Jarenlang lag mijn aandacht wat betreft black metal vooral bij de Noorse bands, maar de laatste tijd houd ik ook het noorden van Frankrijk in de gaten. Er gebeurt daar veel en er is een aantal goede bands actief. Zo ook Malevolentia, die met Rébublique de derde full-length heeft uitgebracht. De muziek is episch en symfonisch, of eigenlijk orkestraal zoals Carach Angren, hoewel daar iedere vergelijking ophoudt. En kun je bij Carach Angren nogal eens met een glimlach zitten luisteren naar de teksten, dat zal je niet gebeuren bij Malevolentia. Niet zo zeer omdat de lyrics uitsluitend Franstalig zijn, maar door de hysterische vocalen van zangeres Spleen. Het geeft de muziek een volledig andere lading.
De band uit Belfort werd in 2003 opgericht door gitarist Arbaal en in 2005 werd het debuut Contes Et Nouvelles Macabres uitgebracht, met Morathie (Baronne de Vénielle) als zangeres. De line-up wijzigde nogal eens en in 2011 kwam Ex Oblivion uit via Season Of Mist, met Spleen als frontvrouw. Daarmee kreeg de band de aandacht van een groter publiek. Ten opzichte van Ex Oblivion is zeker een groei gemaakt wat betreft songwriting. De composities zitten goed in elkaar en weten de volle speeltijd van een uur te boeien.
Hoewel het stemgeluid van Spleen nogal overheersend is, stoort haar hysterie me eigenlijk alleen bij Etemenanki. Zonder noemenswaardige inleiding gaat het nogal overdonderend van start en verandert het nummer pas na ruim twee minuten in een fraai muziekstuk. Hoogtepunt op de plaat is zonder twijfel het uitgesponnen Völuspá, met wat Epica-achtige passages, maar ook Requiem Aeternam Deo, Qohelet en Nocte & Nebula zijn mooie composities. Verrassend is de mooie afsluiter Eschatos, waar naast Spleen een clean zingende gastvocalist te horen is.
République is een stuk orkestraler, maar ook gevarieerder dan het voorgaande album. Deze plaat luistert als een film, waarbij je zelf met je ogen dicht de heroïsche of afschuwelijke beelden moet bedenken. Zelfs wanneer je normaliter Franstalige teksten zou kunnen verstaan, betwijfel ik of iemand in staat is Spleen te kunnen volgen. Neemt niet weg dat het gewoon een mooi muzikaal werkstuk is geworden.
Tracklist:
1. Protogonos
2. Annuit Coeptis
3. Völuspá
4. Etemenanki
5. Virtù & Fortuna
6. Magnus Frater Spectat Te
7. Requiem Aeternam Deo
8. Alma Mater
9. Qohelet
10. Doxa
11. Ordo ab Chao
12. Para Doxa
13. Nocte & Nebula
14. Eschatos
