Alcatraz
Enquête

Marco van Basten vond het maar niks dat Linkin Park voor de aftrap van de Champions League-finale op 31 mei een optreden verzorgde. Wat vind jij van de Amerikaanse gewoonte om grote sportwedstrijden op te vrolijken met een concert?

Geweldig, ook voor aanvang van de wedstrijd
Prima, maar niet voor het duel wanneer de spelers zich willen opwarmen
Dat is iets voor pop-acts, niet voor heavy bands als Linkin Park en Gojira
Zo’n muzikaal optreden is onzin, het publiek komt voor de sportwedstrijd
Sport is kut, laat die band elders een eigen concert doen voor hun fans
Van mij hoeft het niet, maar ik gun zo’n band wel de extra exposure
Normaliter vind ik het een goed idee, maar Linkin Park was echt slecht
anders, namelijk:

[ Uitslag | Enquêtes ]

    10 juni:
  • Whitechapel
  • 11 juni:
  • King Diamond, Paradise Lost en Angel Witch
  • Myles Kennedy
  • W.A.S.P.
  • 12 juni:
  • Man as Plague, Gallamesh en Everything Decays
  • 13 juni:
  • Into The Grave
  • Man as Plague en The Unslain
  • 14 juni:
  • Into The Grave
  • Man as Plague
  • Sorcerer
  • 15 juni:
  • Into The Grave
Kalender
Vandaag jarig:
  • Adam "Nergal" Darski (Behemoth) - 48
  • Ernie C. (Body Count) - 66
  • Howlin' Wolf† - 115
  • Johan Ericson (Draconian) - 46
  • Juhana Karlsson (Amoral) - 42
  • Magnus Rosén (Hammerfall) - 62
  • Marko Paasikoski (Sonata Arctica) - 47
  • Martin Orford (IQ) - 66
  • Mickey Curry (Bryan Adams) - 69
  • Peter Gale (Sweet Sorrow) - 45
  • Robert Hampson (Loop) - 60
Review

Gorguts - Pleiades' Dust
Jaar van release: 2016
Label: Season of Mist
Gorguts - Pleiades' Dust
Het was al jaren lang een wens van mastermind Luc Lemay van Gorguts om een plaat te maken met één lang nummer erop. Die wens gaat met het conceptalbum Pleiades’ Dust in vervulling, want hierop staat een enkele track van meer dan een half uur. Het concept handelt over het Huis der Wijsheid, een intellectueel centrum in Baghdad tijdens het Islamitische gouden tijdperk (750-1257), waarin onder andere vertalingen van de werken van Griekse filosofen in gang werden gezet. Er werkten meerdere wetenschappers in verschillende vakgebieden. Het verhaal op deze ep gaat over nieuwsgierigheid, over de grote invloed van de filosofen en wetenschappers en over de vernietiging van belangrijke bronnen en ontdekkingen.

Er zijn grofweg vier secties te onderscheiden (0:00 – 9:27, 9:28 – 17:56, 17:57 – 21:12 en 21:13-32.59), maar deze bevatten meerdere titels. Zo bestaat het eerste deel uit Thinker's Slumber en Wandering Times. De overige titels zijn Within The Rounded Walls, Pearls Of Translation, Compendiums, Stranded Minds On The Shores Of Doubt en Besieged. Het ambitieuze werkstuk doet in fasen filmisch aan, met veel atmosferische gedeelten. Zo bestaat het deel van 17.57 tot 21.12 uit ambient bas- en gitaartonen die komen en gaan en begint Thinker’s Slumber als een soundtrack.

Pleiades’ Dust gaat verder dan Colored Sands (2013) met betrekking tot experimenteerdrift en richt zich bovenal op sfeer. Luc Lemay schreef de basis (met een theatersetting in gedachten) en daaroverheen verzonnen bassist Colin Marston en gitarist Kevin Hufnagel (beide in Dysrhythmia) hun eigen lijnen, separaat van elkaar welteverstaan. Dat levert een complexe samenkomst van ideeën op, die de nodige luisterbeurten nodig heeft om doorgrond te worden. Aan de textuur van de compositie is veel aandacht besteed. Het geheel bouwt mooi op en af, maar het blijft zeker de eerste paar keer een moeilijk te volgen kolos. Niet alleen vanwege de dissonantie, maar ook omdat veel ideeën niet meer terugkomen.

Bij Colored Sands hoor je de vele effecten, maar bij de nieuwe ep is alles zo puur mogelijk gehouden. Zo is de ritmesectie live opgenomen en dat draagt dan ook bij aan het live-gevoel. Het pakt evenwel wisselend uit. Er is enerzijds veel ruimte voor nuances, anderzijds mist er soms iets dat de luisteraar er bij betrekt. De bas had overigens op de stevige momenten wat harder in de mix mogen staan. Het zijn vooral de gitaarpartijen die het voortouw nemen. De drums volgen, al komt Patrice Hamelin met de nodige variaties op de proppen, bijvoorbeeld in het dynamische Besieged, waar doomy en duistere momenten en intense blastpassages elkaar afwisselen. In dit sterke gedeelte is ook de polyritmiek aanwezig. Het is een deel waar Hufnagel veel invloed op heeft gehad en daardoor klinkt het wezenlijk anders dan de eerste 21 minuten.

Pleiades’ Dust is een buitengewoon knap, experimenteel en verhalend werkstuk van meer dan een half uur. Veel geduld om de compositie te doorgronden is absoluut vereist. Met elke luisterbeurt vordert het aantal aanknopingspunten en ontvouwt zich een interessant geheel, dat het beste met de koptelefoon te beluisteren is. Voor de doorgewinterde kenner van polyritmiek, verschillende toonladders en de muziek van Gorguts is het allemaal relatief goed te volgen. Behoor je niet tot die groep, dan heb je hier een flinke kluif aan.

Tracklist:
1. Pleiades’ Dust

Reviewer: Jeffrey
Toegevoegd: 12 mei 2016

Pitfest Iron Maiden Rock Legends Special

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2025 Metalfan.nl en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.