Op het andere podium is er vervolgens niets te doen, dus is het wachten op Nero Di Marte, dat op het hoofdpodium speelt. De Europese tour met Dysrhythmia, Psycroptic en Gorguts komt vandaag tot een einde. Er is inmiddels wat meer volk in de zaal, maar de complexe metal van de Italianen is niet aan iedereen besteed. Degenen die blijven staan, horen een sfeervolle mix van Ulcerate, Gojira en Gorguts, met veel ruimte voor details. Technisch goed uitgevoerd, doordrenkt van atmosferische effecten en met bezielende vocalen van de frontman. Nero Di Marte had meer bijval verdiend.
Het kleine zaaltje wordt door het veelzijdige Killing Cult Society ingewijd. Veelzijdig, vanwege de uiteenlopende muzikale kenmerken. Het varieert van Faith No More (No More Faith) tot elektronische beats (Overdrive), van punk (Home Run) tot hardcore. De potpourri is voor velen wel even wennen en er is dan ook veel in- en uitloop. Frontman Earik Mortem werpt zich vanaf de eerste seconde als blikvanger op met zijn zomerse kleding, agressieve presentatie en grappige kapriolen. Zo gaat hij tijdens de set op de bank zitten bij een fotograaf en bevindt hij zich tussen het publiek. Vermakelijk en de bijval neemt dan ook toe gedurende het optreden.
Het Italiaanse Methedras draait al twintig jaar mee en heeft in die tijd vier albums voortgebracht. De groove/thrashmetalformatie is momenteel aan het touren met Darkrise, Omophagia en Incantation en brengt vandaag een nieuwe track ten gehore. Deze komt er, ondanks dat de bas het hele optreden te prominent in de mix staat, aardig goed uit. De mannen, die er verzorgd bijlopen in zwarte blouses, kunnen beslist spelen. Met name de leadgitarist maakt een prima indruk. De zanger is enthousiast, maar vocaal helaas monotoon. Er zit bovendien geen mooie eenheid in de sound en daardoor klinkt de muziek van de Zuid-Europeanen niet meer dan aardig. Hier had meer ingezeten.
De eerste bescheiden circlepit en moshpit van de dag zijn er bij Korpse. De mix van brutal death metal en slam zorgt voor een goed gevulde kleine zaal. De presentatie van de heren is heel intens, maar nog altijd willen de toeschouwers niet echt loskomen op de lompe, grindende brei. Te vroeg op de dag nog? Het ligt in ieder geval niet aan Korpse, dat zich prima presenteert.
Een enkeling doet een verwoede poging mee te knikken op de instrumentale muziek van Dysrhythmia, maar geeft al vrij snel op. De complexe maatsoorten blijken als snel te ingewikkeld voor velen. Toch is het bijzonder knap wat de heren ten gehore brengen. De technisch zeer verzorgde metal vergt de nodige concentratie en van interactie met het publiek is dan ook geen sprake. Het trio, waaronder twee Gorguts-leden, laat het publiek verbaasd en verwonderd achter.
“Check it out and enjoy!”, roept frontman Joost van Cliteater na de aankondiging van het zoveelste korte grindnummer. Zoals altijd is de man goed gehumeurd en maakt hij veel contact met het publiek. Een moshpit dreigt te ontstaan, maar wordt ook weer vroegtijdig stilgelegd. Dat heeft te maken met de paal vlak voor het podium “die daar perfect voor is geplaatst.” Oude en nieuwe tracks volgen elkaar in hoog tempo op. Van Cock And Love en Camel Fuckers (“Tien jaar geleden geschreven, helaas nog steeds actueel.”) en afsluiter Eat Clit Or Die, waarbij Joost zich tussen de bezoekers bevindt. Een mooi feestje dat veel bijval oplevert.
Het meest tegenvallende optreden is dat van Darkrise. De zang komt niet goed door en het gebrekkige Engels helpt de frontman, die het aan charisma ontbreekt, ook al niet mee. De death metal van de mannen uit Lausanne is op plaat best aardig, maar onder andere Fire, van het recente Fear, Hate And Corruption, gaat vandaag relatief ongemerkt voorbij vanwege het ontbreken van de nuances.
Het meest intense optreden is dat van My Minds Mine. Het is eigenlijk een bak herrie met een krijsende zanger eroverheen. Same Order, New Messiah, Cyberchrist, Forsaken en Pulverized zijn een aantal tracks die op de setlist staan van de band die al in 1995 werd opgericht, maar na 2002 lang op non actief stond. Een paar jaar geleden begonnen de heren weer met optreden en ze doen dat vandaag vol overtuiging. Een opmerkelijk moment breekt aan als er iemand in een rolstoel aan de pit deelneemt. Grindcore verbroedert.
Veruit de meeste bezoekers lijken gekomen te zijn voor Incantation. Het is veel drukker in de grote zaal dan bij de meeste acts. Het geluid staat mooi vol afgesteld en derhalve komen Emaciated Holy Figure, Unholy Massacre, Vanquish In Vengeance, Eternal Darkness Under Conquest Sky en Impending Diabolical Conquest goed tot hun recht. De formatie uit Pennsylvania maakt een gemotiveerde indruk, de meeste bezoekers staan goedkeurend mee te knikken of te headbangen en na afloop is er dan ook maar een conclusie; een half uur Incantation is te kort.
“Is ons voorprogramma Incantation al klaar?”, vraagt de zanger van Cote D’Aver zich af. Gerard Frijlink en co maken er tijdens het op een na laatste optreden van de goregrindband een mooi feest van. Het draait vooral om de show en die is erg vermakelijk. De aankondigingen zijn leuk (“Wie houdt er nou niet van zombies? Ik heb er hier vier om me heen”). De mannen die in morphsuits zijn gehesen, spelen onder andere Clawhammer Castration, Graveyard Fiesta en Backstabbing Granny. Gerard maakt veelvuldig contact met het publiek, vooraan zijn er wat bezoekers aan het dansen en twee kleine meiden met een koptelefoon vinden het heel spannend. Cote d’Aver is binnenkort helaas niet meer, maar had volgens velen best nog even door mogen gaan. Zeer vermakelijk.
In de grote zaal is het wat rustiger dan het bij Incantation was. Toch zijn er wel fans van Psycroptic aanwezig. De meesten nemen een wat afwachtende houding aan, waarop de frontman zegt: “Are you tired? You’re acting like you’re waiting until something happens.” Het tekent een beetje de sfeer van de dag. Men staat liever rustig te kijken dan men zich mengt in een pit of heel actief staat te headbangen. Toch komt er een circle pit aan het einde van de set, die Jason tevreden stelt (“Very good!”). De formatie uit Tasmanië speelt een strakke set met onder andere Carriers Of The Plague, The World Discarded, Echoes To Come en het toepasselijke The Sleepers Have Awoken. De triggers staan alleen wat hard in de mix, hetgeen het luisterplezier iets beperkt. Verder een solide prestatie van Psycroptic.
De vreemde eend in de bijt is Saille. De symfonische black metal past niet echt tussen de death metal die vandaag overheerst. De zuiderburen spelen dan ook slechts voor een select gezelschap. Ze laten zich echter niet uit het veld slaan en brengen met Walpurgis, Blood Libel, Fhtagn (“een stukje Lovecraft”), Haunter Of The Dark en Eater Of Worlds prima nummers. Toch blijft Saille een goede band op de verkeerde plek. Veel bezoekers komen even kijken, maar lopen ook weer weg. Aan het einde van de set staan er slechts liefhebbers te kijken die terecht een applaus over hebben voor de prestaties.
“Sorry about the voice. It is a little injured.” Karsten Jäger, frontman van Morgoth sinds 2014, excuseert zich voor zijn stemgeluid, maar perst er desondanks de nodige verstikkende vocalen uit. Het blijft niet bij deze problemen, want de bassist ondervindt technische problemen. Die behoren gelukkig al vrij vlot tot het verleden en zo klinken Sold Baptism, God Is Evil, Under The Surface, Burnt Identity, Body Count, Nemesis en Isolated, tegen een verzorgde achtergrond met banners en backdrop, toch nog aangenaam.
“Goedenavond motherfuckers!” Net als Cote d’Aver (“een drankband met een grindcoreprobleem”) maken de mannen van Inhume er een feest van. Vooral Dorus van Ooij en Dennis Schreurs (Severe Torture) laten zich gelden. De andere bandleden, waaronder de invallende drummer Michiel van der Plicht (Apophys, God Dethroned), brengen het er prima vanaf. De death/grindnummers (Squirming Parasites, Cadaverous Abortion, Tiamat, Chaos Dissection Order, Process To Decelerate, Blood Orgy On 7th Street) worden onder andere opgedragen aan Cote d’Aver en My Minds Mine (“een stuk cultuur en erfgoed van Friesland”). Een sympatiek Inhume sluit als laatste band in de kleine zaal met een positief gevoel af.
Binnenkort verschijnt de nieuwe ep van Gorguts. Deze bevat slechts een nummer, maar deze duurt wel ruim een half uur. Pleiades’ Dust is de naam van de compositie die vandaag in zijn geheel aan bod komt. Het is een complexe track die uit meerdere delen bestaat, waarin dissonante gitaarpartijen, sfeervolle passages en ingewikkelde ritmiek een grote rol spelen. Voor veel bezoekers is de vereiste lange spanningsboog laat op de dag te veel. De zaal reageert dan ook passief, waarop Luc Lemay zegt: “You guys sound tired.” De toeschouwers horen liever wat meer oudere tracks. Buiten Pleiades’ Dust staan Le Toit Du Monde, Forgotten Arrows, The Carnal State, Nostalgia, From Wisdom To Hate en Obscura aan bod, die wat meer beleving opleveren. Gorguts voert de tracks goed uit, maar de setlist is niet naar ieders wens.
Rond tien uur komt er een einde aan de eerste editie van Stonehenge Indoor, zodat iedereen weer op tijd zijn laatste bus of trein kan pakken. Ik herinner me nog de woorden van de frontman van Inhume. “Drink een biertje voor het goede doel. Stonehenge moet blijven bestaan.” Het is met ongeveer tweehonderd bezoekers vandaag minder druk dan de organisatie gehoopt had, maar degenen die er waren, hebben toch veelal een gezellige en relaxte dag gehad. Een zondag is echter niet ideaal voor een festival, zeker als er elders in het land Roadburn plaatsvindt. Ook de locatie is niet ideaal, omdat Drachten geen treinstation heeft. Iduna zelf is overigens niet veel mis mee.
Bij de meeste acts bleef men rustig toekijken en bleef een uitbundige reactie achterwege. In de kleine zaal stond een paal een pit in de weg, al lieten sommigen, waaronder iemand in een rolstoel, zich daardoor niet weerhouden. Het had een enkele verwonding tot gevolg. De bands lieten zich van hun goed kant zien. Het programma was gevarieerd en liep mooi op tijd. De vrijwilligers waren vriendelijk, de doorstroom van de grote naar de kleine zaal verliep vlot en dankzij de FoodBrothers was er een lekkere hotdog. De wachttijden voor een drankje waren minimaal en er waren diverse merchstands waar je een t-shirt of cd kon kopen. Al met al een beperkt geslaagd, relaxed festival dat in de toekomst op een goed geplande dag op een goede locatie vast meer bezoekers trekt.
Met dank aan Ronald van de Baan van LiveReviewer voor de foto's.
Omophagia
Killing Cult Society
Methedras
Korpse
Dysrhythmia
Cliteater
My Minds Mine
Cote d'Aver
Saille
Morgoth
