plek in. Hij is de nieuwe bassist en was al te zien in de video voor Diabolical Work Of Art, afkomstig van het ongetitelde album. De band kwam in een crisis terecht nadat Nuclear Blast de samenwerking beëindigde. Dat was de aanleiding om het voortbestaan te heroverwegen. De veranderingen in de bezetting gingen ook door, want drummer John Bengtsson heeft afgelopen zomer de band verlaten. Confessions is dus echt een nieuwe start, als alt-rockband bij het label Despotz Records.
De muziek op Confessions is uiterst radiovriendelijk en bij vlagen iets steviger van karakter. De plaat is redelijk gevarieerd en melodieus. Start A War geeft een goede indruk van het album als geheel. Ik sluit niet uit dat er best fans zullen blijven, maar waarschijnlijker is het dat de band een nieuwe doelgroep weet aan te spreken. Omdat ik toch benieuwd was naar de nieuwe weg die Sonic Syndicate is ingeslagen, heb ik besloten enkele woorden aan de plaat te wijden. Een oordeel zal ik echter niet geven. Ik recenseer metalplaten en geen popmuziek. Het zou dan ook niet eerlijk zijn tegenover de band om Confessions een score te geven.
Tracklist:
1. Confessions
2. It's A Shame
3. Start A War
4. Falling
5. I Like It Rough
6. Still Believe
7. Crystallize
8. Burn To Live
9. Life Is Not A Map
10. Russian Roulette
11. Closure
12. Halfway Down The Road
